Լեո-ի խոսքերից
Իսկ ա՞յն հայերը, ովքեր Հայաստանից հեռացել են ոչ սեփական կամքով (ոչ շքեղ կյանքի որոնումներով), այլ ստիպված՝ ապրուստի տարրական պայմաններից զրկված լինելու հետևանքով: Նրա՞նք էլ գոնե իրավունք չունենք մեղադրել երկիրը քանդողներին, այն շնագայների որջ դարձնողներին ու իրենց իրենց իսկ հայրենիքից զրկողներին:
Երևի կասես՝ մեղադրելու փոխարեն թող գան շենացնեն երկիրը: Համաձայն եմ, լավ տեսակետ ա, բայց գիտենք, որ խորը հիսաթափությունն ու կրկին ապրուստի միջոցներից զրկվելու հեռանկարը քչերին է թույլ տալիս վերադառնալ:
Անձամբ մարդկանց եմ ճանաչում, ովքեր 90-ականներին (2-րդ կեսին) ստիպված լքել են երկիրը, որովհետև ընտանիքը սովի առջև էր կանգնած: Ու մինչև հիմա էդ մարդիկ չեն կարողանում վերադառնալ, չնայած որ մեծ ցանկություն ունեն: Չեն կարող վերադառնալ, որովհետև այստեղ վերադառնալը կնշանակի կրկին վերադառնալ նույն կոտրած տաշտակին: Ու նրանք շատ դժգոհ են մեր երկիրը էսպիսին դարձնողներից, ու ես նրանց հասկանում եմ: Նրանք բոլոր բարոյական իրավունքներն ունեն ճիճուներին ճիճու անվանել (քննադատել)՝ թեկուզևս հայրենիքից հեռու գտնվելով:
Ոչ բոլոր հայրենիք լքողներն են հայրենիքի դավաճաններ:
Էջանիշներ