ինքներս մեզ
ծնողներին
ընկերներին
Ես դեմ եմ նման ուլտիմատումներին և ընդհանրապես ուլտիմատումներ դնելուն եմ դեմ: Մարդուն նման ընտրության առաջ կանգնեցնում են հիմնականուն էն ժամանակ, երբ արդեն այլ ձանապարհ չկա:
Կարող է հայրը այդ տղայի մասին էնպիսի մի բան գիտեր, որ աղջիկը չգիտեր, դրա համար չէր ուզում, որ շարունակի հետը հանդիպել:
Ամեն դեպքում կրքերը հանդարտվելուց հետո երկու կողմերն էլ պետք է նստեն և զրուցեն ստեղծված դրության մասին և գան ընդհանուր հայտարարի:
Тихо, не слышно ни часов, ни чаек...
Քեզ ու միայն քեզ, ոչ ծնողներդ են ամբողջ կյանքները կնոջդ/ամուսնու հետ ապրելու, ոչ էլ ընկերներդ:Ու՞մ լսել կյանքի ընկեր կամ ընկերուհի ընտրելիս
I may be paranoid but no android!
Սովորաբար՝ վերջին հաշվով ծնողները հաշտվում են իրենց զավակների կատարած ընտրության հետ՝ անկախ նրանից սրտի խորքում համաձայն են, թե չէ: Տարածված երևույթ ա. աղջկա ծնողները գտնում են, որ իրենց աղջիկը ավելի լավ թեկնածու կունենար, տղայի ծնողներն էլ գտնում են, որ իրենց տղային աղջիկը հեչ էլ հարմար չի:Աղջկա ծնողների անհամաձայնության դեպքում գործը մի քիչ հեշտանում է, քանի որ հեչ որ չլինի երեխայի լույս աշխարհ գալուց հետո հաշտվում են/ նմանատիպ օրինակներ կան տեսադաշտումս/: Մի քիչ դժվար է լինում տղայի ծնողների անհամաձայնության ժամանակ. շատ ջանքեր են պետք գալիս ապացուցելու որ արժանի ես: Իսկ ընկերներն- ընկերուհիներն էլ իրենց ընկերական պարտք են համարում մի քանի «քաղցր. խոսք ասեն թեկնածուի հաշվին: Բայց, ոնց ես եմ նկատե,լ զույգերց յուրաքանչյուրը ավելի մեծ տեղ տալիս են հենց նրանց խոսքերին: Սրանից հետևություն. երեք դեպքում էլ շատ դժվարություններ կան: Ամեն դեպքում արժե լսել նրանց՝ առաջին հերթին ծնողներին, որովհետև գուցե նրանց փաստարկները հիմնավոր լինեն. հակառակ դեպքում. լսեք, բայց արեք այն ինչ ձեր սիրտն է թելադրում:
Բա՞, լինում են անիծյալ հարցեր նաեւ փիլիսոփայությունից դուրս:![]()
AniwaR (17.02.2010)
Լսել` բոլորին, բայց որոշում կայացնել անձամբՈւմ լսել կյանքի ընկեր կամ ընկերուհի ընտրելիս![]()
Sunlight (18.02.2010), Դատարկություն (09.02.2010)
Մանոն (16.02.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ