Ինձ չեմ համարում անիմե սիրող,բայց Միաձակիի մի քանի գործերը սիրում եմ,նույնիսկ 2-3 անգամ եմ նայել ամեն մեկը:
Հա,մի բան հիշեցի,դրա համար էլ ուզում եմ գրածս խմբագրել: Երևի ամե մարդ անիմե նայելիս իրան մի քիչ երեխա է զգում,բայց իրեն հանգստացնում է նրանով,որ թեման մեծերին էլա վերաբերվում: Ձեզ պատահե՞լա տենց մտածեք:
Էջանիշներ