Varzor-ի խոսքերից
Գաղափարը շատ պարզ է` քահանան կատարում է ինչ-որ օգտակար և անհրաժեշտ գործողություններ և դա կատարում է հավատացյալ մարդու համար` պատարագ, մկրտություն, պսակ և այլն: Եվ ինչպես ի աշխատանքի համար դա նույնպես պիտի վարձատրվի: Բացի այդ այդ գործողությունների կատարման ժամանակ ծախսվում են նյութեր և միջոցներ, որոնք օդից չեն ստեղծվում` պիտի գոնե փոխհատուցվեն:
Բայց այստեղ երկու մեծ բայց կա.
1. Միթե քահանայի կատարած գործը համարժեք է ցանկացած մարդու ստացած եկամուտի 1/10 մասին? Ում համար գործը կատարել է, թող նա էլ վճարի, իսկ եթե ուզում է ավել վճարել` դա իր իրավունքն է:
2. Գործը` գործ, բայց կան պարտավորություններ, որ մարդն ակամայից ստանձնում է քանահա դառնալով, ու այդ պատրավորություննեը կատարելու դիմաց վճարելը հաստատ պարտադիր չի, իսկ չվճարելն էլ պատժելի չի:
Տասնօրդի գաղափարը միանշանակ հիմարություն է, քանի որ այն մարդիկ, որոնք տվյալ եկեղեցու "հոտից" չեն ոչ մի պարտավորություն չունեն այդ եկեղեցու հանդեպ:
Էջանիշներ