Գլոբալիզացիան և Հայաստանը
Ակումբում կա թեմա գլոբալիզացիայի վերաբերյալ, սակայն ես գլոբալիզացիայի մասին չեմ ուզում խոսել։ Ուզում եմ իմանալ, ըստ ձեզ Հայաստանը գլոբալիզացման մե՞ջ է։ Եթե այո, ապա ինչո՞վ է դա արտահայտվում։ Հայաստանի գլոբալիզացման երևույթների օրինակներ կարո՞ղ եք բերել։
Հ.Գ. Իմ կարծիքը մի փոքր հետո։
Գլոբալիզացիա թեմայում Լեռնցու գրառումները կարդա պարզ կլինի
Գլոբալիացիա, ցիա, ցիա, ցիա
Սովորաբար պետությունները սկսում են տարածաշրջանային ինտեգրացումից, ապա գնում համաշխարհային գլոբալացման: Ինտեգրացման նպատակը մասնակից երկրների միաձուլումն է՝ մեկ միասնական տնտեսական համակարգի շրջանակներում՝ աշխատանքի տարածաշրջանային բաժանման խորացման պայմաններում, իսկ Հայաստանը տարածաշրջանային ինտեգրման չի կարող գնալ, որովհետև 4 հարևաններից 2-ի հետ սահմանը փակ է, մեկից էլ մարդ գլուխ չի հանում: Չնայած Սևծովյան համաձայնագրի անդամ է Հայաստանը, բայց Ադրբեջանն ու Թուրքիան չեն թողնում, որ ինչ-որ առաջընթաց ունենա: Գլոբալացումը չի կարող նորմալ ընթանալ, եթե չկա ազառ առևտրի գոտի: Իսկ եթե տնտեսականից բացի մյուս ոլորտներն էլ նկատի ունես, դա արդեն բավական երկար թեմա է…
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
կար ժամանակ, երբ Հայաստանը շանս ուներ դառնալ Աշխարհի մաս: Սակայն մեր երկրամասը հանդիսանալով ռուսի ֆոռպոստ, կանի այն, ինչ որ անում է ռուսը: իսկ ռուսը այժմ և հավիտյանս հավիտենից՝ ալկաշացվում է…
Կարդացի Լեռնցու գրառումները։ Մի փոքր ծայրահեղական են և գլոբալիզացիան քննադատող ու ես դրա հետ այդքան էլ համաձայն չեմ։ Բացի դրանից, ես գլոբալիզացիա երևույթի մասին այս թեմայում միմիայն Հայաստանի մասշտաբով եմ ուզում խոսել, այլ ոչ ընդհանուր երևույթի դրական և բացասական կողմերի վերաբերյալ։Norton-ի խոսքերից
Գլոբալիզացիա թեմայում Լեռնցու գրառումները կարդա պարզ կլինի
Գլոբալիացիա, ցիա, ցիա, ցիա
Հ.Գ. Ի դեպ, Գլոբալիզացիա թեման http://www.akumb.am/showthread.php/4...%A1?highlight=
Չէ, քաղաքական և տնտեսական հարցերը մի կողմ։ Դրանք անխուսափելի են։ Այսինքն, եթե դու ժամանակակից, ժողովրդական երկիր ես, դու չես կարող գոնե տնտեսապես փակ լինես։ Նույնիսկ ժողովրդավարությունը մի կողմ, Չինաստանն ու Իրանն էլ պակաս բաց չեն տնտեսապես։ ԱՄՆ ի պես հզոր երկիրն էլ տնտեսապես փակ չի։ Կարճ ասած գլոբալիզացիան տնտեսապես կա ու կա։
Քաղաքականապես էլ, ուզես-չուզես աշխարհի հետ համագործակցում ես, լինես Հայաստան, Վրաստան, Ռուսաստան կամ Չինաստան։ Այլ հարց է թե դա ինչ արդյունքների է բերում։
Ես կոնկրետ հասարակության կյանքի, առօրյայի և սովորությունների մասին եմ խոսում։ Գլոբալիզացիան զուտ հասարակական իմաստով ինձ համար դա ժողովրդի հագնելակերպն է, ապրելակերպն է, արժեհամակարգը, հեռուստաաղորդումները, ուտելիքը։ Այս տեսանկյունից Հայաստանը գլոբալիզացման համարյա չի գնում։
Օրինակներ։
Սնունդի տեսանկյունից։ Այն դեպքում, երբ ամբողջ աշխարհը խեղդվում է Մակդոնալդսի բուրգերներից, Հայաստանում մեծանում են ռուսաստանի Ռոստիկսի ցանցերը։
Հեռուստատեսության տեսանկյունից։ Հ1-ը ցույց է տալիս միայն այն ծրագրերն ու նույնիսկ սերիալները, որոնք ցուցադրվել են Ռուսաստանի առաջին ալիքով։ Անկախ նրանց առաջին աղբյուրից։ Նույն Լոսթը, նույն Երկու աստղը և այլն։
Ապրելակերպը։ Հայաստանում Ռուսաստանի նման «գողական» «լավտղայական» ապրելակերպի կուլտիվացիա է իրականացվում։ Մնացած բոլորը «քյալ» են, «դոդիկ» են։
Հայաստանը ՉԻ գլոբալիզացվում, Հայաստանը ՌՈՒՍԻՖԻԿԱՑՎՈՒՄ է։
Իմ կարծիքով մարդկության պատմության ողջ ընթացքում բոլոր ազգերը գլոբալիզացման ընդհանուր կաթսայի մեջ անդադար խմորվում են, ու այդ գործընթացը այսօր էլ բնականաբար շարունակվում է, պարզապես մի ազգի մոտ արագ, մի ազգի մոտ պակաս տեմպով։ Ավելի ճիշտ է քննարկել գլոբալիզացիայի տեմպը և հանգման կետերը կամ, ավելի ճիշտ, ապագայում պայմանականորեն ֆիքսված ժամանակակատերը, թեև այդ ուղղությամբ էլ քննարկվող թեմաներ կան։ Գլոբալիզացման ապացու՞յց։ Հենց միայն այն, որ մենք հիմա արմատ չենք զգում մեր սեփական հողում, ինքներս մեր լավագույնը չենք կարողանում ու չենք ուզում պահել, մեր երկիրը վատ կառավարելու ու ազգը քիչ սիրելու արդյունքում արտագաղթով սնում ենք սփյուռքը և այլն, և այլն, արդեն իսկ գլոբալիզացման լավ հումք ենք։ Մեզանից յուրաքանչյուրը առանձին–առանձին ու բոլորս միասին մեր աշխարհայացքի ու տեղեկացվածության չափով ներքին մղում ու ձգտում ունենք արտերկրի որևէ տնտեսաքաղաքամշակութակենցաղային միջավայրի հանդեպ։ Այստեղ ապրենք, թե դրսում, մենք դուրս ենք մղվում մեզանից, իսկ ջրից պոկված, գոլորշիացած մոլեկուլը, կամ թեկուզ մոլեկուլների բազմությունը, հաստատ կկլանվի որևէ «բաղադրույթ»–ի կողմից։
Այս հարցմանը չեմ կարող պատասխանել քանի որ չեմ իմանում թե ի՞նչ է գլոբալիզացիան։ Ինձ թվում է լավ կլիներ որ հենց հարցման մեջ սահմանում տրվեր այդ առեղծվածային հասկացողությանը։
Գլոբալիզացիան, ֆրանսիացի քաղագագետ-միջազգայնագետ Մորո Դեֆարժի խոսքերով, գործընթաց է, որը ծածկում է միջազգային թատրոնի բոլոր դերասանների գործողությունները, որոնք ստիպված են կշռադատել գլոբալ մակարդակով, այսինքն՝ ամբողջ մոլորակի մակարդակով: Գլոբալիզացիան քննարկման առարկա է բոլոր սոցիալական գիտությունների տեսություններում: Նրանցից յուրաքանչյուրը իր ուշադրությունը, բնականաբար, կենտրոնացնում է գլոբալիզացիայի այն յուրահատկությունների վրա, որոնք առավել սերտորեն են կապված հենց այդ գիտության ուսումնասիրության առարկայի հետ: Արտգեոյի պատասխանից հասկացվեց, որ մենք այստեղ քննարկելու ենք սոցիոլոգիայի տեսանկյունից, այսինքն՝ տարբեր երկրներում, տարածաշրջաններում մարդկանց կենսաձևերի մերձեցման, մշակույթի ունիվերսալացման և խաչասերման գործընթացներում Հայաստանի մասնակցությունը:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ապրես, հրաշալի ձևակերպում ա։ Այսինքն իմ աղավաղված-զգացմունքային գրառման «գիտությունով չալած» արտահայտումը։ Բայց մի փոքր այլ ձևով վերջին մասը։ Ոչ թե Հայաստանի մասնակցությունը, այլ այդ ամենը հենց Հայաստանում։ Որտեղ ինչպես վերևում նշեցի, իմ դիտարկումներով հիմնականում ոչ թե գլոբալիզացիա (այսինքն աշխարհի ապրելակերպի, հայացքների, արժեհամակարգի փոխառում) է տեղի ունենում, այլ կատարյալ արհեստական ասիականացում-ռուսականացում է իրականացվում։
Հենց այն հանգամանք, որ հիմա մտնում ենք ինտերնետ ու միանում գլոբալ ցանցին նշանակումա, որ մասնակցում ենք գլոբալիզացիային: Ընդհանարպես բոլոր երկրներն էլ այս կամ այն չափով գնում են դրան, երևի բացառությամբ Հս. Կորեայի:
Իսկ առավոտյան նախաճաշ անելը, թերթ կարդալը, գիրք կարդալը, կամ թեյ խմելը, կամ լողանալը, կամ զուգարան գնալը, կամ ատամներ լվանալը, կամ կոշիկ հագնելը, դրանք բոլորը նո՞ւյնպես գլոբալիզացիա է թե ո՞նց։
Իսկ հեռախոս օգտագործելը՞։
Իմ համար ճիշտն ասած անհասկանալի մնաց այդ «գլոբալիզացիա» հասկացողությունը։
Աստղը սահմանեց դա որպես «տարբեր երկրներում, տարածաշրջաններում մարդկանց կենսաձևերի մերձեցման» գործընթաց։ Բայց կենսաձևերի ո՞ր մասերի մերձեցման։
Ես իսկականից չեմ հասկանում այդ բառի իմաստը։
ԱՄՆ-ում կան գյուղեր որոնք շատ դեմ են որ իրենց գյուղում էլեկտրականություն քաշեն, և մինչև հիմա այդ մարդիկ ապրում են առանց էլէկտրականության։ Հիմա էլեկտրականություն օգտագործելը գլոբալիզացիային մասնակցել ա՞։
Վերջին խմբագրող՝ Սահակ: 02.02.2010, 22:19:
Այսինքն՝ ինչ-որ բնագավառում ընդհանուր արժեհամակարգի գալը: Նախաճաշելը և մնացածը, կարծում եմ, չեն մտնում գլոբալիզացիայի մեջ, որովհետև մարդու տարրական կարիքներն են, իսկ այ թե ինչ են ուտում, ինչ են հագնում, դա տանում է գլոբալացման: Անգամ՝ ինչպես են մտածում: Օրինակ Արևմուտքը արտահանում է ժամանակ առ ժամանակ ինչ-որ գաղափարներ, դրանք ներմուծվում են տարբեր երկրներ: Եթե անգամ ամբողջությամբ դրանք չընդունվեն, ապա որոշ տարրեր անպայման կընդունվեն, մի մասը չի ընդունվի, մնացածն էլ կսինթեզվի տեղականի հետ: Այ ինչը որ ընդհանուր լինի մի քանի երկրներում, դա կլինի գլոբալիզացիան:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Չէ։ Նայի։ Հայերի մոտ առաջ կար կարմիր խնձորիկ երևույթ, որը գլոբալիզացիայի արդյունքում համարյա վերացավ։
Կարճ ու մարդավարի ասած, որևէ երկրի ներսում կայացած արժեհամակարգի, ապրելակերպի, հայացքների փոփոխությունը երկրի տարածքից դուրս, երկրագնդի վրա գտնվող երկրների արժեհամակարգով, ապրելակերպով, հայացքներով։
Շատ ամերիկացիներ (հիմնականում հայտնի) գլոբալիզացման արդյունքում սկսել են հնդկական, բուդիստական ապրելակերպը, աշխարահայցքը ընդունել, սեփականացնել։ Ամերիկանացում, եվրոպականացում, ռուսականացում և այլն… Վրաստանի ապրելակերպը օրինակ եվրոպա-ամերիկանացվում ա, իհարկե դա շատ ցավալի է տեղի ունենում 70 տարի սովետականացված, ռուսկանացված բնակչության համար, որը այս ամենի հետ ունի կովկասյան արմատներ։
Կարճ ասած, ընդհանուր առմամբ երևի սենց։
Ախր էտ նույն կարմիր խնձորը նույնպես գլոբալիզացիայի արդյունք է։ Ես հաստատ համոզված եմ որ կարմիր խնձորը դա հայկական ադաթ չի։ Հայերը վերցրել են «երկրի տարածքից դուրս, երկրագնդի վրա գտնվող ուրիշ երկրից»։
Հիմա ցանկացա՞ծ փոփոխություն գլոբալիզացիայա համարվում թե՞ մենակ եվրո-ամերիկականը։ Հիմա կարմիր խնձորը, կամ ինչ որ այլ արաբական ադաթն, եթե վաղը սկսեն նորից տարածում գտնել Հայաստանում դա նո՞ւյնպես կհամարվի գլոբալիզացիա՞։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ