Պե՞տք է Հայաստանին նոր ընդդիմություն

[Mephistopheles]

Էս ջահելները կապանքներից ազատվել են՞:

ազատ են Բիձ… սա էլ իրենց ձևն է…

[Rammer]

ԷԼԻՏԱ ԵՎ ԱՎԱԶԱԿԱԽՈՒՄԲ

Մոսկվայի քաղաքապետ Յուրի Լուժկովի պատմությունը բավական հետաքրքրական է եւ ուսանելի: Լուժկովը տարիներ շարունակ Մոսկվայի քաղաքապետն է: Նրան ընտրում են ու ընտրում: Մեկ էլ հանկարծ Լուժկովի գործերը վատանում են, եւ նա իշխանության հետ սկսում է ինչ որ հարցեր լուծել, կամ իշխանությունն է նրա հետ ինչ որ հարցեր լուծում: Նրա եւ կնոջ բիզնեսները մերկացնող ինչ որ հեռուստահաղորդումներ են եթեր հեռարձակվում իշխանության վերահսկած հեռուստաալիքներով, Ռուսաստանի քաղաքական որոշ ուժեր, այդ թվում եւ իշխանության խամաճիկ Ժիրինովսկին, սկսում են բացահայտորեն քննադատել Լուժկովին եւ դեմ լինել նրա քաղաքապետությանը, պահանջելով հրաժարական:

Ինչն է խնդիրը: Չէ որ Լուժկովը ընտրովի պաշտոնյա է: Եթե մոսկվացիներն ընտրել են նրան, էլ ինչ խնդիր կա իշխանության հետ: Բայց նաեւ պարզ է, որ մոսկվացիները նրան տարիներ շարունակ ընտրել են, որովհետեւ նա տարիներ շարունակ եղել է իշխանության նախընտրելին: Հիմա նա իշխանության նախընտրելին չէ, ու կասկած չկա, որ մոսկվացիներն էլ նրան չեն “ընտրի”: Դա է այն “սուվերեն դեմոկրատիան”, որ Ռուսաստանում կառուցում է իշխանությունը եւ որի գաղափարախոսը, կամ գոնե արտահայտության հեղինակը ՌԴ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ Սուրկովն է: “Սուվերեն դեմոկրատիայի” բնույթը հենց դա է, որ քաղաքացիներն “ընտրում” են այն, ինչ նախընտրում է իշխանությունը: Եվ եթե վաղը իշխանության նախընտրությունը փոխվեց, ապա քաղաքացիները չեն էլ հասցնի հասկանալ, թե ինչպես փոխվեց իրենց “ընտրությունը”:

Թվում է, թե մեզ ինչ: Ռուսներն են, թող ինչ ուզում են, այն էլ կառուցեն. “սուվերեն” կլինի նրանց դեմոկրատիան, թե “սուվորով” կլինի, դա նրանց գործն է: Բայց թերեւս այդքան էլ այդպես չէ: Բանն այն է, եւ ընդ որում առանց որեւէ գաղտնիքի, որ այն, ինչ կառուցվում է Ռուսաստանում, լինի էլիտար շենք, թե դեմոկրատիա, կարծես թե մեկը-մեկին կրկնօրինակվում է Հայաստանում: Հայաստանն ապրում է ռուսական արժեհամակարգով, ինչը պետության կյանքում մնացյալ բոլոր համակարգերի հիմքն ու առանցքն է: Հետեւաբար “սուվերեն դեմոկրատիան” մեզ այդքան էլ անհաղորդ չէ, մեզանից այդքան էլ հեռու չէ: Ընդ որում, դրա բոլոր դրսեւորումներով հանդերձ:

Ու տվյալ դեպքում, տեղի ունեցողը ոչ այդքան քաղաքացիների, հասարակության համար է առարկայական եւ ուսանելի, որքան պետական պաշտոնյաների` թե նշանակովի, թե ընտրովի: Պաշտոնյաներին թվում է, թե “սուվերեն դեմոկրատիայի” պայմաններում իրենք շատ ավելի հանգիստ ու ապահով են, քանի որ ոչ թե հասարակությունն է իր ճակատագիրը որոշում, այլ իշխանության գլուխ կանգնած ինչ որ մեկը, ու ավելի հեշտ է լեզու գտնել հենց այդ մեկի հետ, քան ամբողջ հասարակության: Բայց ահա Լուժկովի օրինակը թերեւս լավագույն վկայություններից մեկն է, որ “սուվերեն դեմոկրատիան” պաշտոնյաների համար ամենաանկանխատեսելի իրողությունն է:

Հնարավոր է 10, 20 տարի կուտակել, եւ այդ ամբողջը վտանգի տակ դնել 10, 20 օրում, էլ չասած հոգեկան ապրումներն ու նյարդային ցնցումները: Ու որեւէ կապ չունի, թե արդյոք ինչպես է աշխատել այդ պաշտոնյան: Լուժկովը հաստատ ավելի վատ չէր սկսել աշխատել, քան նախկինում: Պարզապես առաջացել էին ինչ-ինչ այլ խնդիրներ, որոնք էլ նրան այժմ դրել են ծանր կացության առաջ: Իսկ ահա հասարակ դեմոկրատիայի պայմաններում, Լուժկովի ծանր կացությունն ուղիղ կախվածության մեջ կլիներ նրա աշխատանքի արդյունավետությունից:

Թվում է թե պարզ բան է, պարզ ճանապարհ, որով առաջ է գնացել ու զարգացել աշխարհի մի զգալի մասը, ընդ որում հենց իրենց` պաշտոնյաների կամքով, քանի որ նրանք թերեւս հասկացել են, որ պաշտոնյայի անվտանգության եւ հանգստության լավագույն երաշխիքը “հասարակ” դեմոկրատիան է: Ամենեւին պետք չէ մտածել, թե ներկայիս զարգացած համարվող երկրների, կամ զարգացող երկրների էլիտաները մարդասիրական, հայրենասիրական, անձնուրացության կամ որեւէ այլ բարձր ու վեհ մղումներից ելնելով են գնացել հասարակ դեմոկրատիայի ճաապարհով: Իհարկե, այդ մղումներն ունեցել են իրենց դերը եւ նշանակությունը, ու առանց դրա էլիտան էլիտա չէ, այլ ավազակախումբ: Բայց նաեւ դեր է կատարել հենց զուտ անձնական շահի գիտակցումը, անձնական անվտանգության առավել երաշխավորված մեխանիզմի անհրաժեշտության գիտակցումը, ինչն էլ հանգեցրել է “հասարակ” դեմոկրատիայի գաղափարին:

Նաեւ, էլիտաների որակական տարբերությունը հենց այն է, որ տարբեր է անձնական շահի ապահովման մեխանիզմների մասին պատկերացումը, ինչն էլ պայմանավորված է լինում մտահորիզոնի լայնությամբ ու գիտակցության խորությամբ, որն էլ հանգեցնում է արժեհամակարգի բարձրությանը:

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

Lragir.am

[Տրիբուն]

կարդացեք, լավ հոդված ա

ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՃԱՀԻՃ

[Տրիբուն]

Էս էլ մեզ նոր ընդդիմություն

Միակ ընդդիմությունը մենք ենք
....
Ժողովրդական» կուսակցության նախագահը համոզված է, որ Հայաստանում այսօր միայն իրենք են իրական ընդդիմություն, եթե լինի ճիշտ իրազեկում, ըստ նրա, իրեն կմիանա ողջ Հայաստանն ու Սփյուռքը

Ու այ ասենց գաղափարահզոր մտքեր ...

Ա1+»-ը դատի է տվել ՀՌԱՀ-ին : Սա Տիգրան Կարապետյանը համարեց ողջունելի, բայց նշեց, թե իրենք այդպիսի քայլին չեն դիմի, քանի որ իրենց պայքարը քաղաքական է:

Ո՞վ կարա ասի, որ տղեն ճիշտ չի ասում: Քանի՞ դատ ա շահել մինչև հիմա Ա1+-ը: Ու ու՞մ տանձին են դատերը:

Էն գազի գնի դատից ու Հաագայի դատից ի՞նչ կա:

[vkmkpok]

միանշանակ պետքա նոր ընդդիմություն: հիմիկվա ոչ կառավարություննա լավը, ոչ էլ ընդդիմությունը…
բայց Հայաստանում նոր ընդդիմություն ձևավորելու ներուժ հաստատ չկա:

[Elmo]

միանշանակ պետքա նոր ընդդիմություն: հիմիկվա ոչ կառավարություննա լավը, ոչ էլ ընդդիմությունը…
բայց Հայաստանում նոր ընդդիմություն ձևավորելու ներուժ հաստատ չկա:

մեր մեջ ասած, ըսկի հիմիկվա ժողովուրդն էլ (քաղաքական տեսակետից) լավը չի։ Թե չէ ոչ վատ ընդիմություն կունենաինք, ոչ էլ իշխանություն։

[voter]

[Chuk]

Վերջին շրջանում շատերն են խոսում, որ ՀԱԿ-ի դիրքերը թուլացել են ու կորցրել է հասարակական համակրանքը, քանի որ վերջին շուրջօրյա հանրահավաքները սակավամարդ էին:

Չեմ վիճարկում, որ իսկապես այնքան մարդ չկար, ինքչան օրինակ ես էի ակնկալում: Սակայն այուսհանդերձ այդ ակցիան բավական մարդաշատ էր, իսկ մեկնարկի ու ավարտի հանրահավաքներին մարդկանց մասնակցությունը բավական մեծ էր, Ազատության հրապարակն ամբողջովին լցված էր:

Ու այս ֆոնին հատկապես այս թեմայում ուղղակի ուշադրություն եմ հրավիրում, որ անգամ վերի տեսահոլովակից ակնհայտ է, թե ինչքան քիչ մարդ է մասնակցել Ժառանգության հավաքին: Ի դեպ իրենք էլ են գնահատում իրենց ուժերը, դրա համար էլ հավաքի վայրն այդտեղ էր ընտրված, այլ ոչ Ազատության հրապարակում, կամ ասենք Մատենադարանին հարող տարածքում: Ընդամենը նշում եմ, որ սա մի հավաք էր, որի մասին իրազեկվել է հեռուստատեսությամբ (մասնավորապես «12»-ով), որի մասին հայտարարություն է եղել մասնավորապես «Առավոտ» օրաթերթում և այլն:

Ասածս պարզ բան է. եթե անգամ կա այլ ընդդիմության պահանջ, ապա դա, այս պահին, «Ժառանգությունը» չի:



Ինչևէ, ես թեմա չեմ մտել ասելու համար, որ այլ ընդդիմադիր միավորման, ընդդիմադիր ուժի պահանջ, կարիք չկա:
Հակառակը, մտել եմ ցույց տալու մի նոր ընդդիմադիր կառույցի, ով փորձում է նոր գաղափարներ առաջ քաշել: Ես ինձ առայժմ իրավունք չեմ վերապահում գնահատել այդ ուժի ազնվությունը, իրապես նոր բան անելու ձգտումն ու այլ բաներ: Այդ գնահատականները կկարողանամ հնչեցնել միայն այդ ուժի առավել կայացումից ու կոնկրետ քայլեր անելուց հետո: Իսկ առայժմ, հատկապես հաշվի առնելով նախորդ գրառման հեղինակի «քաղաքական պահանջը»՝ երկիրը դարձնել խորհրդարանական կառավարման տարբերակով, ներկայացնում եմ epress.am-ից մի լրատվություն.

«Ազատ դեմոկրատները» ցանկանում են անցնել խորհրդարանական կառավարման համակարգին

«Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցությունը համախմբում է ազատ մտածող և լիբերալ արժեքներով առաջնորդվող, ժողովրդավարական գործելաոճ ընդունող մարդկանց, որոնք փորձելու են իրենց ուժերի ներածի չափով աշխատել: Այս մասին Epress.am-ի հետ զրույցում ասել է ՀՀ նախկին արտգործնախարար, «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության անդամ Ալեքսանդր Արզումանյանը:

«Մեր անվանումը լիովին համապատասխանում է մեր գաղափարախոսությանը»,- նշել է քաղաքական գործիչը:

Պատասխանելով այն հարցին, թե արդյոք կուսակցությունն իր առջև իշխանափոխության նպատակ է դնում, Արզումանյանը նշել է, որ որպես անհատ ինքն իշխանափոխության անհրաժեշտություն է տեսնում 1998 թվականից, երբ «իշխանությունը զավթեց Ռոբերտ Քոչարյանը, իսկ դրանից հետո` Սերժ Սարգսյանը»:

«Ի՞նչ ասել է իշխանափոխություն. դա ինքնանպատակ չէ: Եղել է իշխանափոխություն` Ռոբերտ Քոչարյանին փոխարինել է Սերժ Սարգսյանը, դրանից մեր երկրի վիճակը, մեր կյանքը բարելավվե՞լ է, ոչ: Անհրաժեշտ է ոչ միայն իշխանափոխություն, այլ նաև ամբողջ համակարգի փոփոխություն, և «Ազատ դեմոկրատների» խնդիրը լինելու է այն, որ ոչ միայն ազատ ընտրությունների միջոցով ձևավորվի իշխանություն, այլ նաև համակարգն ամբողջությամբ փոխվի, որ հնարավորություն չտրվի որևէ մեկին գալ, բազմել էդ աթոռին և բեսպրեդել հռչակել: Այդ տեսակետից մենք քննարկում ենք, և առաջիկայում ավելի լայն քննարկում կսկսվի, որպեսզի անցնենք, հավանաբար, խորհրդարանական կառավարման համակարգին, որովհետև, մեր կարծիքով, փորձը ցույց է տալիս, որ նախագահական ինստիտուտը Հայաստանում վերածվում է ավտորիտարիզմի և ավտորիտար նկրտումներ է առաջացնում: Կարծում ենք, որ խորհրդարանի դերի բարձրացման և խորհրդարանական կառավարման միջոցով կկարողանանք սահմանափակել այդ նկրտումները: Եվ, այո, այսօր Հայաստանում պետք է օրինական իշխանություն և ժողովրդի կողմից քվե ստացած իշխանություն, որը կկարողանա փոփոխություններ իրականացնել», – ասել է Ալեքսանդր Արզումանյանը:

Անդրադառնալով կուսակցության ձևավորմանը` նա նշել է, որ «Ազատ դեմոկրատները» բացում են շրջանային, մարզային կառույցներ, անդամագրմամբ են զբաղվում:

«Արդեն 3000-ին է մոտենում անդամների թիվը, և 10 մարզերում կան կառույցներ: Բոլոր մարզերում ներկայացված է կուսակցությունը, երիտասարդական կառույց ունի, հանդիպումներ են լինում, ծրագրերը մշակման պրոցեսում են: Պատրաստ լինելու դեպքում` շուտով կներկայացվի հանրության դատին: Բայց մենք շտապելու տեղ էլ չունենք, անհրաժեշտ էր այդ կուսակցաշինությունը կատարել: Մենք բոլորս էլ փորձված մարդիկ ենք, գիտենք` ինչպես ձևավորել այդ կառույցները, և ուզում ենք հանդես գալ նոր ծրագրերով: Մենք շատ նոր մոտեցումներ ենք ուզում առաջարկել տնտեսական ոլորտում և այլն: Մենք հանդիպում ենք տարբեր հասարակական, քաղաքացիական կառույցների հետ, իրենց կարծիքներն ենք լսում, մենք առաջարկում ենք լինել այն գործիքը, որով քաղաքացիական հասարակությունը այդ հարցերը կարող է բարձրացնել քաղաքական մակարդակի: Վստահ եղեք, որ շատ շուտով կլինեն կոնկրետ միջոցառումներ, քննարկումներ», – նշել է Արզումանյանը:

Նրա խոսքով` կուսակցությունն ունի համակիրներ, կան նվիրյալ մարդիկ, որոնք օգնում են, կան մարդիկ, որոնք նվիրատվություններ են անում առօրյա ծախսերը հոգալու համար (Ալեքսանդր Արզումանյանն անուններ չի նշել):

«Բայց մեծ գումարներ մենք չենք պատկերացնում, ոչ էլ ունենք լրատվամիջոցներ` ի տարբերություն այլ կուսակցությունների: Այլ հարց է, որ նախընտրական շրջանում ինչ-որ ֆինանսներ են պետք, որն ըստ օրենսդրության է, պետք է լինի թափանցիկ, և մենք մեր հաշիվները կներկայացնենք: Ինտելեկտն է մեր ռեսուրսը և մեր համախոհների կարողությունները, դրանով, մենք կարծում ենք, շատ մեծ հաջողությունների կհասնենք: Մի մոռացեք, որ լիբերալ գաղափարախոսությունը կրող մարդիկ ենք, այսինքն` մի շարք միջին գործարարներ, որոնց բիզնեսն այս հարկային բեռի տակ վտանգված է, այդ մարդկանց մեջ կան հազարավոր համակիրներ, որոնք կուզենային բարեփոխումներ տեսնել և այդ դաշտի լիբերալիզացիա տեսնել: Այդ միջին բիզնեսի տերերը շահագրգռված են առողջ ուժերի տեսնելու, բարեփոխումներ տեսնելու, և, այո, շատ շատերը նրանցից արդեն իսկ դիմել են մեզ և ասել, որ պատրաստ են իրենց աջակցությունն այս կամ այն ձևով ցուցաբերել», – նշել է «Ազատ դեմոկրատների» անդամը:

Աղբյուր՝ epress.am


Իշխանությանն ընդդիմադիր, միաժամանակ ՀԱԿ-ին չվստահող բոլոր անձանց առաջարկում եմ ուշադրություն դարձնել այս նորաստեղծ կուսակցությունը: Դուք ևս մեկ շանս ունեք ապացուցելու, որ չեք քննադատում լոկ քննադատելու համար:

[voter]

.......Ու այս ֆոնին հատկապես այս թեմայում ուղղակի ուշադրություն եմ հրավիրում, որ անգամ վերի տեսահոլովակից ակնհայտ է, թե ինչքան քիչ մարդ է մասնակցել Ժառանգության հավաքին: ...

Մարդկանց քանակով չի, որ քաղաքական ուժի հզորությունը բնորոշվում է, այլ հենց այդ քաղաքական գործչի գործողույուններով ու դիրքորոշմամբ։
Այն որ ՀԱԿը էլի օլիգարխների, մասնավորաբար բարգաորոճողների մասսաների հույսին են մնացել ու հույս ունեն բարգաորոճողներին իրենց օգնական սարքեն այս ռեժիմից ազատվելու համար, խոսում է նրա մասին, որ սեփական ուժերին ու ժողովրդին համոզելու ու իր ետևիվ տանելու մտքին հենց իրենք չեն հավատում....
http://www.azatutyun.am/content/article/24367364.html

Չնայած չեմ բացառում, որ դա հերդական ԼՏՊական ցինիզմն է, որը հայ ժողովրդի ունակություններին միշտ էլ կասկացանքով է մոտենում ու ամեն առիթով պնդում, թե եսիմ որտեղի բոբո ուժերն են, որ հայաստանում եղած չեղածը որոշում են ոնց պիտի լինի ու ոչ թէ ժողովուրդը, ինչից էլ հետևում է, որ պետք է այդ բոբո ուժերի հետ, փող ունեցողների հետ ևյլն անհասկանալի ձևաորումների հետ կոնկրես կազմել բայց ժողովրդին բանի տեղ չդնել, նա որոշող չէ...

Երևի ՀԱԿում իսկապես համոզված են, որ արաբական հեղափոխությունը պատվիրած, արտաքին ղեկավար սցենարով արված հեղափոխություն է ու դրա համար հա ման են գալիս որ գտնե, ով ա ՄՈՒԾվել ու պատվեր տվել, որ դրանից պատվեր կորզեն....

[Chuk]

Մարդկանց քանակով չի, որ քաղաքական ուժի հզորությունը բնորոշվում է, այլ հենց այդ քաղաքական գործչի գործողույուններով ու դիրքորոշմամբ

Քաղաքական գործչի (կամ ուժի) գործողությունները նաև միտված են գաղափարակիրների փնտրտուքին ու համակիր մարդկանց քանակի ավելացմանը, ու մարդկանց քանակը, ակամա, դառնում է նաև տվյալ քաղաքական գործչի (ուժի) գործողությունների ու դիրքորոշման, ինչպես նաև հզորության արտահայտման ցուցիչ:

ԲՀԿ-ի թեմային չեմ անդրադառնում, որովհետև ինձ էլ դուր չեկող շեշտադրումներ են դրանք (ՀԱԿ-ի կողմից):

[voter]

Քաղաքական գործչի (կամ ուժի) գործողությունները նաև միտված են գաղափարակիրների փնտրտուքին ու համակիր մարդկանց քանակի ավելացմանը, ու մարդկանց քանակը, ակամա, դառնում է նաև տվյալ քաղաքական գործչի (ուժի) գործողությունների ու դիրքորոշման, ինչպես նաև հզորության արտահայտման ցուցիչ:

ԲՀԿ-ի թեմային չեմ անդրադառնում, որովհետև ինձ էլ դուր չեկող շեշտադրումներ են դրանք (ՀԱԿ-ի կողմից):

Քանակ նկատի ունեի հանրահավաքների, ժողովների այցելողների քանա և ոչ ընդհարապես։
Անկասկած քաղաքական գործչի հիմնական նպատակը հնարավորինս շատ համակիրներ ձեռք բերելն է, բայց գործիքները ցույց տալու, թե համակիրները իրականում ինչքան են, շատ տարբեր են։ Բայց հիմնականը ընտրություններն են, իհարկե վստահելի ընտրությունները որոնք է բացահայտում են իրական համակիրների քանակը և ոչ թե հանրահավաք ժողովները։

Ամեն դեպքում Հայաստանում ընդիմությունը չունի դիրքորոշում, մի օր սենց մի օր նենց, դրանից էլ անհասկանալի է, թե ով իրականում քնաի համակիր ունի, քանի որ մարդիկ համակրում են գաղափարներին և այդ գաղափարը կրող ուժին, և ոչ թե այս կամ այն ընդիմությանը, անձին...

Այդ առումով ԲՀԿն քաղաքական ոչ մի շեշտադրման արժանի չէ, քանի որ այն քաղաքական գործոն, գործիք, ուժ չէ, այլ առավելագույնը բարեգործական խոհանոց, որտեղ այս կամ այն սովածներին խոտ են բաժանում բարգաորոճելու համար։

Եթե ՀԱԿը իրկապես այդ բարգաորոճողների հույսին է մնացել, որ կարծում է նրանցով պիտի իր գաղափարներն ու նպատակներն իրականացնի, ուրեմն ՀԱԿը ինքն իրեն ուժերին արդեն չի հավատում...

[Chuk]

Ընդամենը 2 անդրադարձ:

1. Այո, քաղաքական ուժերի իրական համակիրների քանակը կարող է որոշվել միայն ու միայն ընտրությունների, բայց արդար ու թափանցիկ ընտրությունների ժամանակ: Ցավոք մենք ներկայումս զրկված ենք ընտրությունների միջոցով իրական համակիրների քանակը տեսնելու հնարավորությունից, դրանք ոտից գլուխ կեղծված լինելու պատճառով: Այսուհանդերձ քաղաքական ուժի համակիրների քանակը երևում է ոչ միայն ընտրություններում (իհարկե այլ ճշգրտությամբ), այլ նաև քաղաքական ակցիաների, այդ թվում հանրահավաքների կազմակերպման ժամանակ, ինչպես նաև որոշակի սոց. հարցումներով և այլն: Ու դրանք այսօրվա Հայաստանում ցույց են տալիս, որ առավելագույն վստահություն ունեցող ուժը ՀԱԿ-ն է, այլ հարց է, որ կա շատ մեծ զանգված ՀԱԿ-ին չվստահող ու մենք, էս պահին, չենք կարող խոսել էն մասին, թե ՀՀ բնակչության քանի տոկոսն է վստահում ՀԱԿ-ին: Այլ կերպ ասած ես բնակչությունից «պոկում եմ» այն հատվածին, ով այս կամ այն ուժին վստահում է, ու ասում եմ, որ սրանց մեջ ամենաշատը ՀԱԿ-ին վստահողներն են, քան ասենք Ժառանգությանը, նորաստեղծ Ազատ դեմոկրատներին, ՀՅԴ-ին, Սեֆիլյանին, ՕԵԿ-ին, Կարապետիչին, ԲՀԿ-ին և այլն: Ու իմ համար ցավալի է, որ հասարակության մեջ չափազանց մեծ շերտ կա, որը չի վստահում ոչ մի ուժի: Ավելին, էդ քանակը հենց նշանակում ա, որ մենք խայտառակ վատ իրադրությունում ենք: Մենք ասելով նկատի ունեմ ողջ ժողովրդին:

2. Ես չեմ կարծում, որ «ՀԱԿ-ը մնացել է բարգավաճողների» հույսին: Ոչ, բնավ:

[davidus]

....

http://www.azatutyun.am/content/article/24367364.html

....

Ի՞նչ...

Ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսը կարող է համագործակցել «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հետ, եթե այս ուժը փորձի «խզել անցյալի հետ իր կապերը» եւ պատրաստ լինի «ռեժիմի դեմ պայքարի ելնել», - «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց ՀԱԿ համակարգող Լեւոն Զուրաբյանը` պատասխանելով այն հարցին, թե որքանո՞վ է հնարավոր երկու ուժերի համագործակցությունը, եթե Գագիկ Ծառուկյանի գլխավորած կուսակցությունը կոալիցիայից դուրս գա եւ գործի Ռոբերտ Քոչարյանից անկախ:

Էս ե՞րբ ա եղել... Ու էլի զուրաբյանի շուրթերով չէ... Մեղկ ա էս տղեն, իմ արև:

[Տրիբուն]

Ի՞նչ...



Էս ե՞րբ ա եղել... Ու էլի զուրաբյանի շուրթերով չէ... Մեղկ ա էս տղեն, իմ արև:

:

Զզվելի ա ու սոսկալի, չէ՞:

Բայց նաև զավեշտալի ա, քանի որ ՀԱԿ-ը երկխոսությունից սկսած դռնեդուռ ա ընկել, որ մի կտոր բան քցեն դեմը, հիմա էլ օդային պաչիկներ ա ուղարկում ԲՀԿ-ի կողմը: Բայց ՀԱԿ-ին գորղի ծոցն ուղարկած ունեն համ իշխանությունները, համ էլ ԲՀԿ-ն, ու արդեն համ էլ ժողովուրդը: ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն մենակ ժողովրդից կարող էին վախենալ, իսկ ՀԱԿ-ի կողմից երկխոսությամբ ու հաջողությամբ ժողովրդի գործոնը ջրելուց հետո, ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն իրենց հարցերը իրենց ձևով, գեղավարի կլուծեն իրար հետ ու ինչպես միշտ լեզու կգնտնեն, քանի որ իրա հացի վայիս չեն լինի, իսկ վերջում էլ ՀԱԿ-ի դեմը կքցեն իրան հասանելիք թուլափայը՝ գործը լավ անելու համար:

Այ սենց մի հատ պայքար ու երկխոսություն:

[Chuk]

Տղերք, ինձ էլ դուր չի գալիս, նույնիսկ հեչ դուր չի գալիս ՀԱԿ-ի կողմից ԲՀԿ-ին ուղղված էդ նոտաները: Բայց «մի կտոր բան քցեն դեմը», «մեղկ ա էդ տղեն» տիպի մեկնաբանություններն, ըստ իս, հեչ հարիր չեն:

Ի վերջո ինչ ա ասում Զուրաբյանը, ասում ա, որ եթե ԲՀԿ-ն պրիզնատ գա, որ սա ավազակապետություն ու որոշի դուրս գալ ավազակապետության դեմ, պայքարի հենց իր անցյալի դեմ, ուրեմն հնարավոր կլինի համագործակցել: Վերջ, էսքան բան: Ուրիշ հարց, որ մեկը ես վստահ եմ, որ ԲՀԿ-ն տենց բան չի անի ու դրա համար էլ ինձ դուր չեն գալիս սենց հայտարարությունները:

Բայց եթե «եթեների» լեզվով ենք խոսում, իսկ Զուրաբյանը զուտ «եթե»-ով ա պատասխանել, ես էլ մի ուրիշ «եթե» կավելացնեմ. եթե Սերժիկ Սարգսանը դուրս գա փողոց, կանգնի իմ կողքն ու իմ հետ հավասար գոռա «Սե՛ր-ժի՛կ, հե՛-ռա՛-ցի՛ր», ես կընդունեմ իրան իմ կողքին: Ի վերջո նպատակը ավազակապետական բարքերի դեմն առնելն ա, ոչ սրան-նրան ջախջախելը: Ու ով էլ էդ բարքերի դեմ կպայքարի, մեր «բարեկամն» ա էս պայքարում:

հ.գ. Ես բնականաբար պատրանք չունեմ, որ Սերժիկը կամ Գագիկը կարան իրենց իսկ ստեղծած համակարգի, ավազակապետության դեմ պայքարեն: Հույս ունեմ, որ տողերս ընթերցողները կհաղթահարեն ինձ հակաճառելու ցանկությունն ու կհասկանան իմ ասածի իմաստը, ոչ թե անձերի մասին օրինակներով «կթռնեն դեմքիս»: