Մեֆ ջան, դուխը լավ կյանքի հետ կապ չունի: Դուխի համար և գենետիկական նախադրյալներ են պետք և էթնո-սոցիալական հատուկ մթնոլորտ ու տրադիցիաներ, որ այդ հատկանիշը դրսևորվի:
Դուխը հաղթելու հոգեբանություն է:
Դուխովը մանրամասն չի անալիզում հետևանքները ու ոչ թե նրա համար, որ հիմար է, այլ որովհետև ռասչետ է անում դիմացինի ցածր դուխի վրա- ով-ում: Այսինքն դուխովը վաբանկ խաղացողն է, պատրաստ է զոհվելու հանուն իր պատվի ու նպատակի: Հաղթեց- կտոնի հաղթանակը, պարտվեց- թքած, կհեռանա աշխարհից առանց զղջալու: Մի ուրիշը իր գործը կվերջացնի: Սա է դուխի վարվելակեպի տրամաբանությունը:
Բանակն է, ազգերի կռիվն է դուխի վրա, բանտի ավտարիտետների դիրքն է դուխով ձեռք բերված: Վազգեն ռոբ, սերժ, մուկ, դոդ, լֆիկ սաղն էլ դուխի հաշվին են դիրքի հասել: Հնարավոր չի դուխը հանել քաղաքական հավասարումներից ևս: Մանավանդ հայկական խաղերից:
Դուխը ֆիզիկական ուժի հետ էլ կապ չունի:
Դուխը հայերեն երևի որպես խիզախ ենք թարգմանում, բայց մենք շատ նեղ իմաստ ենք դրել այդ բառի մեջ, քան ռուսները դուխովի մեջ:
Վատ կյանքով սոցիալական բունտի են դուրս գալիս: Իսկ հեղափոխության մասին ես չեմ խոսել, ես միշտ էլ շեշտել եմ մի քանի հոգու ստեղծած էս դուքանը քանդելու մասին: Եթե քեզ ձեռ է տալիս դա հեղափոխություն կոչել, էդպես ասա, բայց խոսքը դրանց քշելու մեթոդոլոգիայի մասին է: Ճիշտ ես, դուխով ժողովրդին էն գլխից կզացնել չէին կարող, դրա համար էլ 2000 տարի ԲՏ-եքի մասին չէինք խոսի:
Բայց դե հիմա շատ նեղն ենք, մեզանից անկախ երազում ենք չեղածի մասին:
Գոնե ճիշտ երազել հո կարելի է:
Բիձա-ի խոսքերից
Մեֆ, դուխը հիմքն ա, մնացածը դրա վրա ա նստում:
Մեջբերել
Էջանիշներ