Յանուկովիչը
Տիմոշենկոն
Ոչ մեկը, ոչ մյուսը
Արիացի ջան, գրել էի, որովհետև ընդհանուր մեկնաբանությունների տոնը նույնն էր, ինչ Հայաստանում, եվրեյներ, մութ ուժեր և այլն
Ինչ վերաբերվումա հայ լինելուն, ինքը անձամբ նշելա, եթե չեմ սխալվում հայրը լատիշ է, մայրը չգիտեմ ինչ, եթե հենց ինքը իր բերանով ժխտում է իր հայ լինելը, ինչ իմաստ ունի այսպիսի խոսակցություն առաջ քաշել
Վերջին խմբագրող՝ Norton: 08.02.2010, 19:28:
Kuk (08.02.2010), My World My Space (08.02.2010), Sagittarius (14.02.2010)
Հայաստանում նման բան գոյություն չունի, իհարկե եթե չհաշվենք Հայարիների ղեկավարին ու նրա նման էլի մի քանի մատների վրա հաշված թյուրիմացությունների: Համենայն դեպս ըստ իս Հայաստանում անտիսեմիտիզմի նշաններ չկան ու եթե ինչ-որ մեկն էլ վատ ա արտահայտվում հրեաների հասցեին, հաստատ հասարակության քննադատությանն ա արժանանում:
Խոսակցություն առաջ չեմ քաշում, Նորտոն ջան, որպես ինձ ծանոթ վիճելի փաստ նշեցի ու նշեցի նաև որ ինքը էդ ամեն ինչը ժխտում ա: Ինձ նրա ազգությունը ընդհանրապես չի հետաքրքրում, նենց որ էսքանով սահմանափակվենք:Ինչ վերաբերվումա հայ լինելուն, ինքը անձամբ նշելա, եթե չեմ սխալվում հայրը լատիշ է, մայրը չգիտեմ ինչ, եթե հենց ինքը իր բերանով ժխտում է իր հայ լինելը, ինչ իմաստ ունի այսպիսի խոսակցություն առաջ քաշել
Ուղղակի տենդենց կա բոլորին հայաֆիկացնել Սահակաշվիլի, Տիմոշենկո, վերջերս լուրեր տարածվեցին Մեդվեդևի համար, Գյուլ վերջապես, ուղղակի այնպիսի իրավիճակա ստեղծվում, որ մենք ամեն ինչի մեջ հայ փնտրելով ծիծաղելի իրավիճակի մեջ ենք ընկնում: Մանավանդ, երբ քննարկման առկա հանդիսացող անձնինք պաշտոնապես հերքում են, թե չէ էլի խնդիր չկա վերջիվերջո ամբողջ մարդկությունը հայերից է առաջացել, ո՞նց կարողա Տիմոշոնկոն բացառություն լինի
Վերջին խմբագրող՝ Norton: 08.02.2010, 19:54:
My World My Space (08.02.2010), Sagittarius (14.02.2010), Վիշապ (08.02.2010)
Շատ ճիշտ ես ասում, բացի մի բանից, էդ մենք չենք ամեն ինչի մեջ հայ փնտրում նման, խոսակցություններից շատերի հեղինակներն էլ հայեր չեն ու հետևաբար, մենք ծիծաղելի իրավիճակում չենք հայտնվում դրանից: Օրինակ Գյուլին հայ էր անվանել մի քուրդ պատգամավոր Թուրքիայում, Մեդվեդևին ինչ-որ հոյլանդական թերթ, իսկ Տիմոշենկոյին էլ ուկրաինացի ու ռուս մի շարք մարդիկ են հայ անվանում՝ պնդելով, որ նրա հայրական ազգանունը Գրիգյան ա:
Այ ախպեր, ի՞նչ գուգլ Ակումբում մի թեմա կար, հիշում ե՞ս, իրա վախտով լավ էլ թեժ թեմա էր, ահագին խրախճեցինք, չնայած որ կային մարդիկ, ովքեր ծանր էին տանում էդ թեման ու լուրջ էին ընդունում Էն որ խոստովանում էինք, թե ինչ ազգի ենք պատկանում: Այ էդ թեմայում ակումբցիների մի զգալի մաս հրեա տարբերակն ա ընտրել հերիք չի, թեմայում էլ խոստովանել ա, որ ինքը հրեա ա, մեկը հենց ես, ի՞նչ մեղքս թաքցնեմ: Հիմա որ գուգլում փնտրես Կուկի ազգությունը, կարողա գուգլը լուրջ դեմքով ասի, որ ես հրեա եմ
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
*e}|{uka* (12.02.2010), Rammer (08.02.2010), Sagittarius (14.02.2010)
ԿԵՑՑԵ ՈՒԿՐԱԻՆԱՆ
Ով կմտածի, թե պարոն Յուշչենկոն պարտվեց Ուկրաինայի նախագահական ընտրություններում, եւ հաղթեց ռուսական թեկնածու պարոն Յանուկովիչը, նա իր այդպիսի մտածողությամբ կվերահաստատի, թե ինքը զտարյուն հայ է եւ ոչինչ չի հասկանում պատմության զարգացման տրամաբանությունից: Յուշչենկոյի տարած հաղթանակն այն եզակիներից է, որի մասին շարքային հայաստանցին միայն երազել կարող է. Յուշչենկոն մոլորակի մի հատվածում ապահովեց ի վերուստ Մարդուն տրված Ազատության եզակի իրացումը` Ընտրությունը: Հենց ա°յդ էր խոստանում մեր պետության Հիմնադիր-նախագահը` 2007-ին իր սկսած Համաժողովրդական շարժմամբ:
Դա այն քայլն էր, որ Ուկրաինան դարձրեց իրավամբ Արեւմտյան քաղաքակրթության մաս կազմելու իրական հավակնորդ (ի տարբերություն Սահակաշվիլու խաղերի). դա այն պատուհանն էր, որ բացվեց դեպի Եվրոպա, ինչը, դժբախտաբար, չի հաջողվում ռուս ժողովրդին` Պետրոս Մեծի ժամանակներից ի վեր: Թող որ առաջիկա հինգ տարվա ընթացքում Ուկրաինայում իշխի ռուսական նախագահ, սակայն ուկրաինացի ժողովուրդը Յուշչենկոյի շնորհիվ արդեն իսկ նվաճած իր այդ բնագիծը երբեք չի զիջի եւ կզարգացնի ժամանակի մեջ: Ժողովուրդը, որ հինգ տարվա մեջ հասցնում է հոգնել ու դժգոհել ցանկացած նախագահից, կհակվի դեպի նոր փոփոխություն ու զարգացում: Այդ հինգ տարվա մեջ ջանասեր Յանուկովիչը չի կարող ապացուցել ուկրաինացի ժողովրդին, թե բանակն ու ռազամածովային նավատորմը որպես եզակի դաշնակից ունեցող Ռուսաստանն ավելի է համապատասխանում Ուկրաինայի քաղաքացիների շահերին, քան ջինսով, ռոք երաժշտությամբ, ցելոֆանե տոպրակներով ու ծամոններով մարդկության ամենահզոր եւ Չարիքի կայսրությունը փլուզած Արեւմուտքը: Բոլոր օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ դժվարությունների մեղքը կբարդվի Յանուկովիչի ռուսական կողմնորոշման վրա: Բացի այդ` այն ժամանակ, երբ կգան Ուկրաինայի նախագահական հերթական ընտրության ժամանակները (2015թ.), մոտեցած կլինի նաեւ ռուսական ռազմական ներկայության պայմանագրի ավարտի պահը (2017թ.): Եվ դեռ հարց է` Ռուսաստանում պարոն Մեդվեդեւին հաջողվա±ծ կլինի այդ ընթացքում փոխած լինել պուտինյան Ռուսաստանի դեմքը` նրա համար աշխարհում ապահելով իր ժողովրդին հարիր արժանապատիվ տեղն ու դիրքը:
Դարերի ընթացքում տասնյակ հազարավոր զոհերի գնով Ռուսաստանին հաջողվել էր Սեւ ծովը գրեթե ներքին ծով դարձնել, մինչդեռ այսօր այն ծովափին է միայն Նովոռոսիյսկի նեղ փողորակով, օկուպացված Աբխազիայով եւ վարձակալած ուկրաինական բազայով: Վաղեմի փառքը վերագտնելու հույսերն օրեցօր հօդս են ցնդում: Բնական ախոյան եւ սեվծովյան տերություն Թուրքիան միայն մեղրամիսի կարճ ժամանակներ կարող է ունենալ Ռուսաստանի հետ, ինչպես եղել է պատմության ընթացքում: Իսկ մեղրամիսը երկարելու դեպքում` ճարը գտնված է` ԱՄՆ-ն ռազմական կայաններ է տեղադրելու Ռումինիայում, եւ դարձյալ մինչեւ 2015 թվականը: Իր նեղուցների (Դարդանել եւ Բոսֆոր) ռեժիմով հոխորտացող Թուրքիան այլեւս դառնում է միանգամայն շրջանցելի սեւ խոռոչ, իսկ այդ ժամանակ նա ուզու±մ է` թող դաշնակցի ոչ միայն Ռուսաստանի կամ Ադրբեջանի, այլ նույնիսկ ույղուրների կամ բուշմենների հետ: Ուկրաինան մի նոր հնարավորություն է բացում ոչ միայն Արեւմտյան քաղաքակրթության հաղթարշավի, այլեւ քրիստոնեական աշխարհի ամենաարեւելյան եւ ամենատուժած սահմանի` Ռուսաստանի համար, որը կարող է վերջապես կատարել իր քաղաքակրթական ընտրանքը: Այլապես հաջորդ քայլով` այժմ դադարի ռեժիմի անցնող Ուկրաինայում է կառուցվելու Արեւմտյան ռազմական համակարգը, որից հետո Վրաստանի հիրավի արեւմտականացումը դառնալու է սոսկ տեխնիկայի խնդիր: Եվ Սադախլոյի կամուրջը կլինի արեւմտյան եւ ռուսական զինվորների ջրբաժանը, եթե իհարկե մինչ այդ Ռուսաստանը Հայաստանի հաշվին թուրքերին ու ադրբեջանցիներին արած զիջումների պատճառով է°լ ավելի չարագացնի Հայաստանից իր դուրսմղումը:
Ստեղծվել է ճիշտ նույնատիպ վիճակ, ինչ էր 100 տարի առաջ, երբ հայ պոետ Տերյանը գրում էր, թե մեր Ազատությունը կախված է Ռուսիո ազատությունից: Այն ժամանակ, դժբախտաբար, Ռուսաստանը չազատվեց, ավելին` բոլշեւիկացավ, եւ մենք` հայերս, մնացիքն Օսմանյան եւ Ռուսական կայսրությունների փլատակների տակ: Միակ տարբերությունը արագությունների մեջ է, որը փոխվել է վերջին 100 տարում, եւ որի ճշգրիտ հաշվարկումից է կախված Հայաստանի պետականության լինելությունը: Եվ եթե Ուկրաինան մեզնից հեռու է, ապա ճիշտ այնքան, որքան Վրաստանը, Ռուսաստանը, Ֆրանսիան, Ամերիկան եւ հենց մենք` ինքներս…
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
dvgray (12.02.2010)
Հետաքրքիր է, հոդվածի հեղինակն ինքը հավատու՞մ է իր ասածներին
Ի՞նչ գիտես: Անձամբ ճանաչու՞մ ես նրան, թե պարզապես ենթադրում: Այն, որ դու հավատում ես, ես չէի էլ կասկածում
Տիմոշենկոն խոսեց
Յանուկովիչը մեր նախագահը չի
Մայդան չի լինի
http://www.tymoshenko.ua/ru/article/986a3822
իրանք էլ են գնում սահմանադրական ճանապարհով, մարդ մի բան չանի, վռազ պլեճ են անում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ