Սիրելի Ուլուանա:Շնորհակալ եմ գրառման համար:Ահա ինչ եմ ուզում ասել.Ողջ աշխարհում հետաքրքրությամբ կարդացվում են երկար պատմությունները:Ընթերցողն ուզում է «Հազար ու մի գիշերվա» տարբերակները՝վիպակի կամ վեպի տեսքով:Արձակ գրողի հնարավորություններն անհամեմատ մեծ են՝սյուժեի կառուցվածքի ու հետաքրքրաշարժ տեսարանների միջոցով ընթերցողին իր հետևից տանելու:Այլ է բանաստեղծի խնդիրը.սահմանափակ ձևի ու սակավաթիվ բառերի օգնությամբ լսարանին փոխանցել միտքը,զգացմունքը կամ հույզը:Համեմատությունների ու ածականների դերն այստեղ անփոխարինելի է:Արի ու տես,որ հայկական դարավոր պոեզիան (մյուս ազգային պոեզիաները նույնպես) արդեն օգտագործել է հնարավոր իմաստալից ածականային ու մակդիրային բառակապակցությունների գրեթե բոլոր տարբերակները:Շատ դժվար է նոր ձևով որևէ բան ասել:Իսկ նոր բան ասելը՝անհնար է: Եգիպտոսում քարակտորին փորագրված առաջին սիրային նամակից սկսած ու մինչ այս պահին ստեղծվող քառատողը ինչ էլ որ գրենք,նույնն ենք ասելու.«Սիրելիս,կարոտել եմ,շուտ արա,եկ',սպասում եմ քեզ»:Համաձայն չե՞ք...
Մեջբերել
Էջանիշներ