Ուլուանա-ի խոսքերից
Գրել եմ այն, ինչ ուզում էի ասել. անէականն ու ոչ էականը նույն բանն են։
Պատմվածքում չեք ասել, բայց քննարկման ժամանակ Ձեր կողմից արվել են գրառումներ, որոնք դրա մասին էին վկայում, օրինակ.
1.
2.
Ի դեպ, քանի որ ընդդիմախոսների խոսքում ամեն գնով սխալներ գտնելու սովորությունից ոչ մի կերպ չեք կարողանում կամ չեք ուզում հրաժարվել, մի քանի «դիտարկում» էլ իմ կողմից.
Ոչ թե հարթությունում, այլ հարթություններում։
«Դե» բառն ընդունված է առանձնացնել ստորակետներով, այսինքն՝ այսպես. դե, գործի անցեք։
Եվ վերջում ավելացնեմ, որ հայերենում չակերտները գրվում են այսպես. «», ոչ թե այսպես. <>։
Պատմվածքի մասին առանձնապես ասելիք չունեի, որ ասեի։ Բացի դրանից, եթե կարծիքս դրական չէ, ապա Ակումբում արտահայտում եմ միայն այն դեպքում, երբ համոզված եմ լինում կամ գոնե հիմք եմ ունենում ենթադրելու, որ հեղինակը պատրաստ է հանգիստ, առանց վրդովվելու ու հակահարված տալու անհագ ցանկության «լսել» կարծիքս, մեկ էլ այն դեպքում, երբ հեղինակն անձամբ ինձ խնդրում է կարծիք հայտնել։ Տվյալ դեպքում, դատելով թեմայում արդեն առկա քննադատություններից, ես հիմք չունեի ենթադրելու, որ Դուք քննադատությունը հանգիստ կտանեք, ու, փորձը ցույց տվեց, որ չէի սխալվում։ Բայց քանի որ հենց իմ պատասխանին այդքան սպասում էիք, փորձեմ, այնուամենայնիվ, ինչ–որ բան ասել։ Պատմվածքի սկիզբը, մասնավորապես՝ թեման, ինձ այնքան էլ դուր չեկավ, ու հետագա զարգացումից էլ առանձնապես մեծ ակնկալիքներ չունեի։ Բարեկամի հատվածն, իմ կարծիքով, բավական լավ էր գրված, բայց էլի անձամբ ինձ համար պատմվածքը հետաքրքիր չդարձրեց։ Կուկի հատվածը կգնահատեի միջին. արտահայտչաձևի կտրուկությունը մի քիչ շատ էր, բացի դրանից, էլի պատմվածքի նկատմամբ հետաքրքրություն չառաջացրեց իմ մեջ։ Մի խոսքով՝ պատմվածքն ընդհանուր առմամբ ինձ համար հետաքրքիր չէր։ Ու եթե ես էլ շարունակելու լինեի, ամենայն հավանականությամբ ոչ պակաս անհետաքրքիր հատված էլ ես էի գրելու։ Երևի այսքանը։
Մեջբերել
Էջանիշներ