Միանգամայն ճիշտ է, որքան խիտ են դասավորված տվյալ նյութի մոլեկուլները, այնքան ավելի փոքր կորուստներով են անցնում նրա միջով ձայնային ալիքները: Մոտեցող գնացքի ձայնը կարելի է լսել մի քանի կիլոմետրից, եթե ականջը կպցնենք ռելսերին, իսկ օդի միջով այն կլսենք շատ ավելի ուշ:Varzor-ի խոսքերից
Կերամիկան երբեք ձայնամեկուսիչ չի համարվել, նույնիսկ հակառակըՏակը ամբողջովին դատարկ հատակը ավելի լավ ձայնա և ջերմամեկուսացում է ապահովում
Գործնականում, երբ քայլում են ավելի կարծր, ամուր և խիտ մակերևույթի վրայով, ապա ձայնը ավելի արագ է տարածվում, քանին որ շփման (հարվածի) կետում մակերևույթի ներքին մեխանիկական հատկությունների հաշվին այդ տատանումը տարածբում է ավելի արագ և "բարձր" լսելի է լինում
Դրա համար էլ գորգի վրա քայլում ես` ձայնը խլանում է: Պարկետի միջով ձայնը ավելի վատ է թափանցում և տարածվում: Դրան նպաստում է 2 գործոն` պարկետը փայտ է և տակը ձյութ կա, որը նույնպես "խլացուցիչի" դեր է տանում:
Պարզ փորձ. ականջը կպցրեք սեղանին ու գրիչով հարվածեք սեղանին, որքան պինդ նյութից է պատրաստված սեղանը, այնքան ավելի բարձր կլինի ձայնը, այն դեպքում երբ օդի միջով լսվող ձայնը շատ ավելի ցածր կլինի:
Դե իսկ կերամիկական սալիկի մոլեկուլներն անհամեմատ ավելի խիտ են տեղակայված, քան փայտի, ձյութի, և բետոնի մոլեկուլները: Հետևաբար նրա միջով ձայնը ավելի փոքր կորուստներով կանցնի:
Հ.Գ. կարևոր է որպեսզի ձայնի աղբյուր հանդիսանա հենց տվյալ նյութը, ավելի ճիշտ ձայնի ստեղծման պատճառ դառնա (կոկրետ էս դեպքում կաբլուկը կպնելով սալիկին առաջացնում է ձայն), լոգասենյակում խոսակցությունը հարևանների կողմից լսելը կապել սալիկների հետ, կարծում եմ ճիշտ չի:
Մեջբերել
Էջանիշներ