Մի օր երևի կգրեմ, թե իրականում ես ինչ եմ նկատի ունեցել այս պատմվածքը գրելիս: Իսկ հիմա մի փոքրիկ կտոր իմ օրագրից, որը կարդալիս անմիջապես այս պատմվածքը հիշեցի.

11.01.2000թ.
Զանգեցի Անահիտին: Նա ինձ մուկ անվանեց և ասաց, որ ես վատն եմ:
- Իսկ քո կարծիքով դու շա՞տ լավն ես,- հարցրեցի ես:
- Այո՛,- պատասխանեց Անահիտը:
- Դե այդպես էլ կարծիր, բայց մտածի՛ր, թե ինչ են կարծում ուրիշները,- ասացի ես և հեռախոսը ցած դրեցի:
Անահիտը երկու անգամ զանգեց, սակայն ես անմիջապես հեռախոսը ցած դրեցի:
Արդեն շատ է սկսել ինձ զայրացնել: Ամեն անգամ այսպիսին է նրա վերաբերմունքն իմ նկատմամբ: Հետո ի՞նչ, որ ինձնից մեկուկես տարով մեծ է:

Հ.Գ. Սխալներին ուշադրություն մի դարձրեք: Վերջիվերջո, 13 տարեկանում եմ գրել: