Կամ էլ խոսքը տարբեր տարիքների Բյուրակնների մասին է:
Կամ էլ խոսքը տարբեր տարիքների Բյուրակնների մասին է:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես էլ մի պահ տենց մտածեցիՈւլուանա-ի խոսքերից
Կամ էլ խոսքը տարբեր տարիքների Բյուրակնների մասին է::
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Չէ մասերի չի բաժանված, ուղղակի տարբեր տարիքներ են` մանկություն, պատանեկություն, հասունություն:
Ինչը հասկացել էի 4-5-րդ տողից
Ճիշտ չե՞մ...
Հ.Գ. Շատ հետաքրքիր էր...
И скучно и грустно, и некому руку подать...
Բյու՛րիկ ջան,շատ հավանեցի…շաաաաաաատ…
Ես սկզբում ուրիշ բան էի մտածում,բայց երկրորդի կեսից հասկացա…
Միայն լրիվ ուրիշ ձևով սկսեցի ճանաչել քեզ…
Ես քեզ շատ եմ սիրում…
Ես տենց էլ բան չհասկացա
Ինչ տուպոյ եմ
Բյուրին ես էլ եմ սիրում...
qui sine peccato est?
դե ես սկզբից էլ հասկացա, որ ինչ որ մեկի մասին է խոքը, տարբեր տարիքներում ՝ մանուկ, երիտասարդ ու ծեր...հիմա հասկացա, որ հենց իր մասին էր...վերջում փաստորեն ծերը գնաց կամ մահանալու կամ չգիտեմ, ես սպասում էի որ վերջում պիտի մեծը մահանա, կամ հեռանա, բայց մի ուրիշ ձևով էի դա պատկերացնում, ինձ թվումա շատ քիչ ես գրել...ինչ որ պակաս բան կար...իսկ միտքը շատ լավն էր, միգուցե հետո ավելացնես ու ընդլայնես...
իսկ գրելաոճը սիրուն էր շատ...
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
սկզբից էլ հասկացա, որ դու էիր... եթե քեզ մի քիչ լավ ճանաչեին, սկզբից գրեթե բոլորը կհասկանային...
բայց ինչպես կիկի ասեց... ինչ-որ պակաս բան կա...գուցե վերջում մեկը մնա...ով գիտի...
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Լավ, մի քիչ էլ սպասեմ, տեսնեմ ով ինչ է գրում, հետո կբացատրեմ, չնայած չեմ սիրում ստեղծագործություններս բացատրել, բայց ոնց տեսնում եմ, թեկուզ բոլորն էլ ինչ-որ բան կռահել են, բայց բուն խնդիրը չեն հասկացել:
Վայ, ես, փաստորեն, պատմվածի իմաստը վերծանելու մտքերով տարված, այդպես էլ կարծիք չգրեցի պատմվածքի մասին։ Մտահղացումը շատ հետաքրքիր էր, նաև շարադրանքն էր հաջող։Ապրես։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Բյուր, իմ հասկանալով դու ուզում էիր ասել, որ մեծացել ես, ու լքում ես մանկությունդ ու պատանեկությունդ, այսսինքն, հասկանում ես բոլոր սխալներդ, ու հատկապես այն, որ կորցրածը ետ չես բերի ու ընդմիշտ լքում ես թեթև ու արկածներով լի կյանքդ...համենայն դեպս, ես նման բան պատկերացրեցի...
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
Դե կներես, էլիԲյուրին ես էլ եմ սիրում...
իսկ Բյուրին ո՞վ չի սիրում…
Ի՜նչ լավ ա, որ ես ամենաառաջինն էի ամեն ինչ հասկացել…
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Դե արդեն գրվեց որ երեքն էլ նույն մարդն ա՝ ասենք հեղինակը:
Այդ երեքը վիճակներ են՝ ժամանակով ու աշխարհընկալմամբ առանձնացված:
Երրորդը իմ կարծիքով հեղինակն ա հիմա, առաջինը՝ պուճուր ժամանակ, երկրորդը՝ միջանկյալ հիմիկվա ու պուճուր հեղինակի միջեւ:
Այդ երեք ժամանակային վիճակները հավանաբար եղել են իր կյանքի, ավելի ճիշտ աշխարհընկալման շրջադարձային կետերը. Առաջինը սկզբնական վիճակ ա, երբ դեռ չունես ոչինչ որդեգրած, երկրորդը բուռն վիճակ ա, երբ վստահ ես որ ամեն ինչ հրաշալի հասկանում ես ու գիտես, երրորդ վիճակը տեսնում ա երկորդի սխալները /որի հետևանքները ծանր ա ապրում/, այնուհանդերձ փորձում ա կոմպրոմիսի գալ իր նախորդ վիճակների հետ, բայց տեսնելով նման կոմպրոմիսի խաբուսիկությունը կամ կեղծությունը, վճռում ա հրաժարվել,լքել էդ նախկին վիճակները ընդմիշտ ու ... տես Ուլուանա, "Մեծ մաքրում"
պարզապես դու առաջինն ես կարդացել ու կարծիքդ գրել, իսկ կոնկրետ ես իմը գրելիս մյուսների կարծիքը չեմ կարդացել...Ի՜նչ լավ ա, որ ես ամենաառաջինն էի ամեն ինչ հասկացել…
ինձ էլ սկզբում թվաց թե երրորդը արդեն ծերության տարիքն է,բայց հետո, երբ երկրորդ մասից հասկացա որ Բյուրը իր մասին է գրել ու մի կարևոր բան հիշեցի, հասկացա, որ իրականում երրորդը հեղինակն է իր այս տարիքում...
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
Մի օր երևի կգրեմ, թե իրականում ես ինչ եմ նկատի ունեցել այս պատմվածքը գրելիս: Իսկ հիմա մի փոքրիկ կտոր իմ օրագրից, որը կարդալիս անմիջապես այս պատմվածքը հիշեցի.
11.01.2000թ.
Զանգեցի Անահիտին: Նա ինձ մուկ անվանեց և ասաց, որ ես վատն եմ:
- Իսկ քո կարծիքով դու շա՞տ լավն ես,- հարցրեցի ես:
- Այո՛,- պատասխանեց Անահիտը:
- Դե այդպես էլ կարծիր, բայց մտածի՛ր, թե ինչ են կարծում ուրիշները,- ասացի ես և հեռախոսը ցած դրեցի:
Անահիտը երկու անգամ զանգեց, սակայն ես անմիջապես հեռախոսը ցած դրեցի:
Արդեն շատ է սկսել ինձ զայրացնել: Ամեն անգամ այսպիսին է նրա վերաբերմունքն իմ նկատմամբ: Հետո ի՞նչ, որ ինձնից մեկուկես տարով մեծ է:
Հ.Գ. Սխալներին ուշադրություն մի դարձրեք: Վերջիվերջո, 13 տարեկանում եմ գրել:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ