
Գիտե՞ք ինչն ա հետաքրքիր, որ ցանկացած մարդու, ով մտածում, ու ավելին բարձրաձայնում է երկիրը լքելու մասին մեղմ ասած «դավաճան» են հանում: Ինչո՞ւ:Հլա մի հատ սառը դատեք՝ առանց էմոցիաների:Չխոսենք անլեգալ տարբերակների մասին, քանի որ այն լեգալ դարձնելու ճանապարհները շատ բարդ են, բայց ոչ անհնար:
Նախ. մարդը ապրում ա մի անգամ ու ուզում ա ապրի
մարդավարի: Էս են ծեծված խոսքը չի, որ կրկնում են ոսկյա երիտասարդության ներկայացուցիչները. թե մի անգամ ենք աշխարհ գալիս՝ ուզում ենք բոլոր հաճույքներից օգտվել:Ուղղակի մարդը ունենալով համապատասխան կրթություն կամ անգամ չունենալով, բայց ունենալով պարտականություններ իր ընտանիքի առաջ՝ ուզում ա աշխատի ու
ապրի՝ չգոյատևի: Ներեցեք, բայց հայաստանյան իրականությունում ապրելը շատ քչերին ա վերաբերվում:Էստեղ
ով տերավոր նա զորավոր: Եթե ինչ որ մեկը օրվա հաց վաստակելը համարում ա ապրել. խոսք չունեմ ասելու: Հիմա կասեք ավելի լավա օրվա հաց քան..... անորոշություն:Իմ ընկերները, որոնք երիտասարդ ընտանիք են, ունեն երկու անչափահաս երեխա, էս երկում ապրում են վարձով, չունեն մշտական աշխատանք և ապրում են վաղվա օրվա հանդեպ չունենալով հավատ: Իմ ամենից մոտ հարազատս արդեն 14 տարի ապրում է դրսում: Մի տարի է, որ ստացել է քաղաքցիություն, կատարում է ձեր նշած ստորացուցիչ աշխատանքը
/ թեպետ ինձ համար ստորացուցիչ՝ դա միայն բարոյական նորմերի մեջ չտեղավորվող աշխատանքն է կոչվում/,ապրում է վարձով,բայց Հայաստան անունը չի ուզում լսի՝չունենալով այս երկրի հետ ոչ մի խնդիր:Բայց կան կողքիս ընկերներ, ովքեր այստեղ ունեն տուն, աշխատանք և ցանկանում են ապրել էստեղ, իսկ հանգիստը անց կացնել երկրից դուրս: Այսինքն երկրից դուրս ուզում են գնան նրանք, ովքեր չունեն ապրելու բավավար պայմաններ, կամ եղածը չի բավարարաում իրեն պահանջները:Ի վերջո մարդը առաջընթաց է ապրում, իսկ տնտեսութոյւնը կրիայի քայլերով է առաջ գնում: Սխա՞լ է այտ անհատը, որ ուզում է ավելին ստանալ:Չէ՞ որ նա ուզում է աշխատել՝ իր աշխատանքի արդյունքն է ուզում տեսնի:Իսկ ամպագոռգոռ բառեր ասող ու կյանքի թոհուբոհով չանցածներ. կանգնեք մի րոպե՝ բարձրացրեք ձեր հայացքը գետնից ու մի լավ նայեք շուրջներդ ....մի՛ նայեք վերնախավին, նայե՛ք միջին ու ցածր խավին ու տեսեք ինչպե՞ս են աշխատում ու ի՞նչ են ստանում:
Ես հայրենասեր եմ, սիրում եմ իմ երկիրը՝անկախ ամեն ինչից ու շատ մեծ ցանկություն ունեմ ապրել այս երկրում, բայց.... այնքան ժամանակ մինչև չկան ռեալ շանսեր:Իսկ հենց լինեն այդ շանսերը, որոնք կտան ինձ ոտքի վրա կանգնելու էլ ավելի ամուր հիմքեր, որոնք կապահովեն իմ ընտանիքիս հետագան՝ ես կընտրեմ այդ ճանապարհը, ու կապ չունի այդ շանսերը որ երկիրը կտա…ՇԱՏ ավելի լավ կլնինի իմ երկիրը դա տա...իսկ եթե դա տա ուրիշ երկիր. ես կգնամ, ու չասեք թե ես պակաս հայրենասեր կլինեմ քան դուք եք՝ էստեղ մնացողներդ:
Վախենամ էս գրառումից հետո ինձ քարկոծեն ու ակումբի հայրենասեր մասսան ամբողջ հոգով ատի:
Էջանիշներ