Ջեկ Լոնդոն

[Էդուարդ_man]

Հավանում եմ Լոնդոնի ոճը՝ ոչ մի այլ գրողի հետ չես շփոթի: Համարյա ինչ էլ կարդացել եմ Լոնդոնից դուրս եկել է, թե պատմվածք թե վիպակ: Զարմացա որ իրեն նվիրված թեմա չկա:
Վերջին կարդացածս « Նախնիների կանչը» -ն էր, խորհուրդ կտամ կարդալ: Ինչ էք կարդացել կիսվեք կարծիքներով , որո՞նք են ըստ ձեզ Լոնդոնի ամենալավ գործերը:

[Lion]

Կարդացել եմ, դեռևս շատ ու շատ տարիներ առաջ... ու մինչև հիմա էլ հաճույքով վերընթերցում եմ

[Catherine]

Ինձ էլ են դուր գալիս Ջեկ Լոնդոնի ստեղծագործությունները: Հիմնական պատճառն այն է, որ նրանք չեն կրկնվում, բոլոր վեպերը տարբեր բնագավառներից են, այսինքն զերծ են գրականական շաբլոնից

[ministr]

Լոնդոնի գրքերից վերահրատարակված կա վերջին տարիներին?

[Հայկօ]

Դևիդ Գրիֆ

[StrangeLittleGirl]

Իմ պատանեկան տարիների սիրած գրողներից ա: Հիշում եմ՝ 14-15 տարեկան էի,երբ հայրս ասաց, որ Ջեք Լոնդոն կարդալու իսկական տարիքս է: Ես էլ լսեցի նրան: Ահագին բան եմ կարդացել: Կառանձնացնեի «Ադամից առաջ» վիպակը և «Խաղը» պատմվածքը: Ի դեպ, համաձայն եմ, որ Լոնդոնի թեմաները չեն կրկնվում: Ամեն դեպքում, իմ կարդացած ստեղծագործություններից ամեն մեկում մի ուրիշ թեմա էր շոշափվում, ի տարբերություն նույն տարիքում կարդացածս Բալզակի, որի մի վեպը մյուսից քիչ էր տարբերվում: Կասեք՝ ի˜նչ համեմատելու բաներ են: Լուրջ համեմատելի են, որովհետև նույն տարիքում եմ կարդացել:

[Ֆոտոն]

Իմ ամենասիրելի գրողներից է դպրոցական տարիներից:

Պատմվածքներ կարդացել եմ, բայց ամենատպավորիչը «Դեմքը կորցրած մարդը»-ն է:
Կարդացածներիցս «Ծովագայլը», էլի կային, բայց անունները չեմ հիշում: «Սպիտակ ժանիք»-ը ռուսերենն ունեի, չկարողացա կարդալ: 15 էջից հետո ձանձրացա:
Միշտ կենդանի պատմություններ, իրական ու առանց ծանրանալու կարդացվող:
«Մարտին Իդեն»-ը շատ եմ հավանել: Ինչքան գիտեմ, իր կյանքի մասին է գրել: Իսկապես կարդալիս էլ զգում էի, որ շատ ապրված է նյութը, իրական: