Ատո՞ւմ եք արդյոք թուրքերին

[Ambrosine]

Բայց ես չեմ կարծում, որ ազգայնկան կոչը կարող է մարդուն զրկել բանականությունից, Աստղ ես ազգայանական կոչ ասելով չեմ հասկանում երբ ասում են մենք ենք առաջինը, մենք ենք էս մենք ենք էն ու այդպես շարունակ, դրանք ես ազգայնական կոչեր չեմ համարում այսինքն ոչ մի վտանգ չկա, եթե մարդ հիասթափվել է ու էլ չի ուզում իր երկրի համար իր պայքարի ու եթե կարողանում ես նրան մեջ արդնացնել այն ինչը մինչ այդ քնել էր ուրեմն ասեմ, որ ոչ մի վտանգավոր բան այստեղ չկա, օրինակ կան այնպիսի հայրենասիրական երգեր, որ լսելուց ինքդ մի պահ ոգևորվում ես, Զանգեզուր ֆիլմի մեջ մի հատ պահ կա «Նվագիր աշուղ», ես դրա մեջ վատ բան չեմ տեսնում սա կոչվում է հոգեկան աջակցություն:

Գայլ, եթե մարդ Հայաստանի այս պայմաններում դեռ մտածում է Մուշն ու Վանը վերադարձնելու մասին՝ աչք փակելով ներքին ողբալի վիճակի վրա, ուրեմն էդ պրոպագանդան սխալ ա: Ոգևորվել հա, պետք ա, բայց ոչ թե Ստամբուլը արյան ծով սարքելու համար, այլ սեփական պետությունը առաջ տանելու համար: Վերջը բացի հայ լինելուց պետք ա էս երկրի քաղաքացին լինենք: Ես երբեք չեմ վտանգի էս երկրի 1 սմ քառ հողը՝ Վան ու Մուշ վերադարձնելու ինչ-որ արկածախնդրությամբ: