Իսկ եթե ատում ես զուտ նրա համար, որ կարող է անել? Հասկացիր հարգելիս նույն Սումգայիթում ու Բաքվում 100 տարվա թուրք հարևանը մորթել ու վառել է իր հայ հարևանին, իսկ մինչ այդ ամեն օր իրար հետ նարդի էին խաղում, սուրճ խմում, առօրյա հոգսեր հոգում երեխաներն իրար հետ խաղում են ու մեծանում: Բայց մի որ Մահմեդ ձյաձյան մտավ հարևանի տուն ու իրեն ժպիտով դիմավորած հայ երեխաներին մորթեց ու պատուհանից դուրս նետեց

Պատկերացրեցիր էդ տեսարանը? Դե հիմա ոնց չատես? Իսկ որ ժամանակին այդ գենետիկ ատելությունը քնած չլիներ, ու թուրքերի հետ հարևանություն չաներ հայը, ապա դա չէր լինի: Արցախի այն գյուղերում, որտեղ թուրք բնակչություն կար, հայերը գիշերը քնելուց տան դուռն ու դարպասը լինգով փակում էին, դռան կողքն էլ հրացան էին դնում: Մի պահ կարելի է զարմանալ, որովհետև հայկական գյուղերում ոչ միայն դարպաս, այլև տան դուռ չէիւն փակում:
Այ ստեղ ինքդ քեզ ենթատեքստով հակասեցիր:
Հենց ոնւյն անասունների մեջ էլ կան տեսակներ, որոնք որոշակի առանձնահատկությունների հետևանքով զզվանք, վախ կամ ատելություն են առաջացնում: Կրկեսում կան շատ "բարի" ու անվնաս օձեր, բայց մարդը բնազդաբար ատում ու վախենում է այդ կենդանուց (դե կրոնն էլ իր յուղն է լցրել այդ կրակի մեջ): Ու էդ նույն կրկեսային կամ էկզոտարիումային օձին գրկողը հաստատ բնության գրկում այդ կենդանուց փախչում է: Ինչու? Որովհետև օձի բնույթն է այդպիսին` ունակ է խայթելու: Նույնն էլ մարդկանց պարագայում է: Կան ազգերի ու ցեղերի շուրջ հարյուրամյակների ընթացքում ձավորված ստերեոտիպեր և տարբերակումներ, որոնք դիմացինի մեջ ստեղծել են հենց այդ ազգերի ու ցեղերի ներկայացուցիչները: Թուրքերն էլ ունեն իրենց ստեղծած ստերեոտիպը` դաժան, նենգ, արյունարբու, ուխտադրուժ, գազան, խավարամիտ և այլն: Ու այդ ստերեոտիպը ձևավորված է թուրքերի հետ շփոմ ունեցած համարյա բոլոր ազգերի մոտ: Ի դեպ բացի բացասականներից ունեն նաև դրական տարբերակումներ. "թուրքի առողջություն ունի", "թուրքի համառություն ունի" և այլն:
Էջանիշներ