Միգուցե ես խե՞նթ եմ, թե՞ աշխարհն է ցնորվում.

[My World My Space]

Շնորհակալ եմ բոլորիդ կարծիքների համար: Միայն մի բան ճշտեմ, ես քննադատությանը վերաբերվում եմ շատ դրական, եթե այն առողջ է: Այստեղ գրելուս նպատակն էլ ոչ թե արդեն հղկված ու վերջնական գործեր տեղադրելն է, այլ լսել Ձեր կարծիքները այս կամ այն անհարթության մասին, դիտողություններ, որոնք միանշանակ կհարգեմ ու կընդունեմ, ինչպես նաև կմշակեմ Ձեր դատողություններին ընդառաջ գնալով.... եթե իհարկե դրանով գրածս կմա իմը, այսինքն կարտահայտի այն միտքը որն ուզում էի արտահայտել....հակառակ դեպքում, հանգերին կամ գեղեցկությանը կուլ գնալ չեմ պատրաստվում, եթե իմաստային փոփոխություն կարող է լինել.... շնորհակալ եմ....

[My World My Space]

ՑՈՂԵ ԿԱՐԿՈՒՏ....

Գարնան հեքիաթի գիշերում ծնված
Զուլալ ու փայլուն մի ցողի նման
Թառեցիր դեռ նոր գարնան բույրն առած
Իմ սրտի մատղաշ շիվերի վրա...

Ու մի ողջ գիշեր դողդողաց հոգիս
Սիրահար աչքիս երազ թափանցիկ
Իմ իրակա՜նս, ես քեզ զգացի
Թևերիս վրա, ու սրտիս մոտիկ….

Բայց գոլորշացար վաղորդյան շոգից
Արևի առաջին շողերից անսանձ
Դարձար կարկուտի մի սառցե հատիկ
Վերից ծեծեցիր ճյուղերս ծաղկած….

Գիտե՞ս իմ սերը երկար թփրտաց`
Թեկուզ ջարդված, ընկած վիճակում,
Իսկ դու ձուլվեցիր առուների հետ
Ալեկոծ ծովի ծարավ երախում….

[Tila Saryan]

ԼՈՒՍՆԻ ԳՈՂԸ....


Այսօր լուսինը միայն լուսին է,
եվ իր մեջ ոչ մի գաղտնիք չի պահում.
Այսօր լուսինը լուռ ու մթին է
Այսօր ոչ ոքի հեքիաթ չի պատմում...

Այսօր երազներ չեն շնորհվելու,
այսօր անջատում է հովհարային,
Այսօր լուսինը իմն է լինելու,
վա՛ղը ետ կտամ, վա՛ղը կլինի....

Այդ ես եմ տարել, ներեցե՛ք մարդիկ,
Ե՛ս եմ գողացել հմայքը նրա,
նրա ժպիտըէ կաթնագույն, գողտրիկ,
Ինձ մոտ է պահված, վա՛ղը ետ կտամ....

Ուղղակի այսօր տոն է, տարեդարձ
Ուղղակի արևն ա՛յս օրն էր ծնվել
եվ իմ` այնտեղ լինելու համար
Մի ամբողջ լուսնի երազանք է պետք....

Ուղղակի այնտեղ իմ խելառ սրտի
Փոթորկուն սերն ու կարոտներն են պետք,
Ուղղակի այնտեղ ողջ տիեզերքի
Անծայրության չափ երազ եմ թողել....

Այսօր երազում ես պտի քամեմ
Պայծառությունը բոլոր աստղերի,
Ստացված նեկտարով կենացը խմեմ
Իմ նախկին սիրո, ներկա կարոտի.....

Գնահատում եմ հատկապես այն, որ մաքրագրված չեն, որ կյանք կա մեջներում... իմ կողմից շատ սիրված Լեոնարդո դա Վինչին էլ ավարտին չի հասցրել իր կտավները՝ համարելով, որ ավարտուն տեսքը սպանում է ստեղծագործությանը... Այսքանը կարդացի, բայց դեռ «X-ին»-ը մտքիցս դուրս չի եկել, և կարծում եմ այս մեկն էլ դուրս չի գա...

[Ուլուանա]

«Ցողե կարկուտը» լավն էր շատ, պատկերավոր։ Բայց մի երկու տեղ կպնեմ, էլի.

Սիրահար աչքիս երազ թափանցիկ

Էս տողի տրամաբանական կապը հաջորդի ու նախորդի հետ չտեսա... Միգուցե համապատասխան կետադրության դեպքում հասկացվի, էսպես մի տեսակ չի հասկացվում, կարծես անկապ խցկած տող լինի...

Իմ իրակա՜նս, ես քեզ զգացի

Իմ–ի հետ ս–ն ավելորդ է։ Կամ «իմ», կամ «ս»։ Գիտեմ, որ հայտնի բանաստեղծներից ոմանց գործերում էլ երբեմն կարելի է հանդիպել էս սխալը, բայց դե դրանից սխալը ճիշտ չի դառնում։

[My World My Space]

«Ցողե կարկուտը» լավն էր շատ, պատկերավոր։ Բայց մի երկու տեղ կպնեմ, էլի.

Միգուցե համապատասխան կետադրության դեպքում հասկացվի, էսպես մի տեսակ չի հասկացվում, կարծես անկապ խցկած տող լինի...
Իմ–ի հետ ս–ն ավելորդ է։ Կամ «իմ», կամ «ս»։ Գիտեմ, որ հայտնի բանաստեղծներից ոմանց գործերում էլ երբեմն կարելի է հանդիպել էս սխալը, բայց դե դրանից սխալը ճիշտ չի դառնում։

Պետք է հասկանալ էսպես, ... Սիրահար աչքիս թափանցիկ երազ բայց նաև իմ "իրականս", էստեղ "իրականս"-ը օգտագործել եմ, որպես իմ արտահայտություն...բայց վերջում չակերտները չդրեցի....
շնորհակալ եմ....

[Ուլուանա]

Պետք է լիներ էսպես, որպես թվարկում.... Սիրահար աչքիս թափանցիկ երազը և իմ "իրականս"-ը...

Էդ դեպքում պիտի ստորակետ դրվեր էդ արտահայտությունից առաջ և հետո։ Ի դեպ, նոր նկատեցի, որ էս բանաստեղծությանդ մեջ կետադրական նշաններ համարյա չկան... Դրանք կարևոր են, մի անտեսի։

[My World My Space]

Ի դեպ, նոր նկատեցի, որ էս բանաստեղծությանդ մեջ կետադրական նշաններ համարյա չկան... Դրանք կարևոր են, մի անտեսի։

ի դեպ որոշ տեղերում միտումնավոր չեմ դնում, որ մտածելու ավելի մեծ դիապազոն լինի.....

[Շինարար]

ՑՈՂԵ ԿԱՐԿՈՒՏ....

Գարնան հեքիաթի գիշերում ծնված
Զուլալ ու փայլուն մի ցողի նման
Թառեցիր դեռ նոր գարնան բույրն առած
Իմ սրտի մատղաշ շիվերի վրա...

Ու մի ողջ գիշեր դողդողաց հոգիս
Սիրահար աչքիս երազ թափանցիկ
Իմ իրակա՜նս, ես քեզ զգացի
Թևերիս վրա, ու սրտիս մոտիկ….

Բայց գոլորշացար վաղորդյան շոգից
Արևի առաջին շողերից անսանձ
Դարձար կարկուտի մի սառցե հատիկ
Վերից ծեծեցիր ճյուղերս ծաղկած….

Գիտե՞ս իմ սերը երկար թփրտաց`
Թեկուզ ջարդված, ընկած վիճակում,
Իսկ դու ձուլվեցիր առուների հետ
Ալեկոծ ծովի ծարավ երախում….

Վորլդ, բայց ճիշտն ասա սա էն նույն ձևի ներշնչումո՞վ ես գրել, ոնց որ էն մյուսները, որ ես շաաատ եմ հավանում, մի տեսակ մաթեմատիկա եմ տեսնում, հաշվարկ, որ եթե հանենք՝ տակը էն Վորլդը չկա, կներես, էս մեկը չեմ հավանում

Հ. Գ. Գրառումս Բլթագիրք չտանես էլի:

[My World My Space]

Վորլդ, բայց ճիշտն ասա սա էն նույն ձևի ներշնչումո՞վ ես գրել, ոնց որ էն մյուսները, որ ես շաաատ եմ հավանում, մի տեսակ մաթեմատիկա եմ տեսնում, հաշվարկ, որ եթե հանենք՝ տակը էն Վորլդը չկա, կներես, էս մեկը չեմ հավանում

Շին ջան խոստովանեմ, որ էս մեկը հեշտ չտրվեց ինձ, խմբագրելով հազիվ արտահայտեցի ուզածս..... այ սրա համար էի ասում, որ խմբագրելը չեմ ընդունում....

[Շինարար]

Շին ջան խոստովանեմ, որ էս մեկը հեշտ չտրվեց ինձ, խմբագրելով հազիվ արտահայտեցի ուզածս..... այ սրա համար էի ասում, որ խմբագրելը չեմ ընդունում....

Վորլդ, էնպիսի տպավորություն ա, որ ուղղակի ցանկացել ես նոր ոտանավոր գրել, կներես՝ սա ոտանավոր եմ անվանելու, սրա չխմբագրվածն էլ չեմ պատկերացնում, ինքը չի եկել, ուղղակի դու գրել ես, համոզված եմ, ոչինչ, գրելով են ստիպում, որ ինքը էլի գա

[Dayana]

Այ մարդ, էս տղեն չի խմբագրում ` ասում ենք լավը չի, խմբագրում է ՝ ասում ենք լավը չի, բա սրա վերջն ի՞նչ կլինի

[Երկնային]

իսկ ինձ պատկերները դուր եկան… ապրես

[My World My Space]

Սա սոնետների մրցույթի համար գրվածն էր, բայց քանի որ ես սոնետ գրել չգիտեմ, որոշեցի ամբողջացնել միտքս......


Անզգուշության վճարը` սեր

Մենք անչափ հեռու ենք այսօր իրարից,
Ոչ մի կերպ չենք կարող նորից մոտենալ,
Այս հեռավաորությունը մետրով չես չափի.
Ժամերն են խլել մեր սերն անսահման:

Ամեն մի վայրկյան զինված է նետով
Որը չարագույժ, որը բարեբեր,
Մենք վայելում էինք, չեինք գիտակցում,
Որ այդ պահին էլ վահաններ են պետք...

"Անուշադրության համար վճարել
Մի ամբողջ սիրով, կյանքով փայփայած..."
Այս դատավճիռն ինչ խոսք դաժան էր
Բայց ստորագրեցինք դրա տակ ստիպված...

Մեր սերը զոհն էր այն սխալների,
Որոնք գործեցինք անգիտակցաբար,
Նրա հառաչանքն էլ ուղեկցեր պիտի
Ապագայում մեզ` իրարից բաժան:

Հիմա մենք նույնն ենք, նույն կետին հասած,
Միայն թե տարբեր ճանապարհներով,
Կյանքիս ավարտին եմ սպասում անդարձ,
Որ ձեռքդ բռնած անցնեմ դրախտով,
Ոչի՜նչ, որ գուցե հասնես ուշացած`
Ես կսպասեմ քեզ երկար ապրելով…..

[My World My Space]

Սա գրել եմ 1995թ-ին, եթե հիշում եք էդ ժամանակ Երևանը պարսիկները կրած տանում էի Պարսկաստան....

Պարսիկ Վալիի նամակը երևանցի Վալոդին...
/գաղտնի/

Երևանցի բարեկամ,
Ունե՞ս մի հինգ դահեկան
Բեր դնենք մենք գործի մեջ
Բիզնես անենք մինչև վերջ
կամ էլ թե չէ պղինձ բեր,
վաֆլի կտամ քեզ նվեր...

Լսել եմ որ հայոց դաշտում
"Կամացու" է տեղ-տեղ աճում
Տեսք տուր դրանց ջարդոնի,
Հասանը կգա կտանի...

Գրածս գաղտնի պահիր
կամ շտապով այն վառիր
Չընկնի այլոց ականջը,
Չփոխվի ձեր պահանջը......


Հ.Գ. Դե ոտնավորիկ ա, էլի.....

[KiLa]

Բարև Վորլդ ջան: Կներես, բայց խախտելով տրադիցիան ուզում եմ մի երկու բառ գրել ,,Ցողե կարկուտի" մասին ( նույնը ուզում էի անել, երբ կարդացի ,,Լուսնի գողը": Մի բան այն չէ, ու ինձ թվում է դա միայն խմբագրման պակասը չէ: Գիտես, միտքը հրաշալի էր, սյուժեն արտակարգ. կար սկիզբ, կար կոնֆլիկտ և ՝ ես կասեյի հիանալի ավարտ: Պատկերներն՝ ավելի քան գեղեցիկ էին: Բա՜աաայց… լավ չէր: Ինչու՞... Դու ունեցել ես լավագույնը ստանալու համար անհրաժեշտ 90տոկոսը: Նույնիսկ կառուցվածքային առումով վերցրած՝ ամեն ինչ ճիշտ էր: Ուրեմն ինչու՞ չի ստացվել, կամ ի՞նչը չի ստացվել: Այ սրա մասին է պետք մտածել, և ես հուսով եմ, որ դու կմտածես...
Կներես Վորլդ ջան, բայց ինձ համար անկեղծ միևնույնը չէ քո գործերի ճակատագիրը, և դա է պատճառը, որ հայտնում եմ անհանգստությունս: Թե չէ, ինքդ էլ գիտես, դժվար չէ սեղմել բոլորիս քաջ ծանոթ կոճակը ու ,,գլուխս ազատել"...