ՔԱՐՈԶԻՉԸ
Ճշմարտություն եմ ծախում.... սարքովի՜.....
Պ. Սևակ
Լսո՞ւմ ես այս խուլ ու բութ աղմուկը,
Դա՛րն է աղմկում, շառաչում վայրագ,
Դա՛րն է ծառս եղել մարդկության գլխին,
Իսկ դու մաշում ես դեռ քո տաղտուկը,
Դու դեռ խաղում ես` իբր անտեղյակ....
Օրերը լցվել մեկ-մեկու գլխի,
Ու հռնդյունով շարժվում են առաջ,
Իրենց ծանրությամբ ճժմելով ճամփին`
Ճակատագրերը դեռ խակ ու կանաչ....
Իսկ դու եզային քո հանգստությամբ
Մեխվել ես տեղում,
Ճառում ես խաբված մի ճշմարտություն,
Որ դարն է հերքում:
Քո լայն ճամփեքին ամեն ինչ պաղ է,
Ու կրակ չկա՛ քո ճոխ ճառերում,
Հուսալը զո՜ւր է, սպասելը` ցավո՛տ,
Երբ կողքիդ պարում ու մերկանում է
Կյանքը արյունոտ....
Քո ստրկությունը անիմաստ խաղ է,
Երբ հենց քո շուրջը, և հենց քո ներսում,
Իրար են ձուլվել` անոդ ու կատոդ,
Ցավ ու վայելքներ, սեր, ատելություն,
Գգվանք ու կարոտ....
դարն է աղմկում, դարն է ծառս եղել,
Իսկ դու քո անիմաստ խաղով,
Դեռ գովերգում ես երկինքդ սառած,
Երկինքդ անօդ......
2001թ. երևան
Մեջբերել
Էջանիշներ