Հասկանում եմ։ Մի ժամանակ որ գրում էի, երբեմն չէր ստացվում էն, ինչ կուզեի։ Հետո՝ որոշ ժամանակ անց, գուցե տարիներ, որ հանկարծ նորից էի կարդում, տեսնում էի, որ շատ էլ ամբողջական են, գուցե այն չեն արտահայտում, ինչ էն ժամանակ նկատի եմ ունեցել, բայց ինչքան էլ որ արտահայտում են, կողքից լավ ա նայվում։ Այսինքն ինձ համար էդ բանաստեղծությունը կիսատություն ունի, կողքի մարդու համար՝ դժվար թե։ Հիմա եթե քեզնից կտրվում ենք, ու ամեն բանաստեղծությունդ ուղղակի որպես բանաստեղծություն դիտարկում, լավ էլ լրիվ են։
Դու գրի, կիսատ լինի, թե ամբողջական, կարևորը՝ գրի։
Մեջբերել
Էջանիշներ