Տրիբուն-ի խոսքերից
Լավ էլի, ինչքան կարելիա ամեն տեղ քաղաքականություն խցկել: Հա, հասկացանք, կարևորա, մեր կյանքնա, բայց իրոք անիմաստ է ամեն թեմայում, ամեն պատեհ ու անպատեհ առիթով էդ մասին խոսել...Վայ, չգիտեի,- փաստորեն կուտին դա հայրենակցական կանալով ա՞:
Ուրեմն փոխեմ անունները ու վերախմբագրեմ -
Բա մեր ռոբն ու սերոժը, բա մեր աղվանը, լիսկան, հրանտը /ոչ-ուստեն/, Երեվան լցված գեղը~~~~
Շատ պարզ, որովհետև ամեն մի ճակատամարտ ու պատերազմ ունի իր խնդիրները: Ու եթե դրանք կատարվել են, համարվում է, որ մարտնչող կողմը հաղթել է: 449-451 թվականին Հայկական բանակը խնդիր ուներ արգելել հավատափոխությունը, այլ ոչ թե գրավել Պարսից գահը: Այդ խնդիրը կատարվեց: Պարսից բանակը խնդիր ուներ հավատափոխել հայերին, այդ խնդիրը չկատարվեց: Այսինքն Հայկական բանակը հաղթեց պատերազմում: Ավարայրում ՀԲ-ն խնդիր ուներ "խմել թշնամու արյունը" և հեռանալ, այդ խնդիրը կատարվեց, ՊԲ-ն խնդիր ուներ ջախջախել հայերին, այդ խնդիրը չկատարվեց: Սրանից պարզ էլ ոնց արտահայտվեմ?Բա ինչ ճակատամարտից հետո, ասենք Ներշապուհ Արծրունուն չնաստացրինք պարիսց գահին, իսկ ասենք Խոռխոռունիներից մեկին էլ Հայոց գահին ? Դե Մամիկոնյանները երևի ուզում էին միշտ սպարապետ մնալ, գահին ասենք աչք չունեին: Կամ ավելին, ինչի մարզպանական Պարսկաստանը չմիացրինք Հայաստանին ?
Մեջբերել
Էջանիշներ