StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Շին, Ռուբեն Վարդանյանը կարևոր ա նրանով, որ էս գաղափարն իրանն ա ու ինքը շատ սիրուն ձևով ա իրագործել: Կարային, թող Սերժենք անեին: Բայց իրանց ուղեղն անոռուկից էն կողմ չի աշխատում: Իսկ որ նայում ես մրցանակաբաշխությունը, տեսնում ես՝ ինչ ահռելի աշխատանք ա կատարված, ոնց ա ամեն մի դետալի հետևում իրա գործից հասկացող մի պրոֆեսիոնալ կանգնած: Ու մի հատ պատկերացրու, որ նույնիսկ եթե էս գաղափարը ՀՀԿ-ի մոտ առաջանար, ոնց էր իրագործվելու: Ամբողջ միջոցառումը վարելու էին Նազենի Հովհաննիսյանն ու իրանց տղաներից մեկը: Ծերից ծեր լացուկոծ ու ցեղասպանության տեսարաններ էին լինելու: Ամբողջ ընթացքում վատ հայերենով կամ անգլերենով կմկմոցներ, վերջում էլ մրցանակները հանձնելու էին Սիրուշոյին ու Ինգա-Անուշներին, ցրվեին տներով:
Մինչդեռ Ռուբեն Վարդանյանը հոգ ա տարել, որ միջոցառումը շատ բարձր մակարդակով անցկացվի: Ես պատկերացնում եմ՝ թիմը շատ բարեխիղճ ձևով ա հավաքել, ոչ թե ԽԾԲ-ով: Միջոցառման հետևում կանգնած յուրաքանչյուր մարդ իրա գործի վարպետ ա էղել: Ու հենց դրա արդյունքում ա, որ բարձրաձայնվել ու կարևորվել են էն մարդիկ, որոնք պիտի կարևորվեն, որոնց մասին պիտի խոսվի, ու ինչքան հնարավոր ա, շատ: Հենց դրա արդյունքում առաջին անգամ հայերը կողքից դիտվում են ոչ թե թույլ, անպաշտպան, լացուկոծ դնող ժողովուրդ, այլ մի ժողովուրդ, որը մարդասիրությունը գնահատել գիտի, որը սեփական փորձից ելնելով հասկանում ա, թե ինչքան կարևոր են մարդասերները մեր առօրյայում: Ու տխուր ա, ահավոր տխուր, որ սա ոչ թե պետական մակարդակով ա արվում, այլ բիզնեսմեն ա կազմակերպում:
Էջանիշներ