Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը

[Elmo]

Թուրքիան երկու տարբերակ ունի, կամ հայ-թուրքական արձանագրությունները վավերացնի ու էդ գործընթացը առաջ տանի՝ դրանով խուսափելով ԱՄՆ կողմից ցեղասպանության պաշտոնական ճանաչումից, կամ էլ Ադրբեջանի կապրիզնիություններին ենթարկվելով արձանագրությունները չվավերացնի ու սենց հա ձգձգի, արդյունքում ստանա ԱՄՆ կողմից ցեղասպանության ճանաչումը: Կարծում եմ այնուամենայնիվ Թուրքիան կվավերացնի արձանագրությունները ու կխուսափի ցեղասպանության ճանաչումից: Համաձայն եմ Ռեալիստի հետ՝ սա ընդամենը խաղեր են, որ ստիպեն Թուրքիային վավերացնել արձանագրությունները:

ԱՄՆ -ը պարզապես Թուրքիային ստիպում ա ներվայնանալ ու անել այն, ինչ իրեն ասում են: Էլի հերթական(երորդ) անգամ էսպիսի բանաձև ա անցնում հասնում լիագումար նիստ ու քննարկման չի դրվում: Չգիտեսմ էս անգամ ուր կհասնի, բայց ոնց որ էս անգամ իրավիճակը կարա նենց լինի, որ բանաձևը ստորագրվի պրեզիդենտի կողմից:

Բայց դա չի նշանակում, որ Թուրքիան կճանաչի ցեղասպանությունը: Էդքան հզորագույն երկրներ են ճանաչել, բայց Թուրքիայի հեչ յաթաղանին էլ չի, էդ ինչի՞ պիտի ԱՄՆ-ից հետո սկսի ճանաչել: Կարա ԱՄՆ չճանաչի, մենակ Թուրքիան ճանաչի ու հարցը համարենք լուծված:

[Լեռնցի]

Անիծվի այն օրը, երբ հայկական հարցը դուրս եկավ միջազգային ասպարեզ:

Իրոք որ, ով ոնց ուզում օգտագործում է:

[Hayazn]

Հայկական ցեղասպանության հարցը ԱՄՆ -ը կամ ևրոպական

մի շարք պետություններ օգտագործում են մուսուլմանների վրա

դուրս գալու համար , պատճառը ես գրե եմ այս էջի համար 86

գրառման մեջ , կարդացեք , հիմա նրանց բանակին միացավ

իսպանիան փետրվարի 26 -ին : Նորից քաղաքակիրթ պետությունները

ցանկանում են Հայերի ձեռքերով կրակից շագանակներ հանել :

ԶԳՈՆ ԵՂԵՔ

[Ներսես_AM]

ԱՄՆ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատի Արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովում Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ թիվ 252 բանաձևի ընդունման համար վճռորոշ է եղել մուսուլման կոնգրեսականի քվեն:
Թուրքական Hurriyet օրաթերթի փոխանցմամբ` Արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի միակ մուսուլման անդամ, Մինեսոտայից ընտրված կոնգրեսական Կեյտ Էլիսոնը, ով նախապես հայտարարել էր, թե «դեմ» է քվեարկելու բանաձևի նախագծին, վերջին պահին փոխել է իր որոշումը և «կողմ» քվեարկել, ինչն էլ վճռորոշ դեր է ունեցել բանաձևի ընդունման համար:

http://tert.am/am/news/2010/03/06/muslim/

[Hayazn]

http://tert.am/am/news/2010/03/06/muslim/

Ես քեզ խնդրում եմ ինձ ասես թէ ինչու համար էք դոշ տված

էդ մուսուլմաններին պաշտպանում , եթէ մի մուսուլման կողմ է

քվեարկել Հայոց ցեղասպանության բանաձևին դա դեռ ոչինչ չի

նշանակում և դրանից ոչինչ չի փոխվի : ԱՄՆ - ում ամեն ինչ

չափվում է բիզնեսի առշինով այսինքն եթե իրենց ձեռնտու չլինի

այդ հարցը ընթացք չի ստանա : Ես կրկնում եմ այս հարցը օգտագործվում

է մուսուլմաների վրա դուրս գալու համար և ձեզ հորդորում եմ , որ

ԶԳՈՆ ԼԻՆԵՔ : Եթե չես ցանկանում այս էջի վրա գրել ուղարկիր այս

հասցեով hayazn @ mail . am

[Բիձա]

իմ կարծիքով ես հավայի խոսակցություններա, երբ հարցը հասնի վերջի աստիճան, կջրեն կուղարկեն մի կոմ, ինչ հիշում եմ, ընտրությունների քարոզարշավի ժամանակ բոլոր ամն ի նախագաները խոսկ եին տալիս ընդունել ցեղասպանությունը, հենց ընտրովում են, մորանում են դրա մասին.

Այս պահին ցեղասպանության հարցին վերջնական լուծում տալը գերտերության համար թույլության, հիմարության նշան կլինի: Առհասարակ ցանկացած սպառնալիք իրագործվելուց հետո վերանում է որպես գործիք աշխատելուց: Դրա համար էլ քաղաքականության մեջ աշխատում են հնարավորին չափ շատ ունենալ և վառ պահել ծխացող պրոբլեմները: Ցեղասպանությունը գերտերությունների համար իրար հետ խոսելու ասիմետրիկ լծակ է, յոկեր, գործիք: Պետք եղած պահին այն մտցնում են ցանկացած խաղի մեջ ու ասիմետրիկ խնդիր լուծում: Հիմա ԱՄՆ ցեղասպանությունը չի ընդունի որպես վերջնական եղրակացություն- որովհետև մեր պես դեբիլ չի:
Մենք իհարկե հեռու ենք նման բաներ հասկանալուց ու հաշվի առնելուց, առավել ևս քաղաքականության մեջ օգտագործելուց: Դա մենք ապացուցել ենք գործնականում:
Օրինակ 89 թվին հունիսին, երբ տղերքը ետ եկան մոսկովյան բանտերից, ղարաբաղի փոխարեն նաիրիտի հարցը սկսեցին առաջ տանել, որպես նպատակ: Մտածում էինք, թե կենտրոնին են շանտաժ անում, նաիրիտը որպես գործիք են օգտագործում, որ ղարաբաղի հարցում արդյունքի հասնեն: Պարզվեց որ չէ, գործիքի հարց չէ-իդիոտության հարց է:- Նաիրիտը իսկապես փակեցին, ու գործիքը դառավ սատկած էշ: Հետո արդեն սովետի քանդվելուց հետո պարզվեց, որ որևէ աշխատող գործարան հայաստանում այլևս գոյություն չունի:
Հիմա էլ, փոխարեն հասկանալու որ հայաստանում կան սպառնալի ներքին պրոբլեմներ ու արտաքին պրոբլեմներ: Ու որ արտաքին պրոբլեմների 99 տոկոսը գալիս է ներքին այլանդակություններից: Ու արդեն վաղուց ժամանակն է ներսը մի քիչ գոնե դզմզելու: Բայց ոչ, էշի ականջում քնած են- նոր-նոր Նիկոլ են նստացնում:
Մենք ուրիշն ենք:

[Տրիբուն]

ԱՄՆ -ը պարզապես Թուրքիային ստիպում ա ներվայնանալ ու անել այն, ինչ իրեն ասում են: Էլի հերթական(երորդ) անգամ էսպիսի բանաձև ա անցնում հասնում լիագումար նիստ ու քննարկման չի դրվում: Չգիտեսմ էս անգամ ուր կհասնի, բայց ոնց որ էս անգամ իրավիճակը կարա նենց լինի, որ բանաձևը ստորագրվի պրեզիդենտի կողմից:

Բայց դա չի նշանակում, որ Թուրքիան կճանաչի ցեղասպանությունը: Էդքան հզորագույն երկրներ են ճանաչել, բայց Թուրքիայի հեչ յաթաղանին էլ չի, էդ ինչի՞ պիտի ԱՄՆ-ից հետո սկսի ճանաչել: Կարա ԱՄՆ չճանաչի, մենակ Թուրքիան ճանաչի ու հարցը համարենք լուծված:

Գոնե տեսանելի ապագայում ոչ միայն պրեզիդենտը չի վավերացնի հայոց ցեղասպանություը ճանաչող օրինագիծը, այլ բանը դրան չի էլ հասնի, այսինք հարցը դժվար թե մտնի կոնգրեսի օրակարգ: Յանկիները դեմքից են տուպոյ երևում, բայց իրականում շատ չոտկի պոլիտիկա անել գիտեն - ասել է թե Թուրքիային գոնե միջինժամկետ հեռանկարում կիսակզած պահելու համար Ցեղասպանության հարցը պիտի հա մտնցնեն քաղաքական օրակարագ, ու հա մուղամով հանեն, նախագահի թեկնածուներն էլ պիտի հա խոստանան ու հա չանեն:

Իսկ Թուրքիայի համար Ցեղասպանության հարցը երևի ավելի շատ բարոյահոգեբանական նշանակություն ունի, քան պրակտիկ քաղաքական: Չգիտեմ ով ոնց, բայց մեկը ես երբեք չեմ հավատա, որ Ցեղասպանության ճանաչումը նույիսկ Թուրքիայի կողմից կարող է Թուրքիայի համար հանգեցնել նյութական հետևանքների - հողի հարց որ հաստատ չի էլ բարձրացվի: Վատագույն դեպքում թուրքերը փողով կպրծնեն: Թուրքիայի պրակտիկ քաղաքական օրակարգում ավելի լուրջ հարց կա հիմա, Կիպրոսի հարցը:

Իսկ եթե ցեղասպանությունն ի վերջո ալամ աշխարհը ճանաչի, երևի միակ տուժող կողմը կլինի դաշնակցությունը: Դաշնակցական բիզնեսի հիմնական trademark-ը կարող ա էլ պահանջարկ չունենա շուկայում:

[Ambrosine]

Իսկ Թուրքիայի համար Ցեղասպանության հարցը երևի ավելի շատ բարոյահոգեբանական նշանակություն ունի, քան պրակտիկ քաղաքական: Չգիտեմ ով ոնց, բայց մեկը ես երբեք չեմ հավատա, որ Ցեղասպանության ճանաչումը նույիսկ Թուրքիայի կողմից կարող է Թուրքիայի համար հանգեցնել նյութական հետևանքների - հողի հարց որ հաստատ չի էլ բարձրացվի: Վատագույն դեպքում թուրքերը փողով կպրծնեն: Թուրքիայի պրակտիկ քաղաքական օրակարգում ավելի լուրջ հարց կա հիմա, Կիպրոսի հարցը

Տրիբուն ջան, ես իհարկե պատմական իռռեդենցիզմի մոլի ջատագով չեմ, բայց ասեմ հետևյալը՝
1. Հողային հարցը կարելի է ասել, որ փակ է, բայց ցանկացած պահի կարող է բարձրացվել: Իհարկե քրդերի գործոնն է առկա: Կարծեմ Կարսի պայմանագրով պետք է հոդված մտցնեին, ըստ որի՝ Անին տրվելու էր Հայաստանին, որ հայ գիտնականները պեղումներ իրականացնեն: Բայց ստացվել է այնպես, որ այդ հոդվածի մասին մոռացել են: Վերջերս թուրքերը մի հարց էլ էին բարձրացրել, թե՝ մենք Հայաստանի՞ց ենք գրավել այդ հողերը, որ մեզնից եք պահանջում: Հասկացա՞ր՝ ինչ են ուզում ասել Իբր Բյուզանդիայից ենք խլել, գնացեք Բյուզանդիայից էլ ձեր հողերը պահանջեք: Մեր սեմինարավարն էլ էնպիսի մի տրագիզմով ներկայացրեց այս փաստը, որ վերջ, էլի, մենք հակափաստարկ չունենք: Ես իհարկե ունեմ իմ հակափաստարկը, բայց քանի որ էդ մարդը հանրապետական է, գլուխ չդրեցի: Իսկ հակափաստարկն այն է, որ մեզ թող Կարսն ու Սուրմալուն տան, եթե էդպես է, որովհետև այդ հողերը Բյուզանդիայից չեն խլել: Ինչևէ:

2. Թուրքիայի պատմության հետ ո՞նց ես: Լսել ե՞ս ունևորության հարկի մասին /վարլըք վերգիսի/: Սա մտցրել է Իսմեթ Ինյոնյուն: Նա Քեմալից հետո է Թուրքիայի ղեկավարը եղել: Այդ հարկը ոչ մահմեդականներից գանձվում էր մոտ 10 անգամ ավել: Այդ ժամանակ թուրքերը ոչ միայն լուծում էին իրենց բյուջեն լցնելու հարցը, այլև՝ երկիրը ոչ մահմեդական գործարարներից, առևտրականներից... ազատելու խնդիրը: Էտատիզմի գաղափարները տիրապետող էին հենց այդ շրջանում՝ սկսած 30-ականներից: Ով չէր կարողանում հարկերը մուծել, ունեցվածքը բռնագրավում էին, այդ մարդկանց աքսորում: Իրավիճակը այնպիսին է, որ եթե Ցեղասպանությունը ճանաչվի, թուրքերը ստիպված պետք է լինեն նաև հայերի ունեցվածքի հարցի բարձրացման առջև կանգնել: Դա արդեն նշանակում է, որ վտանգվում են այսօրվա Անատոլիայի բուրժուաների դիրքերը: Համաձայնիր, որ Անատոլիայում հայերի հայտնվելը, այն էլ՝ սեփականության իրավունքով, թուրքերի համար մեղմ ասած՝ անցանկալի է:

[Բիձա]

Տրիբուն ջան, ես իհարկե պատմական իռռեդենցիզմի մոլի ջատագով չեմ, բայց ասեմ հետևյալը՝
1. Հողային հարցը կարելի է ասել, որ փակ է, բայց ցանկացած պահի կարող է բարձրացվել: Իհարկե քրդերի գործոնն է առկա: Կարծեմ Կարսի պայմանագրով պետք է հոդված մտցնեին, ըստ որի՝ Անին տրվելու էր Հայաստանին, որ հայ գիտնականները պեղումներ իրականացնեն: Բայց ստացվել է այնպես, որ այդ հոդվածի մասին մոռացել են: Վերջերս թուրքերը մի հարց էլ էին բարձրացրել, թե՝ մենք Հայաստանի՞ց ենք գրավել այդ հողերը, որ մեզնից եք պահանջում: Հասկացա՞ր՝ ինչ են ուզում ասել Իբր Բյուզանդիայից ենք խլել, գնացեք Բյուզանդիայից էլ ձեր հողերը պահանջեք: Մեր սեմինարավարն էլ էնպիսի մի տրագիզմով ներկայացրեց այս փաստը, որ վերջ, էլի, մենք հակափաստարկ չունենք: Ես իհարկե ունեմ իմ հակափաստարկը, բայց քանի որ էդ մարդը հանրապետական է, գլուխ չդրեցի: Իսկ հակափաստարկն այն է, որ մեզ թող Կարսն ու Սուրմալուն տան, եթե էդպես է, որովհետև այդ հողերը Բյուզանդիայից չեն խլել: Ինչևէ:

2. Թուրքիայի պատմության հետ ո՞նց ես: Լսել ե՞ս ունևորության հարկի մասին /վարլըք վերգիսի/: Սա մտցրել է Իսմեթ Ինյոնյուն: Նա Քեմալից հետո է Թուրքիայի ղեկավարը եղել: Այդ հարկը ոչ մահմեդականներից գանձվում էր մոտ 10 անգամ ավել: Այդ ժամանակ թուրքերը ոչ միայն լուծում էին իրենց բյուջեն լցնելու հարցը, այլև՝ երկիրը ոչ մահմեդական գործարարներից, առևտրականներից... ազատելու խնդիրը: Էտատիզմի գաղափարները տիրապետող էին հենց այդ շրջանում՝ սկսած 30-ականներից: Ով չէր կարողանում հարկերը մուծել, ունեցվածքը բռնագրավում էին, այդ մարդկանց աքսորում: Իրավիճակը այնպիսին է, որ եթե Ցեղասպանությունը ճանաչվի, թուրքերը ստիպված պետք է լինեն նաև հայերի ունեցվածքի հարցի բարձրացման առջև կանգնել: Դա արդեն նշանակում է, որ վտանգվում են այսօրվա Անատոլիայի բուրժուաների դիրքերը: Համաձայնիր, որ Անատոլիայում հայերի հայտնվելը, այն էլ՝ սեփականության իրավունքով, թուրքերի համար մեղմ ասած՝ անցանկալի է:

Հողի հարցը եթե բարձրացվի էլ, չի դրվելու է որպես կոտորված մարդկանց, որպես թուրքիայի քաղաքացիների հողային ունեցվածքի հարց:
15 թվի թուրքիայի էթնոգրաֆիկ ճիշտ պատկերը ես չունեմ, բայց ոնց հասկանում եմ, թուրքիան եղել է մոտ 13-15 միլիոնանոց երկիր: մոտ 3 մլն հայ, 3 քուրդ, մի միլիոն հույն, ու մի 6-8 միլիոն էլ թուրք:
Հիմա Էդ 3 միլիոն հայերը որի կեսը կոտորվել է, կեսն էլ արտաքսվել է, ինչ որ հողային իրավունքներ ունեին, որպես սեփականատերեր: Օրինակ գյուղերում ամեն մեկը իր հողակտորն է ունեցել: Պետությունը իհարկե եղել է թուրքինը, բայց ամեն մեկի ունեցած հողը իրենն է եղել: Հարց կարող է գնալ միայն այդ հողային անհատական պահանջի մասով: Այսինքն պատկերացնել, որ թուրքիան կհամաձայնի այդ հողային կտորները գումարել ըստ մարդահամարի ու տեղը Անին հետ տա, բավական հեքիաթանման է, եթե ոչ մառազմային:
Այլ է ադրբեջանից բռնագաղթվածների հարցում: Քանի որ հայաստանանն ու ադրբեջանը երկուստեք հանդիպակած պահանջներ ունեն, հողային բազառները կարող են մեջտեղ գալ որպես իրար չեզոքացնող և հաշտության տանող ֆակտորներ:
Թուքիայի դեպքում ուրիշ է:
Առհասարակ միջազգային իրավունքը ոնց հասկանում եմ այս հարցը չի քննարկում, քանի որ բոլորի ձեռքերն էլ կեղտոտ են: Նույնիսկ հրեաների դեպքում գերմանացիք ոչ թե հող վերադարձրին գերմանիայի տարածքներից, այլ վարձահատույց եղան այլ ձևերով և մինչև այժմ պատրաստակամորեն ետ են ընդունում հրեաներին որպես իրենց երկրի լիիրավների:
Թուրքերն էլ մաքսիմում դա կարող են անել, հաստատ իմանալով, որ ոչ մեկի ժառանգն էլ չի հետ գնա թուքիա: Բայց քանի որ սաղն էլ գիտեն, որ ցեղասպանությունը յոկեր սարքած միջազգային մուղամ է, գործը էդպես էլ կմնա մակերեսին: -ու ոչ դեն-ոչ դես:

[REAL_ist]

Իրանք ետ հողակտորները հետ կտան հայերին, թող Թուրքիայում հողակտոր ունենան, ինչ կապ ունի պետական սահմանի հետ? Դա զուտ նյութական պատասխանատվություննա, որը անխուսափելիա ճանաչման դեպքում: Իսկ պետական սահմանի փոփոխությունը լռիվ այլ կերպ պետքա հիմնավորվի:

[Ambrosine]

Հողի հարցը եթե բարձրացվի էլ, չի դրվելու է որպես կոտորված մարդկանց, որպես թուրքիայի քաղաքացիների հողային ունեցվածքի հարց:
15 թվի թուրքիայի էթնոգրաֆիկ ճիշտ պատկերը ես չունեմ, բայց ոնց հասկանում եմ, թուրքիան եղել է մոտ 13-15 միլիոնանոց երկիր: մոտ 3 մլն հայ, 3 քուրդ, մի միլիոն հույն, ու մի 6-8 միլիոն էլ թուրք:
Հիմա Էդ 3 միլիոն հայերը որի կեսը կոտորվել է, կեսն էլ արտաքսվել է, ինչ որ հողային իրավունքներ ունեին, որպես սեփականատերեր: Օրինակ գյուղերում ամեն մեկը իր հողակտորն է ունեցել: Պետությունը իհարկե եղել է թուրքինը, բայց ամեն մեկի ունեցած հողը իրենն է եղել: Հարց կարող է գնալ միայն այդ հողային անհատական պահանջի մասով: Այսինքն պատկերացնել, որ թուրքիան կհամաձայնի այդ հողային կտորները գումարել ըստ մարդահամարի ու տեղը Անին հետ տա, բավական հեքիաթանման է, եթե ոչ մառազմային:
Այլ է ադրբեջանից բռնագաղթվածների հարցում: Քանի որ հայաստանանն ու ադրբեջանը երկուստեք հանդիպակած պահանջներ ունեն, հողային բազառները կարող են մեջտեղ գալ որպես իրար չեզոքացնող և հաշտության տանող ֆակտորներ:
Թուքիայի դեպքում ուրիշ է:

Ես չեմ էլ ասել, որ Անին տան որպես փոխհատուցում: Իսկ սեփականությունը, բնականաբար, պետք է վերադարձնեն անհատներին:
Ինչքան հիշում եմ, Թուրքիայի բնակչությունը 20 մլն է եղել, որից 2 մլն-ը հայեր են եղել:

Առհասարակ միջազգային իրավունքը ոնց հասկանում եմ այս հարցը չի քննարկում, քանի որ բոլորի ձեռքերն էլ կեղտոտ են: Նույնիսկ հրեաների դեպքում գերմանացիք ոչ թե հող վերադարձրին գերմանիայի տարածքներից, այլ վարձահատույց եղան այլ ձևերով և մինչև այժմ պատրաստակամորեն ետ են ընդունում հրեաներին որպես իրենց երկրի լիիրավների:
Թուրքերն էլ մաքսիմում դա կարող են անել, հաստատ իմանալով, որ ոչ մեկի ժառանգն էլ չի հետ գնա թուքիա: Բայց քանի որ սաղն էլ գիտեն, որ ցեղասպանությունը յոկեր սարքած միջազգային մուղամ է, գործը էդպես էլ կմնա մակերեսին: -ու ոչ դեն-ոչ դես:

Ի՞նչը չի քննարկում. ցեղասպանության դեպքում հողերի վերադա՞րձը:

[Բիձա]

Ես չեմ էլ ասել, որ Անին տան որպես փոխհատուցում: Իսկ սեփականությունը, բնականաբար, պետք է վերադարձնեն անհատներին:
Ինչքան հիշում եմ, Թուրքիայի բնակչությունը 20 մլն է եղել, որից 2 մլն-ը հայեր են եղել:


Ի՞նչը չի քննարկում. ցեղասպանության դեպքում հողերի վերադա՞րձը:

Հա, որպես տվյալ ազգի սեփականատիրական իրավունքների վերականգնում: Հարցը միայն անհատների մակարդակով է քննարկվում: Այսինքն գենոցիդի ենթարկվում է ազգը, բայց փոխհատուցվում է կոնկրետ մարդը մաքսիմում- ժառանգ-անհատը:

[Բիձա]

Իրանք ետ հողակտորները հետ կտան հայերին, թող Թուրքիայում հողակտոր ունենան, ինչ կապ ունի պետական սահմանի հետ? Դա զուտ նյութական պատասխանատվություննա, որը անխուսափելիա ճանաչման դեպքում: Իսկ պետական սահմանի փոփոխությունը լռիվ այլ կերպ պետքա հիմնավորվի:

Ոնց՞- ասա մենք էլ իմանանք:

[REAL_ist]

Ոնց՞- ասա մենք էլ իմանանք:

Մի առիթով արդեն գրել եմ`

Ինչ մնումա տարածքային հարցին, որևէ կոնկրետ բան ինքս էլ չեմ պատկերացնում, քանի որ արդեն նշեցի շատ բարդա հստակ բան ասելը, քանի որ տարածքային պատասխանատվության ինստիտուտ որպես այդպիսին չկա միջազգային իրավունքում: Բայց հրաժարվելը տարածքային պահանջներից աբսուրդա. հիմնավորման ուղղիներ փնտրելուց հրաժարվելը ոչ այլ ինչա, եթե ոչ Թուրքիային և ցեղասպանության իրագործողների պաշտպանություն:

[Ջուզեպե Բալզամո]

Парламент Швеции в четверг, 11 марта, проголосовал за принятие резолюции, в которой события начала 20-го века в Османской империи признаются геноцидом армянского народа. Об этом сообщает шведская газета The Local. "Лента.Ру"

Շվեդիայի Պառլամենտն իր Մարտ 11-ի նիստում, Օսմանյան Թուրքիայի կողմից հայերի նկատմամբ կատարածը ճանաչում է որպես ցեղասպանություն: Այդ մասին հայտնում է շվեդական The Local թերթը: (ինձ, ցավոք, չհաջողվեց բացել The Local-ի կայքը, կփորձեմ ավելի ուշ)