Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը

[Տրիբուն]

ԱՄՆ -ը պարզապես Թուրքիային ստիպում ա ներվայնանալ ու անել այն, ինչ իրեն ասում են: Էլի հերթական(երորդ) անգամ էսպիսի բանաձև ա անցնում հասնում լիագումար նիստ ու քննարկման չի դրվում: Չգիտեսմ էս անգամ ուր կհասնի, բայց ոնց որ էս անգամ իրավիճակը կարա նենց լինի, որ բանաձևը ստորագրվի պրեզիդենտի կողմից:

Բայց դա չի նշանակում, որ Թուրքիան կճանաչի ցեղասպանությունը: Էդքան հզորագույն երկրներ են ճանաչել, բայց Թուրքիայի հեչ յաթաղանին էլ չի, էդ ինչի՞ պիտի ԱՄՆ-ից հետո սկսի ճանաչել: Կարա ԱՄՆ չճանաչի, մենակ Թուրքիան ճանաչի ու հարցը համարենք լուծված:

Գոնե տեսանելի ապագայում ոչ միայն պրեզիդենտը չի վավերացնի հայոց ցեղասպանություը ճանաչող օրինագիծը, այլ բանը դրան չի էլ հասնի, այսինք հարցը դժվար թե մտնի կոնգրեսի օրակարգ: Յանկիները դեմքից են տուպոյ երևում, բայց իրականում շատ չոտկի պոլիտիկա անել գիտեն - ասել է թե Թուրքիային գոնե միջինժամկետ հեռանկարում կիսակզած պահելու համար Ցեղասպանության հարցը պիտի հա մտնցնեն քաղաքական օրակարագ, ու հա մուղամով հանեն, նախագահի թեկնածուներն էլ պիտի հա խոստանան ու հա չանեն:

Իսկ Թուրքիայի համար Ցեղասպանության հարցը երևի ավելի շատ բարոյահոգեբանական նշանակություն ունի, քան պրակտիկ քաղաքական: Չգիտեմ ով ոնց, բայց մեկը ես երբեք չեմ հավատա, որ Ցեղասպանության ճանաչումը նույիսկ Թուրքիայի կողմից կարող է Թուրքիայի համար հանգեցնել նյութական հետևանքների - հողի հարց որ հաստատ չի էլ բարձրացվի: Վատագույն դեպքում թուրքերը փողով կպրծնեն: Թուրքիայի պրակտիկ քաղաքական օրակարգում ավելի լուրջ հարց կա հիմա, Կիպրոսի հարցը:

Իսկ եթե ցեղասպանությունն ի վերջո ալամ աշխարհը ճանաչի, երևի միակ տուժող կողմը կլինի դաշնակցությունը: Դաշնակցական բիզնեսի հիմնական trademark-ը կարող ա էլ պահանջարկ չունենա շուկայում: