Ինչպե՞ս ճանաչել մարդուն

[Մանոն]

Թեմայի վերնագիրն իհարկե վիճելի է, ու ամեն կարդացողի գլխում, ահավասիկ, առաջինը կարձագանքի այն միտքը, որ մարդն անճանաչելի է, որ մարդն իսկի ինքն իրեն չի ճանաչում, ինչ մնաց՝ փորձի ճանաչել մյուսին…
Այնուամենայնիվ, ամենքս էլ փորձում ենք այս կամ այն ձևով, ինչ-որ միջոցներով ճանաչել մեզ շրջապատող անձանց: Այս մասին կան ժողովրդական ասացվածքներ, օրինակ. «Ուզում ես ճանաչե՞լ մարդուն՝ հետը ճամփա գնա» , «Ասա ո՞վ է ընկերդ, ասեմ՝ ով ես դու», որի հետ ես այնքան էլ համամիտ չեմ և այլն:
Վերջերս մի շատ հետաքրքիր մարդ ասաց. «Ես որ ուզում եմ մարդուն ճանաչել, հետն սկսում եմ կռվել…»:
Նշանակում է մենք այս հարցը յուրովի ենք լուծում, եթե իհարկե դա լուծում է: Մենք մշակում ենք մարդկանց ճանաչելու մեր ալգորիթմը:
Իսկ ինչպե՞ս եք դու՛ք ճանաչում մարդկանց

[ministr]

Կամ ճանապարհ գնալ, կամ ընդհանուր գործ անել հետը:
Ինչա նշանակում կռվել ճանաչելու համար?? Ոնց որ մեկն ասի զարկերակը փրթում եմ արյան կարգն իմանալու համար:

Մնացած դեպքերում ըստ մի քանի հատկանիշերի մարդուն դասում ենք խմբերից մեկին, որոնք ինքներս ենք ստեղծել մեզ համար:

[Հարդ]

Մարդու ամենախորքերը կթափանցես, այն ժամանակ երբ կյաքի ու մահվան հարց լինի: Իսկ մնացած դեպքերում, ցամկացած դեպքում մի ծպլ կմնա, որ ցույց չի տա:

[Yeghoyan]

Ինչա նշանակում կռվել ճանաչելու համար?? :

Նշանակում է, որ այդ ժամանակ կարող ես հասկանալ, իմանալ, թե ինչ էր մտածում քո մասին քո ընկերը ու չէր ասում: Իսկ երբ կռվում ես, մի քիչ այլ հարաբերություններում, անկեղծանում ու ասում են ով ես, ինչացու ես, ու դու սկսում ես հասկանալ ում հետ գործ ունեիր, կամ ունես

[Արևհատիկ]

Նշանակում է, որ այդ ժամանակ կարող ես հասկանալ, թե ինչ էր մտածում քո մասին քո ընկերը ու չէր ասում:Իսկ երբ կռվում ես, մի քիչ այլ հարաբերություններում, անկեղծանում ու ասում են ով ես, ինչացու ես

Ճիշտ ա: Երբ, որ մարդ հետդ կռվում ա, ասում ա էն, ինչ մտածում ա քո մասին

[LoK®]

Ճիշտ ա: Երբ, որ մարդ հետդ կռվում ա, ասում ա էն, ինչ մտածում ա քո մասին

Բայց իմանալ ինչ-որ մեկի կարծիքը քո մասին, դեռ չի նշանակում ճանաչել նրան:
Իմ կարծիքով մարդուն ճանաչելու համար պետք ա երկար ժամանակ շփվել իրա հետ: Ամեն մի նոր իրավիճակում մարդու մասին կարող ես մի նենց բան իմանալ, որ մինչև էտ մտքովտ էլ չեր անցնի:
Դրա համար էլ ճանապարհ գնալը կամ գործ անելը ինձ թվում ա ավելի ճիշտ տարբերակներ են:

[Արևհատիկ]

Բայց իմանալ ինչ-որ մեկի կարծիքը քո մասին, դեռ չի նշանակում ճանաչել նրան:
Իմ կարծիքով մարդուն ճանաչելու համար պետք ա երկար ժամանակ շփվել իրա հետ: Ամեն մի նոր իրավիճակում մարդու մասին կարող ես մի նենց բան իմանալ, որ մինչև էտ մտքովտ էլ չեր անցնի:
Դրա համար էլ ճանապարհ գնալը կամ գործ անելը ինձ թվում ա ավելի ճիշտ տարբերակներ են:

Ես դեմ չեմ էդ տարբերակներին: Ուղղակի կոնկրետ խոսում էին կռվելու մասին, դրա համար գրեցի: Ես կռվի հետ չունեմ

[ministr]

Նշանակում է, որ այդ ժամանակ կարող ես հասկանալ, իմանալ, թե ինչ էր մտածում քո մասին քո ընկերը ու չէր ասում: Իսկ երբ կռվում ես, մի քիչ այլ հարաբերություններում, անկեղծանում ու ասում են ով ես, ինչացու ես, ու դու սկսում ես հասկանալ ում հետ գործ ունեիր, կամ ունես

Ու էդ տեստը իր հետևանքներնա թողնում հետագա հարաբերությունների վրա:

[Հարդ]

Ու էդ տեստը իր հետևանքներնա թողնում հետագա հարաբերությունների վրա:

Շատ հաճախ դեպի լավը

[ministr]

Կռվից հետո? Եթե գործն ընդեղա հասել որ պետքա կռվեմ, ապա հաստատ էդ մարդու հետ հարաբերությունները դեպի լավը չի գնա ու չի էլ կարող գնալ:

[Yeghoyan]

Ու էդ տեստը իր հետևանքներնա թողնում հետագա հարաբերությունների վրա:

Դե իհարկե թողնում է իր ետևանքները, շատ դեպքերում էլ բացասական: Բայց գոնե հասկանում ես ինչ տեսակի մադու հետ գործ ունես, ինչի է ընդունակ դիմացինդ: Շատ ավելի օգուտ է տալիս քեզ, համաձայն եմ մարդկային հարաբերությունների կայացման լավ տարբերակ չի, բայց ի՞նչ արած, կարևորը չսխալվելու հավանականությունը փոքրանում է:

Ես ինքս մարդկանց ճանաչելու համար նման տարբերակներ չեմ փորձում, ժամանակի ընթացքում ամենքն էլ իր իսկական դեմքը ցույց է տալիս:

[LoK®]

ժամանակի ընթացքում ամենքն էլ իր իսկական դեմքը ցույց է տալիս:

զալատիյե սլավա

[*e}|{uka*]

Ինչքան տարբերություններ կան մարդկանց մեջ, այնքան էլ մեթոդներ կան վերջիններիս ճանաչելու համար: Մարդուն կարելի է ճանաչել տարբեր իրավիճակներում, բայց հատուկ այդ իրավիճակները ստեղծելը մի քիչ արհեստական է, որոշ դեպքերում անհրաժեշտ, քանի որ մարդուն առանց դիմակների տեսնելը ոչ բոլորին է շնորհված, իսկ սպասելը մինչև հարաբերությունները այնքան զարգանան, որ դու կարողանաս տեսնել իրական էությունը՝ դանդաղ, զազրելի պրոցես ու ոչ միշտ ճիշտ//, քանի որ կան մարդիկ, որոնք մինչև թելի վերջին մասը մնում են իրենց ստեղծած կերպարի մեջ:
Օրինակ իմ մոտ ինտուիտիվ ա լինում ճանաչողական պրոցեսը, հիմնվում են դրա վրա, եթե գտնում եմ, որ այդ մարդը կոպիտ ասած իմ մաստից ա, հետաքրքիր ա ինձ բոլոր առումներով, նոր կարթը գցում եմ, որ բռնեմ Իսկ մնացած բոլորի հետ շփվում եմ մակերեսային : Չեմ սիրում խորանալ բոլոր մարդկանց հոգեբանության մեջ, ինձ դա պետք չի: Ինտուիցիան ու մարդու պահվածքը ինձ հերիք ա, որ շփման մեջ սխալներ չանեմ:

Բայց նախանձում եմ էն մարդկանց , որոնք կարողանում են շփվել բոլորի հետ, նույնիսկ //կոպիտ ասած //հիմար մարդկանցից էլ բաներ քաղել

[VisTolog]

Նշանակում է, որ այդ ժամանակ կարող ես հասկանալ, իմանալ, թե ինչ էր մտածում քո մասին քո ընկերը ու չէր ասում: Իսկ երբ կռվում ես, մի քիչ այլ հարաբերություններում, անկեղծանում ու ասում են ով ես, ինչացու ես, ու դու սկսում ես հասկանալ ում հետ գործ ունեիր, կամ ունես

Դե բնականա, որ տենց էլ պետքա ասեր
Երբ ընկերություն եք անում, դու նրա համար ամենալավ ընկերն ես, որի համար ինքը ամեն ինչ կանի և այլն, իսկ կռվելուց հետո` ճիշտ հակառակը: Հոգեբանական ինքնապաշտպանության եղանակ

Սիրահարված մարդը գովաբանում է իր սիրեցյալին, պնդելով, որ նրա նմանը ամբողջ աշխարհում չկա, որ նա գեղեցիկ է ու խելացի, հիանալի բնավորություն չունի: Բայց երբ մերժում է ստանում, սկսում է հակառակը պնդել, նա, իբր այնքան էլ գեղեցիկ չէ, անխելք է, (այլապես ինչու պետք է իրեն մերժեր), շատախոս է և այլն:

Էտ դու, բայց ես ու շատ մարդիկ, որոնց ճանաչում եմ, սկզբու եթե մարդու հետ կռվում են, հետագայում իրար հետ բաժակ են բարձրացնում:

Եթե պետքա վերջն այդպիսին լինի, էլ կռվելն ի՞նչ մի բեմականացումա

[Yeghoyan]

Երբ ընկերություն եք անում, դու նրա համար ամենալավ ընկերն ես, որի համար ինքը ամեն ինչ կանի և այլն, իսկ կռվելուց հետո` ճիշտ հակառակը: Հոգեբանական ինքնապաշտպանության եղանակ

Չէ Վիստօ ջան, եթե խոսքը վերաբերում է արդեն կայացած ընկերությանը, ապա սխալ է, երբ այդ նույն լավ ընկերը, որ քո համար ամեն ինչ կանի, քո սխալը քո երեսին չի ասում, պահումա որպես ի՞նչ: Լավ ընկերը սխալդ քեզ պետք է ասի, որ ուղղես, ոչ թե կռվելուց հետո ասի, որ ընկերության վերջը գա:

Եթե պետքա վերջն այդպիսին լինի, էլ կռվելն ի՞նչ մի բեմականացումա

Վիստօ ջան ոչ մեկս էլ չգիտենք էսօրվա ծանոթացածներից քանիսի հետ ենք շարունակելու շփվել հետագայում: Հնարավոր է այդ բեմականացումը առիթ լինի ընկերանալու համար, կամ արդեն ընկերոջ իսկական դեմքը տեսնելու համար:
Հենց մեր մեջ, հիշի Դավոն, որ նոր էր գրանցվել ակումբում, ինչպիսին էր իմ վերաբերմունքը /երբ իրա հետ տարբեր կարծիքներ էինք ունենում որևէ թեմայում/ ու հիմա ինչպիսին է, քեզանից լավ ոչ մեկ չի իմանա

Հ.Գ. Դավո չկարդաս էս գրառումս