Ստորև բերածս մեջբերումներն ու դրանց տվածս մեկնաբանությունները, կարծում եմ, կպատասխանեն այս հարցին.Իսկ ինչպե՞ս եք դու՛ք ճանաչում մարդկանց
Փողի հետ կապված՝ այո, համաձայն եմ, բայց էքստրեմալի առումով՝ էնքան էլ չէ։Manon-ի խոսքերից
Լավ ասացիք, այդպես էլ են ասում. «ուզում ես մարդուն ճանաչել՝ հետը փողի գործ ունեցիր»: Իսկ ընդհանրապես համամիտ ե՞ք, որ մարդիկ իրենց ավելի շատ բացահայտում են ինչ-որ էքստրեմալ հանգամանքներում:
Ի դեպ, սրա հետ կապված մի երկու աֆորիզմ եմ ուզում մեջբերել.
Մարդու առաքինության մասին պետք է դատել ոչ թե ըստ նրա պոռթկումների, այլ ըստ ամենօրյա գործերի։
Բ. Պասկալ
Իմ կարծիքով, սրա մեջ էլ որոշակի ճշմարտություն կա։ Մյուս կողմից էլ փաստ է, որ հիմնականում մարդիկ հերոսանում են հենց պոռթկումների, ոչ թե ամենօրյա գործերի շնորհիվ... Հարցն այն է, թե էդ հերոսանալը որքանով է օբյեկտիվ հանգամանքների վրա հիմնված։
Մարդու մասին չի կարելի դատել առաջին հայացքից. արժանիքները սովորաբար պատված են լինում համեստության քողով, թերությունները քողարկված են լինում կեղծավորության դիմակով։
Ժ. Լաբրյուեր
Իհարկե, առաջին հայացքից կարելի է ոչ միայն դատողություններ անել, այլև ինտուիտիվ ինչ–որ բաներ զգալ անսխալ, բայց զուտ դատողությունների առումով, կարծում եմ, առաջին հայացքն իսկապես սահմանափակ է։ Վերջիվերջո, անսխալական ինտուիցիա ոչ բոլորին է տրված։
Ես ինքս, կարելի է ասել, երբեք մարդկանց մասին չեմ դատում էքստրեմալ իրավիճակներում։ Ուղղակի աշխատում եմ երկուսն էլ հաշվի առնել՝ թե՛ մարդու ամենօրյա, այսպես ասած՝ հանգիստ վիճակի և թե՛ «նեղն ընկած» վիճակի պահվածքը։ Դրանց համադրությունը սովորաբար քիչ թե շատ օբյեկտիվ պատկեր է տալիս։
Մեջբերել
Էջանիշներ