Elmo-ի խոսքերից
«Տերմինատոր», «Տերմինատոր-2», «Օտարը», «Օտարները», «Անդունդ». Այս ֆիլմերով Կեմերոնը իմ համար դարձել էր հեքիաթի պապիկ: Ռեժիսյոր ասելիս պատկերացնում էի միայն ու միայն Կեմերոնին: Կեմերոնի տաղանդոը միայն կարող էի համեմատել Սպիսլբերգ-ի հետ, իր «Լանգոլյերները» ֆիլմով: Վերջին 20 տարիներին դիտած կուլտային ֆիլմերից միայն «Մատրիցան» էր, որ Կեմերոնի գործը չէր: Մնացած բոլորը նրա ձեռքի գործենր էին: «Լանգոլյերները» առանձին կատեգորիայի ֆիլմ է, այն համեմատությն մեջ չի ոչ մի ֆիմլի հետ: Գուցե միայն մատրիցայի, բայց ֆիլմի պրոֆիլը թույլ չի տալիս այդպիսի համեմատություն անել:
«Տիտանիկ» -ից հետո Կեմերոնը աչքիցս էնքան էր ընկել, որ չէի ուզում հավատալ, որ «Տիտանիկ»-ի պես հիմարագույն ֆիլմը կարող է կեմերոնի գործը լինել:
Բայց «Ավատար» -ը հետ բերեց կորած հեքիաթ պապիկին: Անգնահատելի գործ՝ զուտ Կեմերոնական ֆանտաստիկա, հեքիաթ բոլորի համար, ինչպես միշտ հոքեբանական կշիռ ու ազդեցություն ունեցող սցենարով:
100 հնարավորից 110 բալ:
: Ես երկուս ու քառասունը 200 րոպե էի հաշվել
h:
: Իսկ «Լանգոլիերների» (եթե բազմասերիանոց հեռուստատեսայինի հետ ես) ռեժիսյորն է ոմն Թոմ Հոլանդ, ով կարծես թե ուրիշ ոչ մի բանով աչքի չի ընկել: Բայց եթե հաշվենք ութսունականներին ու հետո ստեղծված պաշտամունքայինները, «Աստղային պատերազմները» չենք կարող մոռանալ, չէ՞: Իսկ էդ արդեն Լուկաս պապիկն ա ստեղծել (հա գիտեմ, 70-ականների վերջ, 80-ականների սկիզբ
): Փոքր ժամանակ ինձ համար Ինդիանա Ջոնսն էլ էր դեմք (հիմա էլ): Ալ Պաչինոյի «Սպիով դեմքն» էլ պակասը չի: Չէ, ահագին կան:
:
Մեջբերել
Էջանիշներ