Հազիվ թե: 60 տարեկանում կունենաս նենց աշխատանք, որ զավակդ անհրաժեշտ կրթություն ստանա:Vro-ի խոսքերից
Սա ընդամենը մի օրինակ ա...
Բացի էդ ծնողների ու զավակների տարիքային մեծ տարբերությունը բացասական ազդեցություն ա ունենում ընտանեկան հարաբերությունների վրա: Մեծ ա իրար չհասկանալու ռիսկը: Ժամանակները փոխվում են, փոխվում են մարդիկ, սովորույթները, բարոյական արժեքները...
Բացարձակապես այդ կապը չեմ տեսնում…
իմ ծնողները հիմա մոտ 60 տարեկան են. ես ստանում եմ էն կրթությունը, որ ուզում եմ, մեր ընտանեկան հարաբերությունները շատ լավ են:
Ասեմ, որ ունեմ շատ հասակակից ընկերներ, որոնց ծնողները հիմա մոտ 40 տարեկան են, բայց իրենք երանի են տալիս, որ իրենց ընտանիքում լինի էնպիսի մթնոլորտ ու իրար հասկանալու ունակություն, ինչպիսին իմ ընտանիքում ա:
Սա էլ ա ընդամենը օրինակ: Ընդհանրացնել պետք չի
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Իսկ կարաս ասես, որ քո ծնողը քո համար ընկեր ա եղել: Ցույց ես տվել նրան հոգուդ թաքունը: Թե ձեր ընտանիքում էլ նույն լռությունն ա եղել, ինչ բազմաթիվ հայ ընտանիքներում, որտեղ անկեղծությունը Կուբրիկի կինոների պես ցենզուրի տակ են դնում...Բացարձակապես այդ կապը չեմ տեսնում…
իմ ծնողները հիմա մոտ 60 տարեկան են. ես ստանում եմ էն կրթությունը, որ ուզում եմ, մեր ընտանեկան հարաբերությունները շատ լավ են:
Ասեմ, որ ունեմ շատ հասակակից ընկերներ, որոնց ծնողները հիմա մոտ 40 տարեկան են, բայց իրենք երանի են տալիս, որ իրենց ընտանիքում լինի էնպիսի մթնոլորտ ու իրար հասկանալու ունակություն, ինչպիսին իմ ընտանիքում ա:
Սա էլ ա ընդամենը օրինակ: Ընդհանրացնել պետք չի
Հա կարող եմ: Պապաս իմ պապաս ա, իսկ մամաս` ընկերուհիս…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Իսկ էստեղ ի՞նչ ես անում:Հա կարող եմ: Պապաս իմ պապաս ա, իսկ մամաս` ընկերուհիս…
ինչ որ բոլորը. շփվում եմ
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ինչքան բազմազան են կարծիքները: Արդեն չեմ կողմնորոշում լավ ու վատ կողմերը: Ինձ միայն դրական կողմով է հանդիպել վաղաժամ ամուս.ը:
Առաջարկում եմ թեմային հարցում ավելացնել «դեմ ու կողմ», որպեսզի պարզ լինի, որն է կազմում գերակշռող կողմը: Հատկապես հայերի համար:
3 կաթիլ իմ ջերմ հոգուց, էլ ավելի ջերմացնում են իմ հոգին:
Ահա նրանք՝ Ն., Ս., Ս.
Արժեքների բախումն ու գաղափարների տարբերությունը բոլոր սերունդների, բոլոր ծնող-զավակ հարաբերությունների խնդիրն եղել է ու կմնա, իսկ ինձ համար ավելի անընդունելին այն է, որ մարդը ծնող է դառնում, երբ հենց ինքը դեռ երեխա է, դա առողջ ընտանիք չի կարող լինել:
Անցյալը ճզմած քո լաթերի մեջ՝ կախում ես մեխից… ու՞ր պիտի փախչես ինքդ քեզանից:
Հաստատ կարող եմ ասել, որ քրոջս ընտանիքը առողջ ընտանիք է: Առաջին երեխային 16տ.-ում է ունեցել: Չնայած ես կողմնակից չեմ վաղ ամուսնության:
իսկ քո քույրը իրա կյանքից, իրա երիտասարդությունից ինչ է հասկացել, գոհ է ետ տարիներից, չէ՞ որ ընտանիքը հաստատ ոչ մի տեղ չէր փախչի, կամ ինքը գիտակցում էր , ինչ է ասել ընտանիք, սեռական կյանք, երեխա պահել դաստիրակել…եսիմմմմմմմմ
Անցյալը ճզմած քո լաթերի մեջ՝ կախում ես մեխից… ու՞ր պիտի փախչես ինքդ քեզանից:
Իհարկե երեխային մենակ չէր կարող պահել, մենք օգնել ենք: Բայց երիտասարդության մասին ինչ ասեմ… հիմա 33 տարեկան է: Աղջիկը այս տարի դպրոցը ավարտում է: Տղեն էլ 9-րդ դասարանում է, նաեւ սպորտում՝ չեմպիոն: Քույրս երիտասարդ է ու գեղեցիկ: Երեխաները մեծ են, էլ լյա-լյաների մասին չի մտածում
Վերջին խմբագրող՝ Mankik: 06.01.2009, 02:45:
դե մինչև ետքան եչեխաներին մեծացնելը շատ ավելի դժվար է եղել, կարծում եմ: Ես ցանկանում եմ, որ երբ գա իմ ընտանիք կազմելու ու երեխա ունենալու ժամանակը ինձ այնքան հասուն զգամ, որ եթե անգամ ոչ 100 տոկսով, այլ որքան հնարավոր է ,երեխաներիս խնամքը լինի իմ ու ամուսնուս վրա:
Անցյալը ճզմած քո լաթերի մեջ՝ կախում ես մեխից… ու՞ր պիտի փախչես ինքդ քեզանից:
Խի՞ ա անընդունելի որ: 16-ում թող ամուսնանան, 17-ում երեխա ունենան, քցեն տունը մեծանա, իրանք էլ կայֆեր անեն, ոնց որ մյուս երիտասարդները...
Ըհը, իրեն–իրեն մեծանա, չէ՞, «տունը քցած», մինչև ծնողներն էլ բախտի բերմամբ թե պատահմամբ մեծանան ու հանկարծ հայտնաբերեն, որ իրենք, այնուամենայնիվ, ծնող են, բայց իրենց երեխան, ո՜վ զարմանք, էդ ընթացքում մոլախոտի պես մեծացել էու դարձել ինչ–որ օտար ու իրենց համար անհայտ տեսակի «բույս»
։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
մարդ կա 16 տարեկանում պատասխանատու մարդ է դառնում մարդ կա 70 տարեկանում ել դեռ անպատասխանատու և անգիտակից է մնում.. տարիքը գրեթե կապ չունի..
...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ