Համբերության բաժակը լցված է:

[Marine-24]

Եր՞բ է մարդու համբերության բաժակը լցվում:
Ինձ թվում է սա մի թեմա է, որը բոլորս էլ հաճախակի է այցելում:
Երբ ուշադրություն չէս դարձնում դիմացինիտ ասաց անկապ խոսքերին, երբ արհամարում ես քեզ վիրավորողին, ոչինչ չէս ասում, թողնում հեռանում էս, ասում են << հիմար է, մեկ է ոչինչ չի հասկանում, մեկ էլ ասենք>>: Երբ բարկանում էս , ափերից դուրս գալիս, վերջապես համբերությանդ բաժակը լցվում է ու ամենքին իրենց տեղն էս ցույց տալիս, նոր են հասկանում, թե ո՞վ էս դու իրականում: Իսկ արդյո՞ք պարտադիր է ադ վիճակին հասնել, որ նոր քեզ հասկանան:

[VisTolog]

Հանգիստ կանգնում ես տվյալ մարդու դիմաց ու մի երկու խոսքով շատ հանգիստ ու կոնկրետ ասում էն, ինչ որ ափերից դուրս եկած ժամանակ կասեիր, ուղղակի պետքա ավելի դիպուկ լինի, որ ամոթից գետինը մտնի :

[lili-4]

Եր՞բ է մարդու համբերության բաժակը լցվում:
Ինձ թվում է սա մի թեմա է, որը բոլորս էլ հաճախակի է այցելում:
Երբ ուշադրություն չէս դարձնում դիմացինիտ ասաց անկապ խոսքերին, երբ արհամարում ես քեզ վիրավորողին, ոչինչ չէս ասում, թողնում հեռանում էս, ասում են << հիմար է, մեկ է ոչինչ չի հասկանում, մեկ էլ ասենք>>: Երբ բարկանում էս , ափերից դուրս գալիս, վերջապես համբերությանդ բաժակը լցվում է ու ամենքին իրենց տեղն էս ցույց տալիս, նոր են հասկանում, թե ո՞վ էս դու իրականում: Իսկ արդյո՞ք պարտադիր է ադ վիճակին հասնել, որ նոր քեզ հասկանան:

Ամեն մարդ իր <համբերության բաժակի> չափն ու ծավալն ունի, մարդ կա, մի երկու խոսքից բռնկվում, մտքի եկածն արտահայտում է, մարդ կա ամեն խոսքին է ասում, բայց շատ տակտով, որ կարելի է ասել դա մարսելու, ընկալելու համար ժամակա է պետք, մարդ էլ կա միշտ լռում է, թողնում հետոիրն, իր մեջ ծանր ու թեթև անում, սմտածում, որ վերջ, պահն արդեն հասունացել է, երբ հանդիպեն, անպայման կասի, բայց..., բայց գալիս է այդ հանդիպումը, նորիս չի ստացվում, նորից ծանր ու թեթևի տարբերակ, նորից հետոին թողնել... երևի այս կարքի մարդկանց <համբերության բաժակն> անհատակ է...

[Մենուա]

Իմ կարծիքով համբերում ենք, երբ հույս ունենք որ ավելի լավ կլինի կամ էլ անզոր ենք։ Առաջին դեպքում պետք է մեզ սովորեցնենք ավելի օբյեկտիվ նայել իրականությանը, երկրորդ դեպքում պետք է հարմարվենք, այսինքն՝ պարզապես փոխենք մեր պահանջը կամ ակնկալիքը, կամ էլ մնում է տրվել ենթագիտակցության թելադրանքին՝ հետո չափսոսալու վճջականությամբ։ Այս վերջինը ծայրահեղ դեպքն է։ Ինձ թվում է՝ բանաձևեր չկան։ Ամեն ինչ ըստ ժամանակի, հանգամանքի, մեր հոգեվիճակի և դիմացինի կարգավիճակի։

[ministr]

Մարդկանց դեմքին հաճախակի թռնելը բերում է հաճախակի զղջումների (եթե իհարկե մարդը պադոշ չի), քանի որ տվյալ պահին թվում է թե իրավացի ենք, բայց հետագա վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ոչ, ու իզուր մարդուն վիրավորել ենք:

Ըստ իս համբերության բաժակը լցվում է, երբ դիմացինը նույն նյարդայնացնող գործողությունը սկսում է անել պարբերաբար

[Anulik.Sh]

Յուրաքանչուր ոք ունի իր համբերության չափը:Բայց երբ համբերության բաժակը լցվումա ինչ որ մեկի հանդեպ ուզում ես նրան գրողի ծոցը ուղարկել(կոպիտ ասած) բայց կան մարդիկ որ չեն ուզում հավասարվեն դիմացինի մակարդակին: Ու ընդհանրապես իմ կարծիքով էտ դեպքում ամենալավ միջոցը արհամարանքն է այն վեր է բոլոր բառերից ու գործողություններից:

[Աինի]

ՀԱմբերության բաժակի լցվելը կախված է նրանից, թե որքան ենք մենք հանդուժող, եթե մենք շատ հանդուրժող ենք մեզ կարող են ըմկալել որպես թույլ անձանվորթւոյան, իսկ եթե ընդհանրապես հանդուրժող չենք կարող ենք նեռվային մարդու համբավ ձեռք բերել,

[Lexsa]

Իմ կարծիքով չպետք է թողնել որ լցվի այդ բաժակը, եթե քեզ վիրավորում են պետք է այդ պահին ասես անցնես ոչ թե մեջդ կուտակես դու քեզ ուտես մինչև համբերությանդ բաժակը լցվի նոր արտահայտվես

[VisTolog]

Իմ կարծիքով չպետք է թողնել որ լցվի այդ բաժակը, եթե քեզ վիրավորում են պետք է այդ պահին ասես անցնես ոչ թե մեջդ կուտակես դու քեզ ուտես մինչև համբերությանդ բաժակը լցվի նոր արտահայտվես

Աննորմալի տեղ կդնեն, կասեն "պիստոնով ես?"

[Ambrosine]

Ֆռթցրու;Ճ

[*e}|{uka*]

Համբերության բաժակը միայն մեծ չափաբաժիններով չի լցվում, կյանքի ընթացքում էնքան արժեք չունեցող մանր-մունր բաներ են լինում, այդ պահին քեզ թվում է ոչինչ չի եղել, բայց մանրերը կուտակվելով դառնում է մեծ բան, նույնիսկ ինքդ չես կարողանում հասկանալ, որտեղի՞ց կամ առանձնապես ինչի՞ց:

[Katka]

Եթե բաժակը կա, ուրեմն չես փոխի, մեկ է՝ պետք է լցվի, որ թափես:

[Մանոն]

Համբերության բաժակի մեծությունը ուղիղ համեմատական է տվյալ մարդու հավասարակշռվածությանը, դաստիարակվածության աստիճանին…Չնայած անգամ ամենահամբերատար մարդկանց պադոշները կարող են հունից հանել, բայց այդպիսի հանդարտ մարդկանց ցասումն ավելի ուժգին է լիում

[Սլիմ]

Եր՞բ է մարդու համբերության բաժակը լցվում:
Ինձ թվում է սա մի թեմա է, որը բոլորս էլ հաճախակի է այցելում:
Երբ ուշադրություն չէս դարձնում դիմացինիտ ասաց անկապ խոսքերին, երբ արհամարում ես քեզ վիրավորողին, ոչինչ չէս ասում, թողնում հեռանում էս, ասում են << հիմար է, մեկ է ոչինչ չի հասկանում, մեկ էլ ասենք>>: Երբ բարկանում էս , ափերից դուրս գալիս, վերջապես համբերությանդ բաժակը լցվում է ու ամենքին իրենց տեղն էս ցույց տալիս, նոր են հասկանում, թե ո՞վ էս դու իրականում: Իսկ արդյո՞ք պարտադիր է ադ վիճակին հասնել, որ նոր քեզ հասկանան:

Համբերության բաժակը պետքա միժտ թեթևացնել, որ չհասցնի լցվել, այ ոնց ասեց Վիստուլը, հանգիստ կանգնում ու ասում ես էն ինչ քեզ դուր չի գալիս, արտահայտվում ես , առանց ավելորդ էմոցիաների, ասում ես դիպուկ, տեղին ու եթե դիմացինը կատարյալ դեբիլ չի կաշխատի հաջորդ անգամ քեզ հետ ավելի մտածված, զգույշ խոսել ու առհասարակ կհսկի իր անելիք քայլերը քո հանդեպ: Իսկ լռել ամեն դեպքում պետք չի, մեկ լռեցիր, երկու լռեցիր, բոլորը կսովորեն քո լուռ վիճակին, կմտածեն ինչ էլ անեն կլռի էլի, իսկ երբ հանկարծ այ էտ համբերության բաժակը լցվի, իսկ դա անպայման կլցվի եթե միշտ լռել ես, կարտահայտվես շատ կոպիտ ու ավելորդ էմոցիաներով , կասեն այ քեզ լիրբ, կամ սրան ինչ եղավ լավ էր, չէ որ միշտ տարել ես նմանաիպ բաներ: Ու ամենաանկապն էլ էնա որ էտ բաժակը կարողա շատ չնչին բանի վրա լցվի, որ դու դրանից առաջ ավելի անդուր բաների վրա լռած լինես ու լրիվ հիստերիկի տպավորություն թողնես: Դրա համար լավա միշտ արտահայտվել, հենց սկզբից լավով կանխել տհաճ վիճակները:
Marine-24 ջան կոնկրետ քեզ չէի դիմում, արտահայտվում էր էս թեմայի շուրջ, ուղակի էնպես ստացվեց որ պատահմամբ գրեցի երկրորդ դեմքով