Արդյոք որքանո՞վ է ճիշտ եւ կարեւոր այն ավանդությունը, երբ նոր ծնված երեխայի ծնունդից առաջին քառասուն օրերի ընթացքում արգելվում է նրան դուրս հանել տանից եւ նույնիսկ ցույց չտալ Լուսնին։
Արդյոք որքանո՞վ է ճիշտ եւ կարեւոր այն ավանդությունը, երբ նոր ծնված երեխայի ծնունդից առաջին քառասուն օրերի ընթացքում արգելվում է նրան դուրս հանել տանից եւ նույնիսկ ցույց չտալ Լուսնին։
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Լուսնի մասին առաջին անգամ եմ լսում(չնայած էլի որոշ տամաբանություն կա մեջը), բայց դուրս չհանելը ու այլ մարդկանց մոտ չթողնելը սնահավատություն չի։ Առնվազն հիգիենայի առումով շատ կերևոր է։ Նորածին երեխան, որը դեռևս լրիվ չի ընտելացել նոր միջավայրին, շատ զգայուն է ամեն տեսակի վարակների, նաև միջավայրի կլիմայական փոփոխությունների նկատմամբ։ Էդ պատճառով պետք է ձգտել էդ շրջանում մաքսիմալ ապահով պահել երեխային։ Նորածնի ամենաթեթև հիվանդանալն էլ հետագայում կարող է լուրջ հետևանքներ ունենալ։
Մի քանի տարի առաջ, ազգականներիցս մեկը երեխա էր ունեցել ու էս սովորույթը չէին պահպանել։ Էնքան տարբեր ազգականներ եկան երեխուն տեսնելու, չլմփալեն պաչել–մաչել, վրեն շնչել, ներսուդուրս, որ վերջը երեխեն հիվանդացավ, հետո ահագին ժամանակ էր բուժում էին։
Նենց որ, գոնե էս սովորույթը հաստատ անիմաստ չի։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Շատ ավանդույթներ ստեղծվել են են որոշակի նպատակներով, բայց անգրագետ գյուղացիներին նպատակը բացատրելու փոխարեն ավելի հեշտ էր դա ներկայացնել որպես ինչոր ծիսակարգ:
Իսկ պատճառը (բացի թույլ ձևավորված միկրոֆլորայից) կարծում եմ նաև մաշկում պաշտպանիչ պիգմենտի բացակայությունն է: Այդ փուլում արևի ճառագայթները կարող են շատ վտանգավոր լինել:
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Հայկական ևս մեկ ավանդույթ, այլ երկրներում իմ իմանալով նման բաներ չկան, մեզ մոտ շատ ընտանիքներում դա շարունակվում է, եթե չմտացել նման սնահավատություններին ապա "ոչ մի աչք էլ չի կպնի երեխային" :
Բայց մի կողմից այս ավանդույթը կարևորում եմ, վերջինս թույլ է տալիս հեռու պահել ամեն տեսակի մարդկանց և բարեկամների "գրկելուց ու համբույրներից", գոնե սկզբնական շրջանում:
շատ ճիշտ սովորությունա. Արշակը ասեց թե ինչու...
Սա շատ հետաքրքիր եւ առեղծվածային մի ավանդություն է, որի մասին մի փոքր տեղեկություն է գալիս «պառավական» բուժման մեթոդով բուժող մադրկանցից։
Օրինակ, ես լսել եմ, որ երբ մարդու մաշկի վրա առաջանում են գորտնուկներ, պառավական բուժման ժամանակ, այդ մարդուն պահում են լիալուսնի լույսի տակ եւ նրա գորտնուկների վրա քսում են ամենա վատ ավելը։ Ասում են թե այդ մարդուն քառասունքի ժամանակ դուրս են հանել տանից։
Հնարավո՞ր է այսպիսի բան։
Վերջին խմբագրող՝ Հակոբ Գեւորգյան: 02.09.2008, 11:59:
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Սա դավանաբանական խնդիրեից մեկն է որը կապված է մարդու կյանքի գործունեության հետ:
Մարդը ծնվում է անցնելով քառասուն օրյա ծիսական ակտը և հեռանում է այս աշխարհից քառասուն օրյա ծիսական ակտի կատարումով(որը սակայն հայաստանում չի պահպանվել , մահվանից հետո 7-րդ և 40-րդ օրերը նշվում են իրար հետ):
Ծննդյան ծիսական ակտը տարբեր ժողովուրդների մոտ տարբեր տեվողություն ունի, սակայն քրիստոնեա կան եկեղեցին այն չի մերժում և չի էլ ընդունում:
Այս ուղղությամբ որևէ ուսումնասիրություն չկա, բժշկական տեսանկյունից հայտնի է որ երեխան գտնվում է անվտանգության մեջ այնքան ժամանակ, քանի դեռ կերակրվում է կրծքով , կաթի միջոցով պահպանում է երեխայի մեջ մոր իմուն սիստեմը:
Վերջին խմբագրող՝ Մեղապարտ: 02.09.2008, 20:44:
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Լրիվ համաձայն եմ Արշակի հետ և վստահ եմ, որ սովորության միակ պատճառն այդ է: Կյանքը ցույց է տալիս, որ մեր նախնիները շատ էլ խելացի են եղել, շատ ավելի գրագետ, քան մենք ենք և բազմաթիվ սովորություններ, որ մնացել են նրանցից և որոնք պահպանվում են հիմա արդեն մեր տատերի ու պապերի կողմից ունեն իրանց իմաստը:
Պարզապես հաշվի առնելով, որ խորիմաստ բացատրությունները որոշ «հասարակ» ընտանիքներում երբեմն կարող էին անտեսվել, այդ սովորությունները ներկայացվել են այլ տեսանկյունից (ենթադրենք աչքով տալուց խուսափելու համար), մեկ անգամ ևս հաստատելով իրենց իմաստնությունը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այո՛, Արշակը շատ ճիշտ է նշել: Նույնիսկ բժշկության մեջ երեխայի կյանքի շրջանները բաժանելիս առաջին ամիսը կոչվում է նորածնային շրջան: Անգամ բժիշկներն իրենք են խորհուրդ տալիս առաջին ամսվա ընթացքում երեխային շատ չտեղափոխել. որքան քիչ ուրիշների միկրոֆլորաների հետ շփվի, այնքան լավ, որովհետև սեփական իմուն համակարգը դեռ լավ ձևավորված չէ, և ուրիշի ոչ ախտածին մանրէն նրա մոտ կարող է ծանր հիվանդություն առաջացնել:
Արդյո՞ք ճիշտ է նորածնի համար քառասունք պահելը: Այդ քառասուն օրերի ընթացքում երեխային տան պատերից դուրս չհանելն ու տուն օտար մարդ չթողելը:
Հ.Գ. Իմ կարծիքով երեխան ծննդյան առաջին իսկ օրից պետք է սկսի սովորել կյանքին: Նա պետք է ունենա բացօդյա զբոսանքներ, ոչ թե տնային կալանքի տակ գտնվի: Հենց այդ զբոսանքներն ու շփումներն են կոփում երեխային:
Ջան, էդ սովորելը հետոյա սկսվում . երբ որ երեխան ադապտացվումա գոնե տնային պայմաններին, բակտերիալ ֆոնին: Երեխան ստերիլ միջավայրից հայտնվումա լիքը մանրեներով բակտերիաներով միջավայր, որոնք մեզ համար վնասակար չլինելով կարող են լուրջ վնաս պատճառել երեխային: Դրա համար արգելվում է օտարների շփումը երեխայի հետ: Էլ չեմ ասում դուրս հանելու: Երեխային նույնիսկ համբուրել չի կարելի, շատ-շատ մայրը համբուրի, քանի որ բերանի մեջ էնքան բացիլ կա որ սկի զուգարանում չկա: Ամեն ինչ պետք է աստիճանաբար լինի, դրա համար էլ երեխան պետք է սկզբից սովորի տան միջավայրին, հետո կամաց-կամաց դրսին:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Դրա համար էլ երեխաները ծննդատներում վարակվում են տարատեսակ բացիլներով, որոնք էլ իմունային համակարգի թուլացման պահերին ի հայտ են գալիս, բոլորին գցելով շոկի մեջ, թե ոնց կարող էր տենց բան պատահել:
Առաջ ծննդատանը գտնվող կնոջը սկի ծաղիկ չէին թողնում ուղարկել:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ