Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 02.03.2009, 02:18:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ռեդ (02.03.2009)
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
նունիսկ ես կարծում եմ ավելի հետաքրքիր մտահաղացուների տեղիք կարող է տալ: Օրինակ ասենք փոշուց մի-մի փոշեհատիկ կարելի է լցնեն արաղի մեջ ու խմեն, մինչ այդ մի քանի պտղունց էլ լցնելով խաշլամի մեջ: դա սիմվոլիկ նշանակություն կունենա, որ մահացածի մարմնի ուժեղ կողմերը տեղափոխվեն ապրողների մեջ:
Jarre (08.03.2009)
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Ժողովուրդ հոգնում եմ կարդալ էսքան էջ,բայց ասեմ իմ դիրքորոշումը
մի տեսակ չեմ հավանում էս ձևը, երբ մարդա մահանում մի քանի օր շարունակ պահում են դիակը ու 3 օրն են թաղում. էլ չեմ ասում էտ ընթացքում ինչ արարողություն ասես որ չեն անում:Սենց ոնց ես եմ տեսնում, մեր էս պուճուր Հայաստանում գերեզմաները ավելի շատ են քան բաղչեքը: Հա մոռացա,մեկ էլ անընդունելի եմ համարում,երբ իրենց կենդանի օրով գնում են դուրսն են ապրում, բայց որ մահանում են բերում են ստեղ են թաղում,չեմ հասկանում Հայաստանը գերեզման հո չի՞... եթե տենց հայրենիքի ղադր գիտեք եկեք ստեղ մեր հետ ապրեք
Մահացած մարդուն պետք չի տեսնել,որ կենդանի մնա հիշողությանդ մեջ, դա հաստատ էտպեսա, կարոտ կզգաս, բայց չես զգա, որ մահացելա...
Հ.Գ. Չգիտեմ ինչքանով կհասկանաք ինձ, բայց ես դեմ չէի լինի եթե դիակները վառեին ու թաղեին մի փոքր տեղ, համ քիչ տեղ կզբաղեցներ գերեզմանը, համ էլ առիթ չէր լինի մեծ-մեծ դամբարաներ կառուցելու,ոնց-որ հիմա անւմ են
Մոռացա է ասեմ
Ուրեմը ես որ տեղափոխվեցի Երևան,զարմացել էի որ մարդուն ոնց են թաղում ստեղ: Ուրեմը ես էլ հո այլ մոլորակից չէի եկել,ընդամենը 320կմ էի հեռու ապրում:
Ուրեմը որ մեր մոտ մարդա մահանում,ամեն ինչը նենցա արվում ոնց-որ ստեղ,մինչև թաղումը: Երբ թաղում են, բաաա... մի մեծ միջոցառմանա դա վեր ածվում,հավաքվում են մի 150-200 մարդ, նայած ինչքան մարդա ճանաչել էտ մարդուն: Ու քելեխ են անում բառի ճիշտ իմաստով,թաղում են ժամը 12-ին ու մինչև 2 քելեխ,բաժակ են բարձրացնում,խմում են հիշում են մահացածին,ճիշտա անաղմուկ...
Չգիտեմ նման բան ես Երևանում չեմ տեսել, հավաքվում են մահացածի տանը մոտ հարազատներով ու էտ քելեխը անում են մտերիմներով:Չգիտեմ միգուցե տենց չի, բայց ես ինչքան որ տեսել եմ նման ձևով էր...
Վերջին խմբագրող՝ Լուսաբեր: 02.03.2009, 17:13:
Արիացի (02.03.2009)
Ես աշխատում եմ երբեք չխոսել այնպիսի բաներից, ինչը ինքս չեմ անի կամ չեմ անում։ Իմ կարծիքով դա անազնվություն է։ Ցավոք սրտի, առիթ եմ ունեցել թաղելու ինձ շատ հարազտ երկու մարդկանց , և երկուսին էլ այն սկզբունքներով, որոնց մասին նշել եմ։ նրանցից մկը քեռուս որդին էր, որը շատ երիտասարդ էր... Այս բաժնում իմ ամենաառաջին գրառման մեջ նշել էի, որ սա խիստ անձնական հարց է, քանի որ կապ ունի մարդու ամենանուրբ զգացմունքների հետ, ուստի համաձայն եմ հետդ Atstgh, որ ոմանք դիակը տուն չբերելու մասին չեն էլ ուզում լսել։ Եվ ոչ մեկը իրավունք չունի նրանց համոզել այլ կերպ վարվել, ճիշտ ինչպես որ այն մարդկանց ովքեր հակառակ կերպ են մտածում։
Պարզապես ինձ թվում է, որ եթե շրջապատի կարծիքը մի կողմ դնենք, ապա թվով շատ քիչ մարդիկ կցանկանան տուն բերել իրենց մահացած հարազատներին, քանի որ դա ավելորդ տառապանք է։ Երևի հոգու խորքում, բոլորն էլ կցանկանան ազատվել այդ դժվար ժամերից։ Բայց հիշելով թե շրջապատում ինչպիսի բամբասանքներ են սկսելու պտտվել, և թե իրենց ինչ մղումներ են վերագրելու, նրանք չեն էլ ուզում մտածել տուն չբերելու մասին։ («Տեսա՜ր, դրանց հարգանքը էնքան էր, որ տուն էլ չբերեցին», «Էտ մարդը էտքան աշխատեց, կյանքը տվեց դրանց համար, բայց տան հրաժեշտին չարժանացավ»....) Բայց ինչի՞ սենց....
Second Chance (02.03.2009), Արշակ (02.03.2009), Ուլուանա (02.03.2009)
Ինչ-որ տեղ համամիտ եմ քո հետ, բայց ես չեմ ուզում անդրադառնալ իմ կորուստներին...
Միայն ասեմ, որ ուղղակի այստեղի հեգնական, ծաղրական գրառումները տեղին չեն: Թող երբեք էլ չիմանան ծաղրողները, թե ինչ է հարազատ կորցնելը, այն էլ դեռ երեխա, բայց իրենք շատ սխալ են, շատ...
Նույնիսկ այդ ուտուշ-խմուշ կոչվածը, որ շատերը դարձնում են չգիտեմ ինչ, իրականում խորհուրդ ունի. դա հանգուցյալի այսպես կոչված բաժինն է, որ պետք է ուտեն հանգուցյալի մտերիմները, նույնիսկ անծանոթ մարդիկ: Եթե նկատած կլինեք, գերեզմանոցներում նույնիսկ աղքատ մարդիկ են պտտվում և օգտվում այն ուտելիքներից, որ հանգուցյալի հարազատները թողնում են դամբարանի մոտ
Քար դնելն էլ պատճառ ունի. նախ եթե չեք դնում, ապահովագրված չեք, որ դիակը չեն գողանա, շները չեն փորի... կներեք, եթե ինչ-որ վախենալու բաներ եմ ասում: Նույնիսկ այսպիսի մի խոսք կա, թե թաղման հաջորդ օրը առավոտ շուտ պիտի գնաս գերեզմանոց, որ հանգուցյալի թշնամիները չպղծեն դիակը: Չի կարելի շատ գնալ գերեզմանոց, քանի որ ասում են, թե հոգին հանգիստ չի գտնի... բայց դե լսողն ով ա?
Դուք ուղղակի չեք հասկանում, թե ինչ է զգում 9 կամ էլ թե չէ 19 տարեկան զավակին կորցրած ծնողը, որի համար էլ ոչինչ կարևոր չի, քան իր զավակի գերեզմանը... ու լավ է՝ չհասկանաք
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Քամի (03.03.2009)
Ես լիովին համաձայն եմ Ձեր արտահայտած կարծիքի հետ… Իրոք թեման շատ ծանր է, և իրոք, ամեն արարողություն էլ ունի իր խորհուրդը....Իսկ դիակը տուն բերելն անհրաժեշտությունն է, քանի որ այն մարդիկ ովքեր հնարավորություն չեն ունեցել սգալ և հրաժեշտ տալ մահացած հարազատին, տեսնելով նրան մահացած վիճակում, այդպես էլ հոգեբանորեն չեն կարողանում հաշտվել նրանց կորստի հետ և տառապում են շատ երկար և ծանր......գիտեմ սեփական փորձից....
Ուլուանա (11.03.2009)
Ի՞նչ կարծիք ունեք այս արարողության մասին:
Չեմ սիրում ձևական բնույթ ունեցող հայկական թաղումը, թաղմանը նախորդող հոգեհանգստի արարողությունը ու հաջորդող ինքնահողի արարողությունը: Չեմ սիրում, երբ մահացողի ծանոթների մոտ «գնա մեռի, արի սիրեմ» հոգեբանությունն է արթնանում, երբ գնում են թաղման, կոկորդիլոսի արցունքներ թափում, թե իբր լավ մարդ էր, իսկ հետո էլ ծանոթ փնտրում բամբասելու ու վատն ասելու համար (չնայած մեռածի հետևից վատը չեն ասի, ոնց ասում է ժողովուրդը): Չեմ սիրում, երբ այս տխուր օրն էլ վեր են ածում ուտուշ-խմուշի:
Էլ չեմ ասում հայկական գերեզմանատների մասին: Առանց այն էլ Հայաստանը մի բուռ հող ունի, երևի այդ հողերի 5%-ը գերեզմանատուն է: Ու մարդիկ էլ դեռ չմեռած, իրենց համար հող են առնում, որ մեռնելուց հետո «ԲՈՄԺ» չդառնան:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ