The X Files/Գաղտնի նյութեր

[Գալաթեա]

Վաշինգտոն, էդգար Հուվերի անվ. շենք
Փորձագիտական լաբորատորիա
10:08

- Մինչև դիակը չգա, չեմ խոստանում որևէ բան, - Դաշնային բյուրոյի գլխավոր փորձագետը Սքալլիից վերցրեց սպանված աղջկա վրայից վերցրած կապույտ սրբիչի արյունոտ հատվածը՝ պոլիէթիլենից տոպրակի մեջ դրված:
- Դիակը կհասնի մեկ ժամից:
- Հենց նորություն եղավ, ձեզ տեղյակ կպահեմ:
- Շնորհակալ եմ: Ես վերադառնալու եմ Օլբանի հաջորդ թռիչքով, հնարավորինս արագ արեք ամեն ինչ, լա՞վ:
- Առաջին գործս կլինի, - խոստացավ փորձագետը:

Սքալլին գլուխը կախ քայլում էր Բյուրոյի շենքի միջանցքներից մեկով, երբ հանկարծ հասկացավ, որ հայտնվել է աշխատակիցներին անհրաժեշության դեպքում հոգեբանական օգնությամբ աջակցող դոկտոր Սամերսբիի սենյակի մոտ:
Իրար մեջ գործակալները սիրում էին "ուղեղ գզող" անվանել նրան և հնարավորինս խուսափում էին հայտնվել այս աշխատասենյակում: Իմացողը դա կարող էր թուլության հետ նույնացնել:

... Դու անում ես քո գործը, անում ես ամեն ինչի հաշվին՝ առաջին հերթին անձնական կյանքիդ... աշխատանքիդ ընթացքում տեսնում ես երևույթներ...շփվում ես այնպիսի փաստերի հետ, որ քեզ դադարում է որևէ բան զարմացնել կամ վախեցնել... դու նայում ես ուղիղ "Չարիքի" աչքերի մեջ ու մեկ մեկ ստիպված ես լինում ժպտալ նրան... հետո...երբ համոզված ես լինում, որ արդեն տեսել ես ամեն ինչ...եղել ես ամենուր.. դեմ ես առնում մի երևույթի որից արյունդ սառչում է երակներումդ...լրիվ անսպասելի...ախր դու չէիր վախենում ոչնչից...
Սքալլին լռեց:
- Դանա, դուք նկատե՞լ եք, որ այս ընթացքում ձեր մասին երկրորդ դեմքով էիք խոսում, -փափուկ, խաղաղ ձայնով հարցրեց Սամերսբին:
- Այո՞...
- Այո, ինչի՞ց է, ինչ եք կարծում:
- Գուցե ևս մի խղճուկ փորձ է՝ սեփական անձս մտքերիցս ու վախերիցս հեռացնել:
- Դուք շատ ուժեղ մարդ եք, Դանա... և միշտ սովոր եք ձեր խնդիրներն ինքներդ լուծել... բայց հիմա դուք խոցելի եք..ինչու՞
- Եթե իմանայի երևի այստեղ չէի գա, չէ՞, - Սքալլին փորձեց զսպել հեգնանքը:
Սամերսբին ասես անգամ չնկատեց նրա տոնը:
- Ձեր դոսյեում գրված է, որ դուք ձեր հորն եք կորցրել մի քանի ամիս առաջ ու վերջերս շատ ծանր առողջական վիճակում եք եղել, - ծնկներին դրած թղթապանակի մեջ նայելով ասաց հոգեբանը, - իսկ դոսյեից դուրս լսել եմ, որ ձեր կյանք վերադառնալը հրաշքի պես մի բան էր:
- Այո...եղել է նման բան:
- Այս գործն իր բարդությամբ առաջի՞նն է այդ դեպքերից հետո:
- Բարդությամբ՝ ոչ, բայց ես... հայտնաբերեցի, որ այն ինչ առաջ ինձ ոտքի վրա էր պահում... հեռանում է ինձնից... Հավատը, որ ես կարող եմ օգնել վտանգի մեջ գտնվող մարդկանց... այն չկա..ես հիմա ինքս եմ ինձ վտանգված զգում..
- Ձեր գործընկերը... նրան վստահելու հետ խնդի՞ր կա:
- Ոչ, - Սքալլին ժպտաց, - ես նրան կյանքս էլ կվստահեմ... վստահել եմ, արդեն երկու տարի է:
- Նա գիտի՞ այս ձեր վիճակի մասին:
- Ոչ, և չի էլ իմանա: Չեմ ուզում հասկանա, թե որքան ծանր է այս գործն ինձ վրա նստում: Չեմ ուզում, որ մտածի, թե իր պաշտպանության կարիքն ունեմ: Դա առաջին հերթին գործին կխանգարի:
Սքալլին նայեց Սամեսբիի աչքերին:
- Ինձ պետք է իմ Հավատը, դոկտոր Սամերսբի.. պետք է..

Փորձագետն անհամբեր սպասել էր, Սքալլին զգաց.
- Դե՞:
- Մարդասպանն աշխատել էր ձեռնոցներով... նա կտրել էր աղջկա բոլոր մատները, բացի մեկից..
- Դրա մասին գիտեմ, Բիլ, դիահերձումը ես եմ արել, - ընդհատեց Սքալլին:
- Այն մի մատի եղունգին մատնահետք կա, հավանաբար ձեռնոցները դնելուց առաջ է թողել, պայքարի արդյունքում- փորձագետը ժպտաց ու ցույց տվեց մոնիտորը՝ գործակալին հրավիրելով մոտենալ:
- Ուղարկեք մերոնց, բազայով անցկացնելու:
- Արված է, - նրան հաղորդեց փորձագետը, - ի դեպ, ձեզ զանգահարել էին, Օլբանիից, մեր գործակալներից մեկը:
- Ո՞վ:
- Չներկայացավ: Ուզում էր իմանալ՝ վերադառնալու եք, թե ոչ:

– Մալդեր, - Սքալլին խոսափողի մեջ լսեց գործընկերոջ հաճելի կրծքային ձայնը. - մատնահետք կա, մերոնք բազան են արդեն փորփրում, մի քանի րոպեից տեղեկությունները կուղարկեմ քեզ: Ես վերադառնում եմ:

շարունակելի

[Գալաթեա]

ն. Օրեգոն, Օլբանի
Օդանավակայանի տարածք

Դոննին իր մեքենայում նստած սպասում էր:
Նա գիտեր՝ գեղեցիկ մազերով գործակալը ուր որ է հայտնվելու է:

Սքալլին իր վարձակալած մեքենան դուրս բերեց օդանավակայանի կայանետեղիից և քշեց Բյուրոյի տեղական գրասենյակի ուղղությամբ:
Մտքերին տրված՝ ավտոմատի վրա վարում էր մեքենան, երբ դիմացի հայելու մեջ գնալով ավելի կուրացնող դարձան հետևից եկող մեքենայի լուսարձակները: Մինչ կհասցներ հասկանալ՝ ինչ է կատարվում՝ հետևից եկող մեքենան ընդհուպ մոտեցավ ու խփեց Սքալլիի մեքենային: Սքալլին որոշեց արագացնել ընթացքը, որպեսզի հարվածը չկրկնվի և կանգնեցնել մեքենան՝ պարզելու համար ինչն է հետևից եկողի խնդիրը: Բայց նրա այդ բարի նպատակները մնացին չիրագործված: Հետևի մեքենան ընթացքն արագարցրեց ու հավասարվելով Սքալլիի մեքենային՝ այս անգամ կողքից հարվածեց ու դուրս շպրտեց այն ճանապարհից:

Դոննին դուրս եկավ իր մեքենայից և դանդաղ քայլերով մոտեցավ Ֆեդերալ բլուրոյի գեղեցիկ մազերով գործակալի մեքենային:
Կինն ուշագնաց ընկել էր կողքի վրա՝ ըստ երևույթին անջատվելով ճակատով ղեկին հարվածելուց հետո. ճակատն արյունոտ էր:

ն. Օրեգոն, Օլբանի
Ֆեդերալ բյուրոյի տեղական գրասենյակ

- Նա արդեն պետք է այստեղ լիներ, - Մալդերն անհանգիստ քայլում էր սենյակի մի անկյունից մյուսը:
- Կգա, Մալդեր, մի խառնվեք իրար, երևի գործը երկարել է, - Չեփելը փորձեց հանգստացնել:
- Կզգուշացներ, գիտեմ իրեն, - Մալդերը նստեց կրկին ձեռքն առավ բջջայինը:
Գրասենյակի հեռախոսը զնգաց:
Մի քանի բառ փոխանակելուց հետո, Չեփելը, փորձելով ձայնին անհոգ երանգ տալ, հաղորդեց Մալդերին.
- Սքալլիի անունով գրանցված մեքենա են գտել օդանավակայանի մոտ...

Մեքենան ճանապարհից դուրս էր ընկել ու կիսաթեք վիճակում մի կերպ արգելակել էր ճամփեզրին՝ շուռ գալուն շատ մոտ:
Ղեկի վրա արյան հետքեր կային:
- Ուղարկեք էքսպերտիզայի, - մետաղաձայն հրահանգեց Մալդերը՝ շարունակելով խոշորացույցով ուսումնասիրել մեքենայի գրեթե յուրաքանչյուր միլիմետրը:

Երբ օդանավակայանից հետ դառնալու ճանապարհին էին, Մալդերը Չեփելին մեկնեց փոքրիկ պոլիէթիլենի մեջ քերած-լցրած սպիտակավուն ներկանյութը:
- Սքալլիի մեքենային սպիտակ գույնի այս ներկով պատված մեքենայով են հարվածել: Թող պարզեն՝ ինչ մակնիշների մեքենաների վրա է այս ներկը լինում: Եթե ձերոնք չեն կարող, թող ուղարկեն Վաշինգթոն, միայն արագ:
- Շատ լավ, պետք է որ մերոնք կարողանան,- Չեփելը վեերցրեց օրինակը և բջջայինի վրա համար հավաքեց:

- Հարձակման խումբը պատրա՞ստ է:
- Այո, արդեն Դոնալդ Պֆեֆերի տան մոտ են, սպասում են հրահանգի:
- Քանի՞ րոպե է այստեղից:
- Մոտ չորս:
- Գնացինք, - Մալդերը հանեց ատրճանակը և ստուգեց փամփուշտների պարունակությունը, - զգուշացրեք, որ առանց մեզ չմտնեն:

շարունակելի

[Գալաթեա]

ն. Օրեգոն, Օլբանի


Երբ հարձակման խումբը Մալդերի գլխավորությամբ ներխուժեց կասկածյալի բնակարան, այն արդեն դատարկ էր:
Խուզարկման արդյունքում հետաքրքիր հայտնագործություններից էր նրա ծաղկեպսակներով շրջապատված անկողնու բարձը, որ լցված էր կանացի մազերով:
Մալդերը պատին հենված մռայլ հետևում էր Բյուրոյի աշխատակիցների ստանդարտ գործողություններին, երբ նրան մոտեցավ Չեփելը և լուռ մեկնեց գեղեցիկ մի տուփ:
Տեսնելով, որ Մալդերը տեղից չի շարժվում, Չեփելը բացեց տուփը և պարունակությունը ցույց տվեց գործակալին:
Տուփի մեջ, կարմիր մահուդի վրա դրված և փայլուն թղթի կտորտանքով զարդարված կանացի մատ էր:

ն. Օրեգոն, Օլբանի
Ֆեդերալ Բյուրոյի տեղի գրասենյակ

- Ո՞ւր կարող էր նա տանել Սքալլիին, Չեփել, - Մալդերն ասես ինքն իրեն տվեց հարցը. չէր նայում Չեփելին:
Նրանք նստած էին Չեփելի գրասենյակում: Մալդերը երևի հարյուրերորդ անգամ արդեն, թերթում էր Դոնալդ Պֆեֆերի դոսյեն:
- Դե հաստատ ոչ իր մամուլյայի հետ ծանոթացնելու, - մռայլ արձագանքեց նա:
Մալդերը նայեց Չեփելին և հայացքը լարվեց:
- Ինչու եք այսպես ասում:
- Դե... դուք էիք ասում, որ այդ հիվանդը կատաղած է իր մոր վրա:
- Չեփել, կարո՞ղ եք Դոնալդի մոր մասին գտնել այն ամենն, ինչ ունենք:
- Շատ լավ, - ասես ուրախացած, որ զբաղմունք հայտնվեց, ասաց նա և նստեց իր համակարգչի առաջ:

Մինչ Մալդերը նյարդային հետուառաջ էր անում սենյակում, Չեփելը գտավ պետք եղած տեղեկություններն ու հաղորդեց:
- Լինդա Պֆեֆեր, մահացել է մեկ տարի առաջ: Տուն ունի Ֆլորիդա նահանգում:
- Ոչ, դա չէ, - Մալդերը մոտեցավ համակարգչին, - նայեք՝ մայրը մեքենա ունի՞ իր անունով:
- Այո... 1984 թվի սպիտակ կադիլակ:
- Դոննին ժառանգել է այն... իսկ քույր կամ եղբայր ունի՞, որ այստեղ, Օլբանիում տուն ունենան:
Չեփելը բացեց տեղեկատվական բազայի մեկ այլ էջ և արագ սկսեց կարդալ:
- Աղջկան, Մելանի Պֆեֆերին թողել է տուն, այստեղ, Օլբանիում, բայց այն վաճառքի է դրված..
- Հասցեն, Չեփել, - ատրճանակը սեղանից վերցնելով ու պարունակությունը ստուգելով պահանջեց Մալդերը:
- Այստեղից քսան րոպեի ճանապարհ է:
- Կանչեք հարձակման խմբին, արա՛գ, - գոռաց ՄԱլդերը ու դուրս նետվեց սենյակից:

ն. Օրեգոն, Օլբանի
Պֆեֆերների նախկին ռեզիդենցիա

Մութ է... ինչու է այսպես մութ...
Սքալլին փորձեց լարել տեսողությունը, բայց խավարն անանցանելի էր:
Փորձեց ոտքի կանգնել ու հասկացավ, որ ձեռքերն ու ոտքերը կապված են:
Հանկարծ ավելի պարզ հիշեց կատարվածը: Ինչ-որ մեկն իր մեքենային էր խփում..ու ըստ երևույթին հասել է իր ուզածին, եթե հիմա ինքն այստեղ է:
Մոտեցող քայլերի ձայնը ստիպեց, որ կտրվի մտքերից: Սքալլին սեղմվեց պատին՝ պատրաստ ամենավատին:

Ճռռոցով բացված դռան հետևում հայտնված մութ ստվերն ահարկու էր: Դուռը դանդաղ բացվում էր, և Սքալլիի աչքի առաջ ստվերը մարդու կերպարանքից փոխակերպվում էր հրեշի: Հետևից ընկնող աղոտ լույսի տակ փայլեց դանակի սայրը: Ստվերը, կրկին մարդու կերպարանք ստացած, մոտեցավ Սքալլին և ծնկեց նրա առաջ:
Դոննին իր սառը հայացքը չէր կտրում Սքալլիի աչքերից: Անգույն շուրթերին հայտնված կիսաժպիտն ավելի շատ չարագույժ ծամածռության էր նման:
- Չմոտենաս, - շշնջաց Սքալլին, - չմոտենաս ինձ:
- Մենք գործ ունենք անելու, - Դոննին դանակը մոտեցրեց Սքալլիին, - շատ կարևոր գործ:
Սքալլին դիմացինից փչող մեռելային սառնությունից կարկամած՝ անհաջող փորձում էր հայացքը թեքել ապակե աչքերից:
Դոննին կտրեց Սքալլի ոտքերի կապը և ուժով ոտքի կանգնեցրեց նրան:
- Քայլիր, - դուռը ցույց տալով հանգիստ հրամայեց նա:

Լոգարանում փրփրապատ ջուրն արդեն լցված էր: Դոննին վերցրեց հայելու մոտ շարված բազմաթիվ շանպուններից մեկն ու շուռ եկավ Սքալլիին.
- Քո մազերը չո՞ր են, թե նորմալ:
Սքալլին, հասկանալով որ ավելի հարմար պահ չի լինի, արագ քայլ արեց դեպի Դոննին ու ոտքով հարվածեց նրան՝ գցելով լոգարանի մեջ:
Դոննին անականկալի եկած ու անչափ վիրավորված տեսքով վեր կացավ և քայլեց Սքալլիի հետևից՝ գնալով դեպի ոտնաձայները:
- Հեռու չես փախչի, կարմրահեր աղջիկ... այստեղից գնալու տեղ չկա...
Նա կանգնեց, ուշադիր լսեց ու մոտենալով աստիճանների մոտի խորդանոցին՝ բացեց դուռը:
Աչքերին փչած թունավոր նյութից կատաղած ու կիսակուրացած նա վազեց խորդանոցից դուրս փախչող Սքալլի հետևից և աստիճանների հարթակում բռնեց նրան: Իր իսկ թափից չկարողանալով պահել հավասարակշռությունը՝ նա Սքալլի հետ միսին ներքև գլորվեց աստիճաններով:
Մի կերպ ուշքի գալով՝ Սքալլի փոքրիկ սեղանի վրա տեսավ իր ատրճանակը: Նա արագ նետվեց դեպի սեղանը, բայց զայրույթից իրեն կորցրած Դոննին հարձակվեց, տապալեց Սքալլիին գետնին և ատրճանակը վերցնելով՝ ուղղեց կնոջ վրա:
- Ես քեզ լավ կվերաբերվեի... կարմրահեր աղջիկ.. դու անշնորհակալ ես, - սառը ձայնով ասաց Դոննին և մատը դրեց զենքի ձգանին:
Հաջորդ վայրկյանին երկուսն էլ վեր թռան կոտրվող դռան ձայնից և սենյակ ներխուժեցին սև հագնված, զինված մարդիկ:
Հինգ վայրյան անց Դոննին զինաթափ, փորի վրա փռված էր հատակին՝ մեջքին՝ զինված մարդկանցից մեկը, որ հնարավորինս ցավոտ ոլորել էր նրա թևերը:
- Ձերբակալեք, - իրեն ստիպելով չմոտենալ Դոննիին ասաց Մալդերը և մոտեցավ Սքալլիին:
- Ինչպե՞ս ես, - փափուկ հարցրեց՝ արձակելով նրա ձեռքի կապերը:
- Նորմալ եմ, Մալդեր, - սովորության համեմատ ասաց Սքալլին և զգաց, որ այլևս չի դիմանում:
Այրող արցունքները դուրս հոսեցին աչքերից և նա թուլացած հենվեց Մալդերին:
Գործընկերը քնքուշ գրկեց նրան և շոյեց գլուխը:
- Ամեն հետևում է, Սքալլի, վերջացավ, նա այլևս ոչ ոքի ցավ չի պատճառի:

Ֆեդերալ Բյուրոյի գործակալ Դանա Սքալլի գրավոր զեկույցից:

"Մեր կողքին ապրում են մարդիկ, որ ժամանակի ընթացքում առանց մեր և հենց իրենց նկատելու վերածվում են հրեշների: Նրանց մոտ գլխիվայր շուռ է գալիս արժեքային համակարգը, նրանք դադարում են ապրել մեր իրականությունում՝ ստեղծելով իրենց սեփականը և մեզ թելադրելով իրենց սեփական իրականոււթյան օրենքները:
Ցավոք, գոյություն չունի միջոց, որը կօգնի կանխարգելել, նախօրոք գտնել նման մարդկանց և կասեցնել նրանց թափ առնող գործունեությունը:
Դոնալդ Պֆեֆերը մեր հասարակության հիվանդ մասնիկներից մեկն է և մեր պարտավորությունն է ուժերին ներածի չափով ախտազերծել հարարակության առողջ հատվածին՝ հաճախ անելով դա սեփական առողջությունն ու կյանքը վտանգելու հաշվին:

Գործ թիվ 213-ը փակված է":