The X Files/Գաղտնի նյութեր

[Գալաթեա]

Սիրելի Ակումբցիներ այս թեմայում ես կտեղադրեմ հանրահայտ "Գաղտնի նյութեր" ֆիլմի տարբեր պատմություններ, որոնք կթարգմանեմ և կմշակեմ՝ հիմնելով ֆիլմի սյուժեի վրա:

Այս նյութերի մեծ մասը իրական դեպքեր են, որ գտնվել են FBI-ի պահոցներից:
Ֆիլմի հեղինակն ու ռեժիսորը Քրիս Քարթերն է:



Գլխավոր հերոսներն են Ֆոքս Մալդերը



Եվ Դանա Սքալլին



Կաշխատեմ տեղադրել հատկապես հետաքրքիր պատմություններն ու նյութերը:

Առաջին նյութը կտեղադրեմ շուտով
Գնացինք:

[Adriano]

Հետաքրքրիրա ինչ նպատակ ունի դա?

[Գալաթեա]

Հետաքրքրիրա ինչ նպատակ ունի դա?

Դե երևի մարդկանց ներկայացնել կարդալու հետաքրքիր նյութ, էլի:

[Գալաթեա]

Ֆետիշիստը

Գործ թիվ 213

- Ջենիֆերը թանկ էր բոլոր այն մարդկանց համար, ովքեր իրեն ճանաչում էին... նա օժտված էր անասելի բարի ու գեղեցիկ հոգով: Նա պատրաստ էր օգնել բոլորին, ովքեր օգնության կարիք ունեին...եթե անգամ չէին դիմում նրան... նա զգում էր..
Ես կկարոտեմ Ջենիին...շատ..
Ընկերուհու մասին վերջին խոսքեր ասող աղջկա ձայնը դողաց ու նա լաց լինելով իջավ բեմից:

Թաղման բյուրոյի դահլիճում հավաքվել էին Ջենիֆեր Լուկասի հարազատներն ու ընկերները:
Երբ խոսեցին բոլորը, ովքեր խոսք ունեին ասելու այդ դժվարին պահին, մարդիկ հերթով սկսեցին մոտենալ բաց դագաղին և վերջին հրաժեշտ տալ իրենց սիրելիին:
Այդ տխուր արարողակարգին էր հետևում փոքր-ինչ հեռու կանգնած մի տղամարդ, որ ամենայն հավանականությամբ Թաղման բյուրոյի աշխատակից էր:
Նա ծակող հայացքով նայում էր դագաղի մեջ խաղաղ պառկած աղջկա դեմքին: Մի պահ թվաց՝ քայլ է ուզում անել դեպի դագաղը, բայց նրան մոտեցավ Թոմաս Ջենինգսը, Թաղման բյուրոյի տնօրենը:
- Դոննի, հարազատները որոշել են թաղումը վաղն անել: Հետևիր, որ ամեն ինչ նորմալ լինի:
- Դոննին մի կերպ հայացքը կտրեց դագաղից:
- Եղավ, պարոն Ջենինգս:

Ուշ երեկո էր:
Թոմաս Ջենինգսը քիչ առաջ զանգել էր տուն՝ հարցնելու համար, թե ինչ պետք է հետը տանի:
Կինը խնդրելը, որ ամենակարևորը՝ իրեն չմոռանա:
Ժպտալով փակում էր իր աշխատասենյակի դուռը, երբ ինչ որ աղմուկ լսեց կողքի սրահից:

Զգուշորեն մտավ սրահ և մթության մեջ լարեց աչքերը:
Դագաղի մոտ ինչ-որ ստվեր էր սողոսկում:
Ջենինգսը փորձեց հաղթահարել ոտքերի դողը և բարձր ձայնով կանչեց.
- Ո՞վ կա այդտեղ:
Ստվերը քարացավ:
Ջենինգսը քայլ արեց դեպի պատը, որի վրա անջատիչն էր:
- Ո՞վ ես, նորից հարցրեց:
Ստվերը նորից շարծվեց: Ջենինգսը թափով իրեն գցեց դեպի պատն ու միացրեց լույսը:
- Դո՞ննի, հո չե՞ս գժվել, - շունչը տեղը բերեց տնօրենը, , - ինչ գործ ունես այստեղ այս ժամին:
Նա մոտեցավ իր աշխատողին, բայց հանկարծ նորից մեխվածի պես կանգնեց տեղում:
Դոննին ձեռքի մեջ սուր մկրատ էր սեղմել: Հատակին, դագաղի մոտ, այստեղ այնտեղ շեկ մազեր էին թափված..
Ջենինգսն արագ մետեցավ դագաղին և նայեց Ջենիֆերին:
Աղջկա մազերը գռեթե արմատից կտրտված, թափված էին դագաղի մեջ ու դեմքին:
Այլանդակված դիակը տեսնելով՝ Ջենինգսը սարսափահար շրջվեց դեպի Դոննին ու դողացող ձայնով գոռաց.
- Ի՞նչ ես արել, հիվանդ անասուն, այս ի՞նչ ես արել...
Դոննին հետ-հետ գնաց:
- Ռադդ քաշիր այստեղից, մոլագար վիժվածք, չհամարձակվես երբևէ աչքիս երևալ, կսպանեմ, - լրիվ իրեն կորցնելով Դոննիի ձեռքից խլեց մկրատն ու պահեց կոկորդի նրա մոտ, - վաղն արդեն քաղաքում չլինես, թե չէ նահանգի ամբողջ ոստիկանությանը բաց կթողնեմ վրադ:
Դոննին հանգիստ ժպտաց, շուռ եկավ և դանդաղ քայլերով հեռացավ:

Բյուրոյից դուրս գալուց, դեռևս կատաղությունից դողացող Ջենինգսը մտածում էր՝ ինչպես է կարողանալու վաղը մեռնողի հարազատներին բացատրել կատարվածը:

շարունակելի

[Գալաթեա]

ն. Օրեգոն, Օլբանի
16:47

- Ինձ Վաշինգտոնի օֆիսից ասացին, որ նման աննորմալ դեպքերով դուք եք զբաղվում, -ներկայանալուց հետո ասաց Գրեգ Չեփելը՝ Ֆեդերալ Բյուրոյի Օրեգոնի օֆիսի գլխավորը:
- Իմ անունն ինձնից առաջ է միշտ ընկած, սովորական բան է, - իր հմայիչ ժպիտով պատասխանեց Ֆոքս Մալդերը:
- Դե նայեք, կանաչ մարդուկների հարցով էքսպերտը դուք եք, - Չեփելի ձայնում վատ թաքցրած հեգնանք կար:
- Իսկ ինչից եք ենթադրում, որ սա այլմոլորակայինների արած է:
- Ինքներդ նայեք... սա մարդու արած հազիվ թե լինի:

Նրանք քայլելով հասել էին գերեզմանատան այն հատվածը, ուր գտնվել էր պղծված գերեզմանը:
Դանա Սքալլին մտքերով տարված՝ մի քանի քայլ հետ էր ընկել:
Դագաղի կափարիչը նետված էր կողքի վրա, տեսքից ամենաքիչը՝ մեկ շաբաթվա դիակի՝ երիտասարդ կնոջ կարմրավուն մազերը այլանդակ կերպով կտրտված էին ու շաղ էին տրված գլխի շուրջը:
- Այդ գազանը ինչ-որ գործիքով քաշել հանել է նաև նրա եղունգները, - աշխատելով կնոջ դիակին չնայել՝ կիսաձայն հայտարարեց Չեփելը:

Սքալլին մոտեցավ փորված փոսին:
Փոքր-ինչ սպիտակած դեմքը դժվարությամբ Մալդերի կողմը շրջելով՝ հարցրեց.
- Տվյալներ ունե՞նք:
- Մելանի Հովարդ: Երեսուներկու տարեկան: Մահվան պատճառը՝ ավտովթար, - հայտնեց Մալդերը, - լավ ե՞ս:
- Նորմալ, - Սքալլին ևս մեկ անգամ նայեց այլանդակված դիակին և լուռ քայլեց մի կողմ:

- Դուք պետք է քաղաքացիներին հայտարարեք վտանգի մասին, - մեքենաների մոտ քայլելիս ասաց Մալդերը Չեփելին, - հավանականությունը մեծ է, որ մենք գործ ունենք թափ առնող ֆետիշիստի հետ:
- Ի՞նչ ի՞նչ..
- Ֆետիշիզմ: Հոգեկան խանգարման տեսակ, որի ժամանակ մարդու մոտ կպչուն գաղափարներ են ձևավորվում տարբեր իրերի հանդեպ: Ավելի վտանգավոր տեսակ է, երբ այդ իրերը մարդու մարմնի մասեր են լինում: Նրանք հավաքում են դրանք իրենց մոտ և այդ հավաքածուն մեծացնելու մոլուցքը երբեմն ոչ մի բանի առաջ չի կանգնեցնում: Մարդիկ պետք է զգույշ լինեն:
- Մալդեր, այդ ձեր ֆետիշիզմը գերեզմանափորությունից ու դիակապղծությունից այն կողմ չի անցնում, այնպես չէ՞: Կարող ե՞ք ասել՝ ինչու ես պետք է մարդկանց տագնապի մեջ պահեմ... այս քաղաքում մարդիկ իրենց տան դռները բաց են պահում..
- Սա արդեն երրորդ գերեզմանապղծության դեպքն է մեկ ամսվա ընթացքում, երեք տարբեր նահանգներում: Եվ ամեն անգամ նրա գործողություններն ավելի դաժան ու զզվելի են դառնում: Նա թափ է առնում և չի բացառվում բոլորովին, որ սառը դիակների հետ գործ ունենալը շուտով կհոգնեցնի: Նա կսկսի սպանել:
- Ի՞նչ գիտեք, - Չեփելը նյարդայնանում էր:
- Որովհետև որքան էլ ցավալի լինի, մենք գործ չունենք դրսեցիների հետ... սա մարդու արած է, թեև այս դեպքում դյվարանում եմ "մարդ" բառը կիրառել... իսկ մարդն ագահ է և անկուշտ: Նա շարունակելու է:
- Ես չեմ կարող դա անել՝ հիմնվելով միայն ձեր ենթադրությունների վրա,- համառորեն իրենը պնդեց Չեփելը, - վերևից թող հրաման ուղարկեն, կանեմ:
- Լավ... մնում է, որ արդեն ուշ չլինի:

Սքալլին մեքենայի մեջ սպասում էր:
- Համոզվա՞ծ ես, որ ամեն ինչ նորմալ է, նորից հարցրեց Մալդերը:
- Ասացի՝ այո, - պատասխանեց Սքալլին, - և ինչ, վերջացրի՞նք այստեղ:
- Ոչ մինչ այն պահը, երբ ավարտված լինի շաբաթվա խաղը՝ աչքով արեց Մալդերը և գրպանից հանեց բեյսբոլի երկու տոմս:
Սքալլին ժպտաց և քթի տակ մրմրթմաց.
- Այդ քո գաղտնի դրդապատճառները...

Մեքենան սահուն պոկվեց տեղից և դուրս եկավ գերեզմանատան դարպասից:




շարունակելի

[Գալաթեա]

ն. Օրեգոն, Օլբանի
22:21

Դոննին անկախ իրենից, ինչ-որ անհասկանալի ուժից դրդված, իր մեքենան ուղղեց դեպի փողոցը, որի մասին շատ էր լսել:
Շարքով կանգնած էին:
Մինչև ազդրերը հասնող լաքից փայլուն սապոգներով, կարճ յուբկաներով, կիսաբաց կրծքերով, չափից դուրս վառ դիմահարդարումով:
Դոննին փոխեց գիծը և մեքենան մոտեցրեց մայթին:
Մի քանիսը միանգամից աշխուժացած ժպիտ նկարեցին դեմքներին և կտկտալով մոտեցան փողոցին:

Դոննին դեռ հեռվից նկատել էր շիկահերին: Սպիտակ մաշկով, ուսերին թափված շքեղ մազերով, կապույտ աչքերով աղջիկը որսաց նրա հայացքը և կոտրատվելով մոտեցավ մեքենային:
- Աղջիկ ե՞ս ման գալիս, - տենդագին ծամելով ու մենթոլահոտ շնչառությամբ բուրելով հարցրեց:
- Այո, փնտրում եմ:
- Անկյունում տեղ գիտեմ, հարմար:
- Ես ճիշտն ասաց մի քանի ժամվա մասին էի մտածում... իմ տանը:
Աղջկա դեմքի փոփոխությունը տեսնելով՝ շտապեց ավելացնել.
- Գումարը խնդիր չի:

Տուն մտնելիս աղջիկը հանեց բաճկոնն ու դողացրեց.
- Տունը չես տաքացնո՞ւմ: Սառնամանիք է սարսափելի..
- Ինչ-որ խնդիր կա ջեռուցման համակարգի հետ... կուզենայի լոգանք ընդունեիր...եթե դեմ չես:
Աղջիկը մտածեց, որ գոնե այդպես կտաքանա:
- Նորմալ վարձատրման դեպքում ես ոչնչի էլ դեմ չեմ:

Երբ քիչ հետո մտավ լոգասենյակ՝ Դոննին փրփուրով պատած ջուրն էր խառնում:
Այդ շան ցրտին հնարավորինս սեքսուալ շարժումներով սկսեց հանվել՝ սկզբում սապոգները:
Զգուշորեն, աշխատելով չփչացնել եղունգների կարմիր լաքը, արձակում էր սապոգների կապը, երբ զգաց տղամարդու սոված հայացքն իր մատներին:
"Կարծես թե ամեն ինչ լավ է գնում,- մտածեց, - "մենակ բացի լոգանքից ուրիշ ծրագրից դուրս բան չուզի, հավես չկա":
- Քո մազերը քիմիական ազդեցություն ունեցել ե՞ն, - հետաքրքրքվեց տղամարդը:
- Ի՞նչ, - աղջիկը չհասկացավ:
- Քեզ ինչ շամպուն է պետք, վնասվա՞ծ, յուղո՞տ թե՞ սովորական մազերի համար, - հանգիստ ձայնով հարցրեց Դոննին:
- Դու ուզում ես, որ ես գլուխս լվանա՞մ:
- Ես հավելյալ կվճարեմ...եթե դա մեծ խնդիր է:
Լսվեց հեռախոսի զանգը:
- Խնդիր չի...
- Ես հիմա կգամ, հեռախոսին պատասխանեմ, - ու դուրս եկավ լոգասենյակից:
Աղջիկը շարունակեց հանվել՝ արդեն առանց ավելորդ ցուցադրական սեքսուալության:

Զանգողը "Կրոնների Համեմատական Տեսություն" դասընթացները վարող պրոֆեսորի քարտուղարուհին էր: Հայտնում էր, թե Դոննին երգ գա դասի: Նա երկու օր առաջ գրանցվել էր:
Երբ շնորհակալություն հայտնեց ու լսափողը կախեց, իր սենյակ ներխուժեց կապույտ սրբիչով փաթաթված աղջիկը:
- Լսի, դու հո հիվա՞նդ չես, լոգարանի ջուրը սառույցի պես սառն է:
Դոննին ժպտալով նայում էր:
Նրան շեկ մազերին ու կապույտ աչքերին շատ էր սազում կապույտ սրբիչը:
Աղջիկը հայացքը հառել էր սենյակի այս ու այն անկյունում դրված ծաղկեպսակներին ու սև ժապավեններին ու սև սավաններին:
- Դու, - հետ-հետ գնաց, - ես գնում եմ... չմոտենաս ինձ...
- Ու՞ր ես գնում, - Դոննին դանդաղ քայլերով մոտենում էր:
- Չմոտենաս, -ծղրտաց աղջիկն ու իրեն նետեց հյուրասենյակ, այնտեղից էլ միջանցքով դեպի դուռը:
- Այստեղից ելք չկա, սիրելիս, - Դոննիի գերեզմանային հանգստությամբ ձայնը լսվեց մեջքի հետևից:
Շիկահերը դողացնելով շրջվեց և մեջքով կպավ կողպված դռանը:
- Չկպնես ինձ,.. խնդրում եմ...

Եթե այդ պահին որևե մեկը անցներ դռան մոտով, նրա ականջներում դեռ երկար կարձագանքեր հուսահատությամբ ու սարսափով լցված կանացի խուլ ճիչը:

շարունակելի