Այս թեմայով միավորելու եմ փոքրաքանակ «բանաստեղծություններս», որոնք ուսանողական տարիներին եմ գրել: Ե՛վ իմաստային, և՛ ձևի մեջ, և՛ լրջության աստիճանով բազմազան են:
Այս թեման նախատեսված չէ պոեզիայի ակնկալիք ունեցողների համար: Այդ պատճառով այն չեմ պիտակել արձակ կամ պոեզիա:
Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 14.12.2009, 05:02:
Norton (14.12.2009), Yellow Raven (14.12.2009), Դատարկություն (14.12.2009), Կաթիլ (14.12.2009), Շինարար (14.12.2009)
Թռե՜ք, հրեշտակներ
Փախչել, հեռանալ, ամեն ինչ մոռանալ,
Ննջել, քնանալ, լոկ մեկ անգամ մեռնել,
Կամ դրախտում, կամ էլ դժոխքում լինել,
Կամ մահկանացուների շարքում տանջվել:
Սպիտակ աղավնիներ, թռե՜ք անկաշկանդ,
Թռե՜ք ազատորեն դեպ անհունություն,
Տարե՜ք, հասցրեք իմ բարի լուրը
Իմ անուշ, իմ քնքուշ, հուշ դարձած սիրուս:
Ասացե՛ք նրան, որ ես կամ, սպասում եմ,
Որ ես անհամբեր լալիս եմ այստեղ,
Հոգնատանջ ձայնով կանչում եմ նրան,
Թե` արի՛, առանց քեզ չունեմ ես կյանք:
Դե թռե՜ք, հրեշտակնե՛ր, սպասում եմ, շտապեք,
Նրար ահարկու սարսափով վախեցրեք,
Համոզեք, թող գա, տառապում եմ ես շատ,
Էլ ապրել չեմ կարող, շտապե՜ք, սլացե՜ք…
*e}|{uka* (14.12.2009), A.r.p.i. (14.12.2009), Norton (14.12.2009), Yellow Raven (14.12.2009), Yevuk (14.12.2009)
Հիմա՞ր, թե՞ խելոք եմ ես...
«Մոլորություն»
Ինչքա՜ն ապուշ ու հիմարն եմ ես, որ...
-------------------------------------------
-------------------------------------------
------------------------------------------
Բայց նույնքան էլ խելացի եմ, որ գիտեմ, թե
Ինչքա՜ն ապուշ ու հիմարն եմ ես, որ...
-------------------------------------------
------------------------------------------
Բայց ինչքա՜ն հիմարն եմ, որ կարծում եմ, որ
Խելոք եմ, որ գիտեմ, թե
Ինչքա՜ն ապուշ ու հիմարն եմ ես, որ...
------------------------------------------
Բայց եթե ես հիմար լինեի,
Ինձ չէիր սիրի դու՛, հենց դո՛ւ,
Իսկ եթե խելացի լինեի,
Էդքան չէիր հիմարացնի ինձ դու՛, ախր հենց դո՛ւ:
Բայց, նույնիսկ եթե խելացի եմ ես,
Դա երբևէ չի բացառում, որ ես
Կարող է՝ հիմար ու ապուշ եմ նաև:
-----------------------------------------
Արդյունքում՝ ես չգիտեմ.
Խելացի՞, թե՞ ապուշ եմ ես:
Ու հիմա կռվում եմ ես, կռվում,
Հաղթում եմ ե՛ս, պարտվում եմ ե՛ս, ապու՛շ,
Որովհետև կռվում եմ ինքս ինձ հետ,
Լսո՞ւմ ես, դու՛, անցո՛րդ, սիրելի՛ս:
Այսինքն՝ կռվում եմ, բայց...
Արդյունք չկա, ........, զրո:...
Դե՛, օգնի՛ր վերջապես, մի՛ քարացիր այդպես:
Ասա՛ քո անօգուտ կարծիքը գոնե,
Հիմա՞ր, թե՞ խելոք եմ, թե՞ և՛ մեկը, և՛ մյուսը:
Միգուցե ուրի՞շ բան է, հը՞ ...
Ոչ մի բան
Հանկարծ դու չլացե՛ս,
Չէ՞ որ դու ուժեղ ես,
Կամ էլ թե ի՞նչ է,
Դիմացինի՞դ մեղքն է:
Երբ որ դու նեղված ես,
Ազդում են քեզ վրա
Ե՛վ անմիտ խոսքերը,
Ե՛վ հայացքներն անլվա:
Մի՞թե դու անուժ ես
Ու այդքան տկար ես,
Որ լալով պաշտպանվես`
Արդարությունդ երգես:
Բավական է, լռի՛ր,
Թաքցրո՛ւ անզորությունդ,
Հաշվի՛ր հաղթանակներդ,
Ե՛տ նայիր վերջապես:
Մի՞թե չես տեսնում, որ
Մարդիկ գազաններ են,
Որ եղել են, կան,
Ջունգլիում էլ կապրեն:
Մարդիկ անաստված են,
Մի՞թե դեռ պարզ չէ քեզ,
Ախր դու գիտես նրանց
Բավականին երկար:
Ճանաչում ես նրանց,
Շփվում ամեն վայրկյան,
Բայց միևնույնն է, հա՞,
Չես հավատու՞մ դու քեզ:
Չես էլ հավատում, որ
Ճիշտը տեսածդ է,
Երազում ես անվերջ`
Կյանքը տհաճ մղձավանջ:
Դե՛, իջի՛ր վերջապես,
Իջի՛ր երկրային կյանք,
Իրականը դառն է,
Անարդար, գայլային:
Վերջ չկա այս կյանքին,
Շուրջն ամենն իրականն է,
Ամենուր օրենքն այլ է,
Պիտ ընդունես լոկ այսպես:
Կյանքը պարզ խնդիր է,
Մեկ անգամ մեկի պես,
Օրենքն էլ մեկն է ու
Ամենադյուրինը:
Կյանքը կռիվ հավետ
Ուժեղի ու թույլի,
Ապրում է հաղթողը,
Ուժեղն ու լկտին:
Ընդունի՛ր այս միտքը,
Ընտրի՛ր դերդ այս կյանքում,
Կա՛մ թու՞յլ և կա՛մ ուժե՞ղ,
Տե՛ս կյանքն ինչպես այն կա:
Դարձի՛ր լկտի, ուժեղ,
Կամ մնա՛ թույլ ու խեղճ,
Ընտրությունը քոնն է,
Միայն թե շտապի՛ր, ընկե՛ր:
«Ոչ մի բան» - ը, ինչպես նկատեցի, կամ էլ դեռ շուտ է, էդքան էլ դուրեկան չէ, երևի իր ավարտի պատճառով:
Սա գրել եմ աշխատանքի ընթացքում, շատ լկտի միջավայրում, որտեղ արդարություն, ճիշտ ու նման ուրիշ հասկացությունների չկային:
Սա կոչ էր ինքս ինձ. հուսահատ վիճակից ինքնուրույն ելք գտնելու փորձ:
Պատը
Պատը արգելք է, պատերը պաշտպանում են,
Պատը հարթ է, պատերը դատարկ են,
Պատերը պտտվում են, պատերը ճնշում են,
Պատերը մեկուսիչ են, պատերը գրկում են,
Պատը սպիտակ է, սենյակը լուսավոր է,
Պատը իմն է, սենյակը հաճելի է,
Պատն ամուր է, սենյակն ապահով է,
Պատը վստահված է, սենյակում հանգիստ է:
Պատերը լուռ են ու իմաստուն են,
Պատերն ուժեղ են, քանի միասին են,
Պատերն ընկերներս են, սրտակիցներս են,
Պատերը տեսել են իմ արցունքները,
Իմ ուրախությունն ու իմ լռությունըշ
Լսել են իմ երգն ու ահավոր ճիչը,
Գիտեն իմ բոլոր գաղտնիքներն ու դասերը,
Դժվար է ասել, թե ինչ չգիտեն իմ մասին:
Պատերն ազնիվ են ու սրտաբաց,
Պատերն անկեղծ են ու շատ համեստ,
Պատերն ավելի հավատարիմ են,
Քան ցանկացած մեկ այլ էակ:
Պատերն իմ պաշտպաններն են,
Պատերն իմ ընկերներն են,
Պատերն իմ ջերմությունն են,
Պատերն իմ մթնոլորտն են,
Պատերն իմ կյանքն են,
Պատերն իմ տունն են,
Պատերն իմ ուժն են,
Պատերն այսքա՜նն են, իսկ դու՞ք:
A.r.p.i. (15.12.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ