Ընկերոջ կերպարը

[Դեկադա]

Հարգելիներս երևի ես այնպեսա չէի ձևակերպել հարցերը, որ ձեզ մոտ առաջացավ այն տպավորությունը, որ պետք էր գրել հատուկ մշակված գրաֆիկներ, թե որքան հաճախ եք հանդիպում ձեր ընկերների հետ, կամ եթե ընկերոջ հետ ամիսներով կապ չես ունենում, դա նշանակում է, որ նա դադարում է քո ընկերը լինելուց, ամենևին էլ ոչ;պարզապես ընդհանրացված պատկեր էր անհրաժեշտ հարցերի շուրջ:Կամ ես չեմ ուզում, որ դուք նկարագրեք ընկերոջ կերպար, պարզ է, որ դա անհնար է , որովհետև յուրաքանչյուրն էլ ունի իրարից բավականին տարբերվող մի շարք ընկերներ;Կերպարի կառուցումը ենթադրվում է, որ լինելոի է մեր քննարկման վերջնական արդյունքներից մեկը, իսկ երբ արդյունքները կընդհարնրացնեմ, այն ժամանակ դուք ազատ եք այդ կերպարի ճակատագիրը տնօրինելու: Ամեն դեպքում ես կարծում եմ, որ բավականին օրինաչափություններ կլինեն բոլոր հարցերի վերաբերյալ; Ուստի պիտի խնդրեմ ևս մեկ անգամ անդրադառնաք առաջարկված հարցերին և ավելացնում եմ ևս մեկը.
Կնշեք այն հիմնական վայրերը, որտեղ հանդիպում եք ձեր ընկերների հետ, ու հիմնականում ինչ եք անում, երբ միասին եք ընկերներով:

Էս դեպքում կարծում եմ սխալ տեղ եք ընտրել թեման բացելու համար:Իմ կարծիքով էս բաժնում բացված թեման պետք է որ շոշափի ընկերոջ կերպարը հոգեբանական տեսանկյունից:Իսկ Ձեր թեման ավելի շատ հարցում է:Հարցման դեպքում գուցե հնարավոր լինի պատասխանել առաջադրված հարցերին:

Չգիտեմ հնարավոր է ես սխալ եմ

[Rhayader]

Ինձ թվում է, որ այսօր տեղի են ունենում ընկերական պրակտիկաների

Այ, երբ մարդկային հարաբերությունները տեղափոխում եք քիչ իմաստ արտահայտող բարդ, խելոք թվացող բառերի դաշտ (ըստ երևույթին՝ խելոք երևալու համար), մեղմ ասած, աթարի համը դուրս է գալիս:
Այլ կերպ ասած՝ բարդ լինգվիստիկ կառույցներով արհեստականորեն հագեցված պսևդոգիտական դրույթները, որոնք բերվում են սուբկուլտուրալ ոլորտում էգոյի համար սոցիո-ինտելլեկտուալ բարձր դիրք գրավելու համար, հանդիսանում են ու ու կամ էլ սմայլիկների անսպառ աղբյուր (գոնե ռեալում), ինչպես նաև բնավ չեն հանդիսանում կիրառելի մեթոդոլոգիա էմոցիոնալ-էթիկ հասարակական երևույթների բնութագրման և ուսումնասիրության համար:

[Anais]

Երևի ինձ հետաքրքրող հարցերը ձեզ չեն հուզում, որ արձագանքներ չկան, թե այդքան բարդ խնդիրա, որ չեք ուզում կարծիք հայտնել :Լավ, ինչպես կուզեք, այդ դեպքում դուք առաջարկեք, թե ինչ հետաքրքրող հարցեր կան այս թեմայի շուրջ ձեզ համար, իսկ ինձ ևս մի շատ հետաքրքիր հարցա հետաքրքրում, օրինակ ինչ պիտի անի ընկերը. որ դուք դադարեք նրան ընկեր կոչել:

[Anais]

Այ, երբ մարդկային հարաբերությունները տեղափոխում եք քիչ իմաստ արտահայտող բարդ, խելոք թվացող բառերի դաշտ (ըստ երևույթին՝ խելոք երևալու համար), մեղմ ասած, աթարի համը դուրս է գալիս:
Այլ կերպ ասած՝ բարդ լինգվիստիկ կառույցներով արհեստականորեն հագեցված պսևդոգիտական դրույթները, որոնք բերվում են սուբկուլտուրալ ոլորտում էգոյի համար սոցիո-ինտելլեկտուալ բարձր դիրք գրավելու համար, հանդիսանում են ու ու կամ էլ սմայլիկների անսպառ աղբյուր (գոնե ռեալում), ինչպես նաև բնավ չեն հանդիսանում կիրառելի մեթոդոլոգիա էմոցիոնալ-էթիկ հասարակական երևույթների բնութագրման և ուսումնասիրության համար:

Վատ չէր պատկերացրու, նույնիսկ ինձ մոտ չէր ստացվի, ուղղակի ափսփս, որ այնքան էլ ճիշտ ուղու վրա չես քո դատողություններում, այդ նույն պրակտիկա բառով ուզում էի արտահայտել ընդամենը մի քանի մտքեր, իսկ նշածս տարբերակը բոլորը ամփոփում է:Նկատի ունեմ ձեր ասած մարդկային հարաբերությունների ձևերը, դրանք իրականացնելու ձևերը, դրանց նկատմամբ վերաբերմունքը, չես կարծում, որ ընկերության այսօրվա ընկալումը էնքան էլ նույնը չի մնացել. ինչ որ 10-20 տարի առաջ էր:Այսքանը ընդամենը, դասախոսություններ չեմ կարդում էստեղ:

[Anais]

Էս դեպքում կարծում եմ սխալ տեղ եք ընտրել թեման բացելու համար:Իմ կարծիքով էս բաժնում բացված թեման պետք է որ շոշափի ընկերոջ կերպարը հոգեբանական տեսանկյունից:Իսկ Ձեր թեման ավելի շատ հարցում է:Հարցման դեպքում գուցե հնարավոր լինի պատասխանել առաջադրված հարցերին:

Չգիտեմ հնարավոր է ես սխալ եմ

Իսկ օրինակ նոր առաջադրածս հարցը, կամ թեկուզ նախորդի մի մասը` ինչ եք անում, կամ ինչ ընդհանուր հետաքրքրություններ ունեք ձեր ընկերներ հետ, երբ միասին եք : Երևի ես չեմ հասկանում, թե ինչ է նշանակում հարաբերությունների հոգեբանական կողմ, ես օրինակ ինձ վատ չեմ զգա, եթե մի հարց դուք առաջ քաշեիք քննարկման համար, որը, ըստ ձեզ ,այս թեմայի շրջանակներում կլիներ հոգեբանական ուղղվածությամբ

[Yeghoyan]

Երևի ինձ հետաքրքրող հարցերը ձեզ չեն հուզում, որ արձագանքներ չկան, թե այդքան բարդ խնդիրա, որ չեք ուզում կարծիք հայտնել

Anais ջան ակումբում ցանկացած թեմայի շուրջ քննարկումներ լինում, արձագանքներ լինում են, կոնկրոտ այս դեպքում ոչ թե խնդիրն է բարդ, այլ խնդիրը սխալ է, կամ էլ մենք ենք սխալ հասկանում /չնայած չէի ասի թե սխալ ենք հասկանում/ կարծիքներ եղել են, ո՞վ է ասում չենք ուզում կարծիք հայտնել, բայց քո կողմից առաջադրված հարցերը մի քիչ անհաջող են: Միգուցե ինքդ սկսես այդ հարցերին պատասխանել, խոսել այդ մասին, թե չէ հարցնում ես ընկերների հետ որքան հաճախ եք շփվում, նշեք կոնկրետ ժամանակ:

[Շինարար]

Երևի ինձ հետաքրքրող հարցերը ձեզ չեն հուզում, որ արձագանքներ չկան, թե այդքան բարդ խնդիրա, որ չեք ուզում կարծիք հայտնել

Գիտե՞ք, մարդկային փոխհարաբերությունների մասին խոսելը հաճախ անիմաստ է, բոլորն էլ կարող են հրաշալի բաներ գրել կամ ասել իսկական ընկերության կամ սիրո կամ ընտանեկան հարաբերությունների մասին, սակայն այս առումով առավել խոսուն է մարդու կոնկրետ ունեցած հարաբերությունները, կոնկրետ ես որևէ կերպ չեմ կարող մեկնաբանել իմ ընկերությունը որևէ մեկի հետ, տալ բացատրություններ, փորձել գտնել մեր ընկերության սոցիալ-հոգեբանական կամ չգիտեմինչական ակունքները, շատ կարճ ու միակ կարողացածս ձևով բացատրեմ այնուամենայնիվ: Ես ինչ-որ մեկի հետ ընկերություն եմ անում, որովհետև նրա հետ ընկերություն եմ անում, ուրիշ մեկնաբանություններ չունեմ

[Rhayader]

Անաիս, քո ասած «ի՞նչ պիտի մարդ անի, որ ընկեր կոչվի/չկոչվի» կոնցեպցիան ընկերություն չի, մանկական «ընկեր-ընկեր» խաղալ է: Ընկերությունը հիվանդություն չի, որ սիմպտոմներ ունենա, գործարք չի, որ փոխշահավետ պայմաններ ունենա, և այլն:
Մյուս կողմից, ինչպես մարդկային հարաբերությունների հետ կապված ցանկացած բան, ընկերությունը շատ սուբյեկտիվ բան է, ու ամեն մարդ իր ձևով է այն ընկալում:

[Դեկադա]

Իսկ օրինակ նոր առաջադրածս հարցը, կամ թեկուզ նախորդի մի մասը` ինչ եք անում, կամ ինչ ընդհանուր հետաքրքրություններ ունեք ձեր ընկերներ հետ, երբ միասին եք : Երևի ես չեմ հասկանում, թե ինչ է նշանակում հարաբերությունների հոգեբանական կողմ, ես օրինակ ինձ վատ չեմ զգա, եթե մի հարց դուք առաջ քաշեիք քննարկման համար, որը, ըստ ձեզ ,այս թեմայի շրջանակներում կլիներ հոգեբանական ուղղվածությամբ

Հմ:Գիտե՞ք խնդիրը ինչում է:Հարցերը, որոնք դուք եք առաջադրում, ինձ հիշեցնում են ամեն տարի աշխարհում անցկացվող սոցհարցումների մասին, որոնք տալիս են այս կամ այն չափի ճշգրիտ տեղեկություններմ կոնկրետ հարցի վերաբերյալ:Բայց այն բոլոր խթանիչները որոնք հենց այդ հարցի վերջնական արդհունքի հիմքում են ընկած դրանք չեն հարպարակվում:Մի օրինակ բերեմ :Սոցհարցումը տալիս է թե ամեն տարի բնակչության աճը քանի տոկոս է կազմել նախորդ տարվա համեմատությամբ, կամ քանի մարդ է մահացել այս տարի անցած տարվա նույն ժամանակահատվածի հետ համեմատած :Բայց կոնկրետ մարդու մահվան պատճառը չի տրվում չէ՞:Հիմա երկու տարբերակ էլ ես նշամ:
Ունեմ ընկեր. ում հետ
ա.տարին երկու անգամ հազիվ եմ տեսնվում
բ.տարին մի քանի անգամ հազիվ եմ հեռախոսով խոսում` այն էլ երբ հարցը ուրիշ քննարկման ձև չունի
գ.ինտերնետով շփումը լինում է ամիսը մեկ -երկու անգամ

Հիմա ինձ հետաքրքիր է. ի՞նչ եզրակացրեցիք դուք իմ նշած թվերից:

Մյուս դեպքում հենց այդ իմ նույն ընկերը ինձ համար

ա. պատրաստ է աջակցել ցանկացած խնդրի լուծման ժամանակ, անգամ եթե մենք տարբերվում ենք իրարից գաղափարախոսությամբ, կյանքի հանդեպ ունեցած մեր պատկերացումներից
բ.ուրախանում է իմ բոլոր հաջողություններով և ցավ ապրում իմ անհաջողությունների դեպքում:
գ.անգամ կեսգիշերին նա առանց տրտնջալու կհամաձայնվի ինձ հետ գալ անմարդաբնակ կղզի գանձ որոնելու, քանի որ. նախ նա իմ ընկերն է և երկրորդ` ընկերոջը մենակ չեն թողնում` ինչքան էլ որ արկածը գայթակղիչ չլինի:

Էս դեպքում էլ ինձ հետաքրքիր է ձեր կարծիքը և ավելի հետաքրքիր է այս երկու տարբերակներից ձեր մոտ կազմավորված պատասխանը իմանալ: Ի դեպ երկրորդ տարբերկը խոսում է հենց հոգեբանական կողմի մասին: Եվ ընդգծված տողերը հենց դրա ապացույցն են. քանի որ, ես օրինակ վստահ կարող եմ ասել դուք դա չեք անի ինձ համար, քանզի իմ ընկերը չեք

Ի դեպ կերպար բառը կարելի է չակերտների մեջ դնել, քանի որ իմ կարծիքվ դա նշանակում է դրածո, իսկ ընկերության մեջ դրածոներ չեն լինում

[Dayana]

Ուզում էի ընկերության մասին թեմա բացել, բայց երևի ավելի լավ կլինի էստեղ էլ հենց քննարկում ծավալել:
Ովքեր են մեր ընկերները? Ինչպես ենք մենք նրանց ընտրում? Արդյոք ընկերներին ընտրում ենք թե ձեռք բերում? Գուցե ճակատագրին է մեզ նրանց նվիրում? Ինչպիսին պիտի լինեն ընկերների միջև փոխհարաբերությունները? Արդյոք կան ընկերության որոշակի տեսակներ ու արդյոք տարբերվում են էդ տեսակները, թե ուղղակի մենք ենք այն սահմանել? Եկեք մի փոքր ավելի ազատ խոսենք էս մասին ու գուցե պարզվի, որ մենք ընկերություն ասելով հասկանում ենք մի բան, իսկ իրականում մեզանից ոչ ոք չունի էդ պատկերացրած, իդեալական ընկերությունն ու ընկերոջը:

[Gras]

Ինչպես ենք մենք նրանց ընտրում? Արդյոք ընկերներին ընտրում ենք թե ձեռք բերում? Գուցե ճակատագրին է մեզ նրանց նվիրում?

իմ կարծիքով ավելի ճիշտ է ձեռք բերել սահմանումը, ձեռք ենք բերում մեր աշխարհայացքին համապատասխան մեկին, որը լրացնում է մեր Եսը հասարակությունում

[Dayana]

իմ կարծիքով ավելի ճիշտ է ձեռք բերել սահմանումը, ձեռք ենք բերում մեր աշխարհայացքին համապատասխան մեկին, որը լրացնում է մեր Եսը հասարակությունում

Փաստորեն մենք ընկերներ ենք ձեռք բերում, որպեսզի ուղղակի հասարակության լիիրավ անդամ դառնանք հա? Իսկ էդ ոնց է արվում? Եթե ես ընկերներ չունեմ, ոորվհետև ընկերների համար ժամանակ չունես, ուրեմն ես ոչ միայն վատ մարդ եմ, այլև հասարակության մեջ չհաստատված հա` "հասարակության թերի օղակ": Մի տեսակ էն չի ստացվում, ոորվհետև մենք մեր ընկերներին ականջներից "վերմիշել" ենք կախում ու ասում, որ նրանք մեր կյանքի կարևոր կետերն են, մեր կյանքը "գունավորող տարրերն են", իսկ իրականում էդ մեր հերթական ինքնահաստատման եղանակն է:

[Gras]

Փաստորեն մենք ընկերներ ենք ձեռք բերում, որպեսզի ուղղակի հասարակության լիիրավ անդամ դառնանք հա? Իսկ էդ ոնց է արվում? Եթե ես ընկերներ չունեմ, ոորվհետև ընկերների համար ժամանակ չունես, ուրեմն ես ոչ միայն վատ մարդ եմ, այլև հասարակության մեջ չհաստատված հա` "հասարակության թերի օղակ": Մի տեսակ էն չի ստացվում, ոորվհետև մենք մեր ընկերներին ականջներից "վերմիշել" ենք կախում ու ասում, որ նրանք մեր կյանքի կարևոր կետերն են, մեր կյանքը "գունավորող տարրերն են", իսկ իրականում էդ մեր հերթական ինքնահաստատման եղանակն է:

գուցե ես ճիշտ չձևակերպեցի միտքս, յուրաքանչյուրս ունի իր ուրույն տեղը և դիրքը, ընկեր ունենալով և իրականում ընկերություն անելով մենք ավելի վստահ ենք դառնում ավելի է ամրանում կապը հասարակության հետ,որի մի մասնիկն է նաև մեր ընկերը

[Gras]

կան թեմաներ որոնք հաստատ չես քննարկի անծանոթ մեկի հետ,ուրախություննդ չես կիսի փողոցի քայլողների հետ,

[ministr]

Ուզում էի ընկերության մասին թեմա բացել, բայց երևի ավելի լավ կլինի էստեղ էլ հենց քննարկում ծավալել:
Ովքեր են մեր ընկերները? Ինչպես ենք մենք նրանց ընտրում? Արդյոք ընկերներին ընտրում ենք թե ձեռք բերում? Գուցե ճակատագրին է մեզ նրանց նվիրում? Ինչպիսին պիտի լինեն ընկերների միջև փոխհարաբերությունները? Արդյոք կան ընկերության որոշակի տեսակներ ու արդյոք տարբերվում են էդ տեսակները, թե ուղղակի մենք ենք այն սահմանել? Եկեք մի փոքր ավելի ազատ խոսենք էս մասին ու գուցե պարզվի, որ մենք ընկերություն ասելով հասկանում ենք մի բան, իսկ իրականում մեզանից ոչ ոք չունի էդ պատկերացրած, իդեալական ընկերությունն ու ընկերոջը:

Ընկերներին ձեռք ենք բերում ընտրելով Ընտրել ասվածը բայց շատ լայն հասկացությունա: Այսինքն միայն ուղեղով չի, նաև կա ինչ որ ներքին հոգեկան կապ, որ առաջանումա տվյալ մարդու և քո միջև: Ստացվեց որ ընկեր ընտրում են ոչ միայն ուղեղով, այլ նաև հոգով և սրտով: Հակառակ դեպքում մեր բոլոր ընկերները կլինեին ջրի կաթիլի պես իրար նման բնավորություններով: Յուրաքանչյուր ընկերության գլխավոր արժանիքը նա է, որ այն նման է ընկերության Մի քիչ փիլիսոփայական բան ասեցի, բայց կարծում եմ հասկանալի է Այսինքն նման է իդեալականին, իսկականին, որն ավելի հազվադեպ բան է, քան իսկական սերը