Հոգեբանը մտորում է:
Հոգեբան - Իսկ էդ նկուղը...
Ո՞վ է ընդհանրապես մտել էնտեղ:
Էլեն - Հայրս էր միշտ մտնում:
Հոգեբան - Մե՞ծ տարածք է:
Էլեն - Ճիշտն ասած չգիտեմ, բայց բավականին մեծ, ինչպես ինքն էր ասում:
Հոգեբան - Իսկ ինչի՞ համար էր ձեր հայրը գնում էնտեղ:
Էլեն - Չգիտեմ... գնում - փակվում էր էնտեղ մենակ... երևի որպեսզի հանգստանար... չգիտեմ:
Հոգեբան - Իսկ ձեր մա՞յրը:
Էլեն - Մայրս մի քանի անգամ է մտել: Բայց վերջին ժամանակահատվածում դուռը միշտ փակ է եղել հորս անհետանալուց հետո: Նույնսիկ արդեն մոռացել էինք, որ տանն էդպիսի վայր ունենք:
Հոգեբան - Պարզ է...
Էլեն - Մի անգամ երբ արթնացա էդ ձայներից՝ գնացի դեպի նկուղի դուռը:
Հոգեբանը ուշադիր լսում է:
Էլեն - Վերևից փոքրիկ պատուհան կա նայող դեպի ներս: Մի երկու անգամ գնացել եմ ու նայել:
Հոգեբան - Ինչի՞ համար:
Էլեն - Համոզվելու համար, որ մարդ չկա:
Հոգեբան - Ե՞վ:
Էլեն - Իսկապես մարդ չկար...
Հոգեբան - Էլեն, վերջին շրջանում ինչ-որ կոնֆլիկտներ ունեցե՞լ եք:
Էլեն - Ի՞նչ կոնֆլիկտներ:
Հոգեբան - Դե, կապված անձնական կյանքի հետ օրինակ... կամ չգիտեմ... ինչ-որ սթրեսային իրավիճակում եղե՞լ եք:
Էլեն - Հայրս երբ անհետացավ՝ շատ ծանր տարա:
Հոգեբան - Իսկ դրանից հետո՞... նկատի ունեմ վերջերս:
Էլեն - Չէ, վերջերս սա է միայն, որ անհանգստացնում է:
Հոգեբանը մտածում է:
Էլեն - Ինչպե՞ս վարվեմ: Ի՞նչ խորհուրդ կտաք:
Հոգեբան - Գիտեք... ձեր դեպքում պետք է դեղորայք օգտագործեք:
Էլեն - Իսկ առանց դրա հնարավոր չէ՞...
Հոգեբան - Չեմ կարծում:
Էլեն - Խնդրում եմ, ասեք թե ինչ է կատարվում հետս:
Հոգեբան - Հանգիստ եղեք, շատ լուրջ չէ:
Պետք է բուժվեք:
Էլեն - Համոզվա՞ծ եք, որ ինձ դեղորայք է հարկավոր:
Հոգեբանը մտածում է: Փոքր-ինչ մտորելուց հետո՝ ասում է.
Հոգեբան - Էլեն, իսկ էն ձայները, որոնք լսում եք... տղամարդու՞, թե՞ կնոջ ձայներ են:
Էլեն - Հիմնականում տղամարդկանց...
Հոգեբան - Իսկ ի՞նչ են ասում...
Էլեն - Կարծես զրուցում են ինչ-որ բանի մասին:
Հոգեբան - Չե՞ք փորձել կենտրոնանալ դրա վրա:
Էլեն - Փորձել եմ, բայց չի ստացվում:
Հոգեբան - Ինչու՞...
Էլեն - Երբ վեր եմ կենում և սկսում քայլել՝ միանգամից ձայները դադարում են:
Հոգեբանը մտածում է:
Հոգեբան - Եկեք էսպես անենք. ես հիմա ձեզ կոնկրետ ոչ մի բան չեմ ասի կապված դեղորայքի և այլնի հետ...
Էլեն - Իսկ ի՞նչ անեմ:
Հոգեբան - Հաջորդ անգամ, երբ լսեք նույն ձայները՝ փորձեք կենտրոնանալ և հասկանալ, թե ի՞նչ են նրանք խոսում:
Էլեն - Բայց կարծում եք, որ դա կարևո՞ր է:
Հոգեբան - Ձեր դեպքում ամեն մի մանրուք կարևոր նշանակություն ունի:
Էլեն - Ինչի՞ համար է դա: Մի՞թե դա ուղղակի երազ չէ:
Հոգեբան - Արեք էնպես, ոնց ասացի, լա՞վ: Դա հասկանալով մենք կամաց-կամաց կմոտենանք խնդրի լուծմանը:
Էլեն - Լավ... ինչպես կասեք:
Հոգեբան - Եվ լավ կլինի, որ այդ վայրի հանդեպ ինքներդ դրական տրամադրվեք:
Էլեն - Փորձել եմ... չեմ կարողանում:
Հոգեբան - Էլի փորձեք: Աշխատեք ձեզ վրա: Փորձեք մտնել էնտեղ...
Էլեն - Չէ, էդ մեկը հաստատ չեմ կարող...
Վախս շատ մեծ է...
Հոգեբան - Դուք ուզու՞մ եք հաղթահարել ձեր պրոբլեմը:
Էլեն - Այո:
Հոգեբան - Ուրեմն փորձեք անել էնպես, ինչպես ասում եմ:
Էլեն - Լավ... իսկ ե՞րբ զանգեմ ձեզ:
Հոգեբան - Զանգեք... վաղը: Վաղը զանգեք, ասեք, թե ինչ զգացիք՝ հետո հանդիպման օրը կորոշենք:
Էլեն - Շատ լավ: Խնդրում եմ, ասեք ինձ, որ խելքս չեմ թրցրել:
Հոգեբան - Հանգիստ եղեք, լավ կլինի ամեն ինչ:
Էլեն - Մի բան ասեք, խնդրում եմ...
Հոգեբան - Ձեզ հետ ամեն բան կարգին է, մի անհանգստացեք: Կփորձենք ժամանակի ընթացքում վերջ տալ դրան...
Էլեն - Կարծում եք կստացվի՞...
Հոգեբան (ժպտալով) - Կստացվի:
Էլեն - Լավ, շնորհակալ եմ: Ես ձեզ վաղը կզանգեմ:
Հոգեբան - Եղավ:
Ուղեկցում է Էլենին մինչև դուռը:
Էլեն - Հաջողություն:
Հոգեբան - Հաջողություն:
Էլենը դուրս է գալիս:
Մեջբերել
Էջանիշներ