ԱՄՆ
Եվրոմիություն-Մեծ Բրիտանիա, Ֆրանսիա
Ռուսաստան
Չինաստան
Իրան
Թուրքիա
Եգիպտոս
այո, դեր ու կշիռ, որ հատակի մակարդակին ա:
բռնի մի հատ իրանում ապրողի, կամ այնտեղ երկար ժամանակ գտնվողի, ու հարց ու փորձ արա: տես ինչ կա չկա ռեալում:
ժամանակին նորմալ էկանոմիկա ունեցող ու նորմալ զարգացող երկիր էր /Շահի ժամանակ/: հիմա մենակ կոռուպղցիան ու կաշառակերությունը ներքևի մակարդակում համարյա թե Հայաստան-Ռուսաստանի մակարդակին ա:
Կապիտուցիաները պատերազմի հետևանք էին և կապ չունեն ծառա լինելու հետ:
Այդ որ պաշտոնյային են փոխել դրսի պահանջով կապիտուլացիոն ծրագրեից դուրս: Ես իսկապես տեղյակ չեմ: ինչ կապակցությամբ է դա եղել՞:
Երբ են միջամտել ներքին գործերին:
Աստղ, քո նշած ոչ մի արգումենտը ինձ հայտնի չի այն մեկնաբանությամբ, որով դու ես ներկայացնում:
Եթե կարող ես, բացիր փակագծերը,
ԵՄ էլ չի կարողանում մուտք գործել, որովհետև այն ի վերջո քրիստոնյա ազգերի քաղաքական միասնություն է, որը նոր -նոր սկսվում է գիտեակցվել հենց իրենց կողմից և Թուրքիան տեսանելի ապագայում ՞կամ երբևէ/ այնտեղ չի էլ լինի:
Փոխարենը /ես արդեն մի գրառման մեջ նշել էի/ հենց ԵՄ-ն է "քսի" տվել Թուրքիային դեպի արևելք ընդլայնվելու -թեկուզ Հայաստանը մարսելու գնով:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 05.12.2009, 18:25:
Նախ և առաջ մերձավոր արևելքում պետք է միջուկային և ոչ մի տերություն չառաջանա: Արդեն աշխարհում կան մի քանի սուպեր տերություններ, որոնք ունեն և փորձում են պահպանեն ռազմական հավասարակշռությունը աշխարհում: Իսկ ամենավտանգավորը կլինի այն, որ զենքը հայտնվի կրոնական ֆանատիկների ձեռքում: Իրանը ոչ միայն անկանխատեսելի փակ երկիր է, այն նաև կրոնական երկիր է, ծայրահեղ կրոնական: Վերջերս նաև Իրանի նախագահն հայտարարեց, որ Իրանը կարող է և դուրս գա միջուկային զենքի չտարածման պայմանագրից, սա արդեն վտանգավոր է, ողջ աշխարհի համար: Նայեք Պակիստանը հայտնվել է ծանր վիճակում, ատոմային զենք ունի, բայց և այնպես վախենում է, որ այն կարող է հայտնվել իսլամական ծայրահեղականների ձեռքում, որոնք վերջինս առանց աչք թարթելու կարող են օգտագործել:
Մանրամասնեմ՝
Պատերազմում պարտվելուց հետո հաղթողի մոտ որոշ ժամանակ էլ ծառա ես լինում, ուզես, թե չուզես: Եթե դեպքեր չհիշենք, որ ստրկացնում են
Ղրիմի պատերազմից առաջ, երբ Ռուսաստանը պատվիրակություն ուղարկեց Թուրքիա՝ Մենշիկովի գլխավորությամբ, սուլթանը անմիջապես փոխարինեց ռուսներին ոչ ցանկալի արտգործնախարարին՝ Ֆուադին Ռիֆաթով:
19 դարի 80-ականներին Թուրքիայի պետական պարտքը կազմում էր 2.5 մլրդ ֆրանկ: Դրա համար սուլթանը Մուխարեմյան դեկրետը ստորագրեց, ովոր ստեղծվում էր պետական պարտքի տնօրինման գրասենյակ: Այստեղ գլխավոր դերը ֆրանսիացիներինն էր: Իսկ ո՞ր մի պետությունն է անկախ, եթե նրա ֆինանսները այլ պետության ձեռքում են:
ԵՄ չեն թողնի, որովհետև Թուրքիան գրեթե ԵՄ-ի չափ է՝ տարածքով, վախ կա Իսլամի հանդեպ, դրա համար էլ եվրոպական երկրները իսլամական <<հետքերը>> վերացնում են իրենց երկրներում և թույլ չեն տալիս նորերի հայտնվելը: Ամեն դեպքում ԵՄ-ի հարցը բավական երկար է:
Լավ էլի, Պակիստանը հենց տեռորիզմի որջ է, ISI-ի մասին լսել ե՞ք: Իրանի դուրս գալը ոչ մի վտանգ էլ չի ներկայացնում. ԱՄՆ-ը, ՌԴ-ն... այդ պայմանագրի մեջ են, բայց զենք ունեն, հետո՞Իրանը թող կրոնական լինի, բայց հո հիմար չի՞... եթե ինքը օգտագործի զենքը, նույնը իր դեմ են օգտագործելու: Հայաստանն էլ պիտի ունենա:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Աստղ ջան, շատ գովելի է, որ նման խորը գիտելիքներ ունես: Բայց նկատել եմ, որ այդ մեծ ծավալի ինֆորմացիայի մեջ երբեմն ոչ համարժեք համեմատություներ ես անում:
Հենց բերածդ օրինակները դրանք դիվանագիտական տրյուկներ են:
Արտգործնախարար փոխելը դա հայտնի լավ- ոստիկան-վատ ոստիկան պրիմիտիվ խաղն է: Եթե հնարավոր էր այդ մի փոքր տրյուկով ռուս խաբել, ապա դա չանելն իսկ հիմարություն կլիներ: Սա հենց օրինակ է, որը ցույց է տալիս նրանց ճկունությունը, այլ ոչ թե ծառա լինելը:
Արտաքին պարտքի տնօրինման գրասենյակը մի գուցե հնչեղ է, բայց այն կապ չունի երկրի ֆինանսների հետ: Այն ուղղակի մի կանտորա է, որը հոգացել է պարտքը վերադարձնելու պրոցեսը:
Բիձա ջան, ես արդեն աղոտ եմ հիշում էդ տարիների պատմությունը, բայց այդ գրասենյակը տնօրինելու էր հենց երկրի ֆինանսները, այսինքն՝ Օտոմանյան բանկը: Ստացվում էր, որ պետական բանկը օտարերկրացիների ձեռքում է լինելու:
Իսկ դիվանագիտական տրյուկների պահով համաձայն եմ, բայց ես նշեցի Անգլիայի օրինակը, որը հավասարը չուներ դիվանագիտության ասպարեզում, բայց նույնիսկ կոշիկ մաքրող չի փոխել՝ այլ պետության հաճոյանալու համար: Սա է ասածս: Այսինքն՝ քարշ էին գալիս թուրքերը, սա արևելյան դիվանագիտությունն է՝ եթե չես կարող թշնամուդ ձեռքը կտրել, համբուրիր այն... որը այդպես էլ մենք չհասկացանքԻնչևէ, այն գերտերություն չէ հիմա, երբեք չենք դնի ԱՄՆ-ի, ՌԴ-ի, Ճապոնիայի... հետ նույն հարթության վրա, Թուրքիան զարգացող երկրների մեջ է մտնում՝ որպես նոր արդյունաբերական երկիր, որն ապահով է տնտեսական աճի բարձր տեմպեր, ինչպես Հնդկաստանը:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
թուրքերի դիվանագիրտության ու ճկունության մասին պատումները միֆեր են, հյուսված սիրողական մակարդակի վրա:
թուրքերը երբեք էլ չեն եղել դիվանագետ-ճկուն:
կարճ ասելու որ լինեմ, ուրեմն իրանց երկրի տարածքում միշտ կոտորել են ու կոտորում են: դա ամենամեծ ապացույցն է, որ այնտեղ դիվանագիտությունը 0-ական մակարդակի վրա է եղել ու կա նաև հիմա: նրանց միակ միջոց եղել է զենքը ու ջարդը: Դիվանագետ եղել են օրինակ անգլիացիք, ոնոնք հաճախ առանց կրակոցի գրավել են իրանցից 1000-ավոր կիլոմետրեր հեռու տարածքներ: իսկ թուրքերը կռվից ու կոտորելուց իհարկե ուժեղ են եղել: իսկ դիվանագիտությունից նրանցից ավելի ցածր աստիճանի վրա երևի մի քանի պետություն կա ամբողջ այս խառը տարածքում , որոցից են Հայաստանը ու Ադրբեջանը: Պրիմիըտիվ հավասարազոհ պետություններ /կամ պետություն տնազներ/, որոնք անգամ թուրքի կռվելը չգիտեն: իսկ դիվանագիտության մասին խոսալը անգամ ավելորդ է:
Հա, բա ոնց՞:
Թուրքական սպերմատոզոիդը մի քանի հազարով վեր կացավ ալթայից եկավ եվրոպայի ողջ հարավը գրավեց, կայսրություն ստեղծեց առանց դիվանագիտության ու խելքի: Ռենեսանս մտած եվրոպան էլ ապուշ- հիմարի մեկն էր, որ թուրքական յաթաղանի դեմն առնելու ոչ մի ձև չգտավ ու 500 տարի կզած մնաց:
Իհարկե Ղարսի ամրոցի 3 անգամ գերակայող հայկական զորքն էլ պարտվեց թուրքական զենք- զինվորին, այլ ոչ թե դիվանագիտությանն ու խորամանկությանը:![]()
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ