Կուզենայի մի երկու խոսքով անդրադառնալ այսօրվա հայաստանյան, մասնավորապես` երևանյան թարգմանչական ոլորտին: Աշխատանքի բերումով առնչվում եմ այս բնագավառի, այդ թվում նաև տարատեսակ գլուխգործոցների հետ: Այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ այսօր թարգմանությամբ զբաղվում է ամեն տեսակի մարդ: «Գիտեմ լեզու, դպրոցում կամ ինստիտուտում անցել եմ, ուրեմն բավական է, կարող եմ աշխատել». այսպիսի մտածելակերպը, ցավոք, բավական տարածված է:
Մեկ այլ դժբախտություն է Երևանի` այսպես կոչված թարգմանչական կենտրոն-գրասենյակները: Ով որտեղից բուսնում, թարգմանչական գրասենյակ է բացում, «բարձրակարգ և մատչելի» ծառայություններ մատուցում: Իսկ թե ինչ կարգի թարգմանիչներ են աշխատում այդտեղ, ինչ փորձ և որակավորում ունեն` կարևոր չէ: Որքան էլ զարմանալի թվա, այսօր լավ թարգմանիչ-մասնագետների կարիք կա Հայաստանում, թեև ամեն տարի տասնյակներով լեզվաբաններ ու թարգմանիչներ են բուհեր ավարտում:
Մեկ այլ խնդիր է, որ շատերը, ովքեր այս ոլորտից հեռու են, ի վիճակի չեն ճիշտ գնահատել բարձրակարգ թարգմանչի գործը` իր դժվարություններով հանդերձ` հավասարեցնելով այս աշխատանքը սովորական մեքենագրման կամ համակարգչային օպերատորի գործին: Կան նույնիսկ գործատուներ (ինչպես ինձ պատմել են Երևանում), որոնք մտածում են հետևյալ կերպ` թե չէ ինշ մի գորձա՞ որ, էն դու, էն բառարանը, նստի տպի էլի: Դե արի բացատրի նման այծիկներին, որ...
Ժամանակին մտածում էի մի կենտրոն էլ ես բացեի, հետո ընկա իմ ծրագրերով, մտադրությունս անցավ երկրորդ պլան:
Մի խոսքով` այսօրվա որակը մտածելու տեղիք է տալիս:
Էջանիշներ