Այսի՞նքն:Մենուա-ի խոսքերից
Այսի՞նքն:
Արդեն գրել եմ, թե ինչու ափսոս...Նախադասությունս շարունակություն ունի, որ սերտորեն կապվում է սկզբում արտահայտած մտքիս հետ, այնպես որ մի կտրեք ու "հանգիստ" բառն, արդեն այս կոնտեքստում շոշափելով, ուրիշ իմաստի մի վերածեք: Բուն նյութից շեղվել պետք չէ
Ի՞նչ է փոխում… Ասեմ, եթե շատ լավ ես ճանաչում երկրիդ ամեն մի մասնիկը մշակութային առումով, ապա իհարկե այս հարցի ընկալման ձևը կփոխվեր Ձեր մեջ...Բայց, ենթադրում եմ,որ բնավ ոչ Ձեր դեպքում...
Երկրի ողորմելի վիճակը կապ չունի հայ լինելու ու դրանով հպարտանալու երևույթի հետ...Ուղղակի լավատեսկան ոչ մի նշույլ Ձեր խոսքում չնկատեցի ու մանավանդ սեր հայ լինելու համար,այլ համակերպված վիճակ:Կարծես ասեիք " Ընկել եմ, պիտի քաշեմ" այսինքն հայ եք, բայց դե, միևնույն է, ուզենաք էլ չեք կարող եվրոպացի լինել ասենք...բայց շատ հնարավոր է,որ նույնիսկ եվրոպացի լինելը Ձեզ պես մտածողի համար լիներ երջանկություն...Ուղղակի ցավալի է,որ հայ լինելը չեք զգում..այդքան բան...
Դարձյալ փաստեր չեմ տեսնում, զուտ խոսքեր...հետևաբար անգամ կասկածելու խնդիր չունեմ:
Ես չեմ բացառում խառնվել լինելը, դա անխուսափելի բան է կյանքում...բայց այլ բան է, բռնի կերպով թե կամքով...ու այստեղ խոսքր գնում է տոկոսային հարաբերությունների մասին...Թե որքանով է ազգը զտարյուն և այլն...
Կարդացեք մի տող ներքև
Ես չասացի, որ դժբախտություն է...Ուշադիր կարդացեք գրածներսԱրդեն դուք եք որակումներ տալիս
Կրկնում եմ, որ ուղղակի ափսոսում եմ ու շատ ցավում, որ նման մարդն աշխարհ է գալիս ու հեռանում այդպես էլ չիմանալով իր արմատների մասին...
Հայ լինե՞լ ...Բառերով չեմ կարող արտահայտվել ու փոխանցել այն, ինչ զգում եմ իմ հոգում ու սրտում: Տարբեր մտածելակերպի մարդկանց մոտ դժվար մի ընդհանուր հայտարար լինի այս հարցում:
Իսկ մարդ ու հայ լինել տարբեր բաներ են… Դե գլոբալ առումով մարդ բառի իմաստը վերցրած՝ բոլորս էլ մարդիկ ենք համարվում…Բայց մարդ, տվյալ դեպքում ամենանվիրական ու վսեմ հատկանիշներով օժտված լինել, ուղղակի պարտավոր ենք, շատ են չէ՞ ասում. "Եղիր առաջին հերթին մարդ, հետո ուսուցիչ,ծրագրավորող,ատամնաբույժ և այլն"...
Իսկ հայ դու ծնվում ես, բայց որ մարդ էլ լինես հայ լինելու հետ մեկտեղ, հրաշալի կլինի...
Մարդ լինելուց ինչքան է տարբե՞ր...ազգություն ու էակ լինելը կապ չունեն իրար հետ, որ ասենք նման են թե տարբեր
Բայց ո՞վ ասաց, որ ձեռքբերում է, որ դուք էլ վիճել եք փորձում, ես նման բան չեմ ասել, ախր թեմայից շատ եք շեղվում...
Բայց ո՞վ է խոսում հայ թե ուզբեկ ծնվելու մասին, խոսքս հայ լինելով հպարտ զգալու մասին էր...
Կրկնում եմ,որ ազգությամբ հպարտանալը համեմատել գանգուր լինելու տվածուրիկ շատ հասարակ երևույթով, շատ ծիծաղելի է ու նույինսկ նվաստացուցիչ:Այ սրա մասին էր խոսքը, իսկ դուք խորացել եք ձեռքբերումների մեջ, հայ լինել-չլինելու,արդեն դժբախտ էլ սարքեցիք...մի խոսքով թեմայից մի շեղվեք
Իսկ հայ քաղաքացի լինելով թե հայ լինելով ես հպարտ, գուցե նյուանսներ կան Ձեր ասածի մեջ քաղաքական բնույթի, բայց հայ լինելու սիրով հպարտանալու հետ կապ չուներ ընդհանրապես… Ասել եմ ու կասեմ՝ ես հայ եմ ու հպարտ եմ, որ հայ եմ ազգութամբ,որ տրվել է ինձ ի վերուստ ու նաև հպարտ եմ, որ աննման Հայաստանում եմ ապրում
Վերջին խմբագրող՝ Հոգեվարք: 03.12.2009, 23:15: Պատճառ: Տեխնիկական վրիպակ
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
Հոգեվարք ջան, կարաս մի հատ ասես էդ "տոկոսային հարաբերությունները" գնամ ստուգվեմ, կրող ա մի 2 % չհերիքի ու պարզվի որ հայ չեմ…
Այ ստեղ ես հանձնվում եմ… էսի պտիմի տեղ անմահացնենք Հոգեվարք ջան,… էս գաղափարները ֆորումներում չպիտի կորչի գնա
Տոկոսային հարաբերություններից թող խոսեն փաստացի միայն տվյալ բնագավառի մասնագետները: Ես ընդհամենը կասեմ, որ մենք իհարկե ձուլվել ենք բռնի թե կամքով,բայց մեզ ուրիշներին չենք ձուլել, մնացել ենք զտարյուն, այսինքն եթե նույնիսկ ամուսնացել ենք այլազգի ներկայացուցչի հետ,ապա հայ ենք մնացել
Եթե հանձնվում ես ու իրոք գտնում ես, որ ճիշտ գաղափարներ արտահայտեցի, ապա կառաջարկեի անմահացնել ոչ թե այլ տեղ ֆորումներում, այլ ինքդ քո մեջ, որ մի քիչ սկսես սիրել ու գնահատել հայ լինելդ
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
ranchpar (09.12.2009)
տարբերությունը ո՞րն ա երկու դեպքում էլ զտարյուն չես… երբ խառնվում եսարդեն զտարյուն չես ու քո ազգային պատկանելիությունը որոշվում է ինքնագիտակցությամբ ու մշակույթով… ընենց որ զտարյունությունը ռասիստական մորեցում ա… նացիստներն էին տենց անում
հա ցավդ տանեմ, ֆանտաստիկ մտքեր են "մարդ ու հայ լինել տարբեր բաներ են" հիմա ոնց առաջ հայ լինե՞նք թե մարդ …կարանք լավ մարդ ըլնենք ու տենց էլ մնանք…Հոգեվարք ջան, տենց էլ շարունակի
ի՞նչ ասել ա, մենք ուրիշներին չենք ձուլելբայց մեզ ուրիշներին չենք ձուլել, մնացել ենք զտարյուն, այսինքն եթե նույնիսկ ամուսնացել ենք այլազգի ներկայացուցչի հետ,ապա հայ ենք մնացել: այսիքն մեր մեջ ուրիշ ազգի արյուն չկա՞՞՞՞: սովետի վախտ մենքկ էնքան խոպանչի էր ոուսի հետ ամուսնանում ու բերում Հայաստան: հետո՞ :էտ ռուսի երեխաները զտարյուն հայեր էին՞: այսիքն իրանց 50 /պայմանական ասած/ տոկոսը ռուս չէի՞՞
Քրիստոնյա Դարձնում են.....
Ով չի ճանաչում իր հայրենիքը, չի կարող ճշմարիտ սիրել այն...
Mephistopheles (07.12.2009), Լուսաբեր (09.12.2009), յոգի (08.12.2009)
Մոդերատորական. «Եհովայի վկաների» մասին գրառումները տեղափոխվել են համապատասխան թեմա: Թեմայից հաջորդ շեղումն արդեն «պարգևատրվելու» է տուգանային միավորով:
Միանգամից պատասխանեմ երկուսիդ նույնատիպ հարցերին…Զտարյուն տվյալ դեպքում նկատի ունեի ոչ թե արյամբ, այլ զտարյուն ինքնագիտակցությամբ ու մշակույթով...Այսինքն հայը թեկուզ և ձուլվելով , ուրիշներին չի ձուլել իրեն, այսինքն մնացել է հայ
Դու արդեն հայ ես, նորից եմ ասում, նոր չպիտի լինես հայ,քանի որ արդեն հայ ես ծնվել,իսկ մարդ ես թե ոչ, դու ավելի լավ կիմանաս, իմա ասածն այն է, որ հայ լինելու հետ մեկտեղ,մարդ որ լինեն, շատ լավ կլինի...
Իսկ քո պարագայում, կուզենայի մի քիչ գոնե գնահատեիր հայ լինելդ
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
Ես ծնվել եմ:
Բայց ցանկացողը կարող է դառնալ:
Ամեն դեպքում ուրախ եմ քեզ համար
Կապարետ ջան էդ խաչը ձեռդ ես ծնվե՞լ
Կներեք որ թեմային այնքան էլ չեմ հետեվել.
Ինչպես վերջին մի էջից հասկացա ոմանք հային փորձում են էլի քրիստոնյա ներկայացնել (կամ էլ ուղղակի ոմանք սխալ հարց են քննարկում, քանզի խոսում են հայ լինելու եվ ոչ-թե քրիստոնյա լինելու մասին):
Իմ կարծիքով լինի դա քրիստոնյա, մահմեդական, բուդդիստ թե ինչ-որ ուրիշ կրոն, դառնում են, ավելին, ինչպես նշեց անդամներից մեկը՝ դարձնում են: Իսկ այ թե չափահաս արդեն մարդն ինչ ընտրություն կանի իր մինչ այդ ձեռք բերած աշխարհայացքից ելնելով ... դա արդեն դառնում են:
Իմ դեպքում փոքր տարիքից ինձ փորձել են քրիստոնյա մեծացնել, ինչ-որ ժամանակ ինձ համարում էի քրիստոնյա, իսկ մնացած բոլոր կրոնները չարիք (նամանավանդ քրիստոնեության մյուս դրսեվորումները, հանձինս եհովայի վկաների կամ այլ աղանդների), սակայն եկավ մի տարիք, մի հոգեվիճակ, երբ հասկացա որ բոլորն էլ մի արտի ցորեն են, բոլորն էլ փորձում են քեզ համոզել որ միմիայն իրենցն է ճիշտ, ոմանք գտնվում են քիչ հանդուրժողական մնացածի հանդեպ, ոմանք՝ ավելի (որպես կրոն կնշեմ բուդդիզմը, որպես ուղղություն թեկուզով մեր առաքելական, ով հանդուրժողական դիրք է ընտրել կաթոլիկ եկեղոցու հետ կապված, բայց թշնամական այսպես կոչված «աղանդների» նկատմամբ):
Կարծում եմ՝ կարեվոր է այն ընտրությունը, որ մարդ ինքն է անում, եվ ոչ-թե այն «ընտրությունը», որ «արվել» է մինչ իր ծնունդը կամ իր փոխարեն:
Իսկ թե քրիստոնյա դառնում թե ծնվում են, ես կպատասխանեմ . «քրիստոնյա մնում են»
Վերջին խմբագրող՝ Pagan_Angel: 11.12.2009, 14:41:
Դառնալուց հետո. «քրիստոնյա մնում են»
Ով չի ճանաչում իր հայրենիքը, չի կարող ճշմարիտ սիրել այն...
Առանց սուրբ գիրքը կարդալու ոչ ոք քրիստոնյա չի դառնում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ