Ստեղ հպարտության հարց չի: Ամբողջ հարցը այն է, որ իմ կրոնական հայացքները ու կնքված լինելը իրար հակասում են: Իսկ քանի որ երեխաներին շատ հաճախ կնքում են փոքր տարիքում, երբ նրանց աշխարհայացքը դեռևս ձևավորված չէ, ապա ես ուրախ եմ, որ իմ հետ նման բան տեղի չի ունեցել, քանի որ հիմա կընկնեի հակասության մեջ: Իսկ մնացածը այս թեմայի քննարկման նյութ չի:Արծիվ-ի խոսքերից
Chuk (22.11.2009)
Ըստ իս Քրիստոնեությունը և նման տիպի այլ կրոնները այս դարում ապրում են մայրամուտ, քանզի մարդկությունը մի մեծ թափով խրված է նյութապաշտության մեջ, որը նշանակում է, որ կրոնական արժեհամակարգերը շատ հաճախ ընդունվում են ձևական, առանց դրա գաղափարական գիտակցության:
Այնուամենայնիվ, մարդու ենթագիտակցության մեջ բացի նյութապաշտությունից նստած է նաև հոգեպաշտությունը, իսկ դա ենթադրում է, որ մարդկության կյանքի ընթացքում միշտ մի գիտակցությունը իշխելու է մյուսի վրա, կախված ժամանակի դրսևորումներից: Այժմ իշխողը նյութապաշտությունն է, որը և ծնունդն է բազում մարդկային չարիքների:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Բնականաբար, դառնում են
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Chilly (24.11.2009)
Լավ է, որ այդպես ես կարծում: Բայց հետաքրքիրն այն է, որ շատերն այդպես գրել, բայց շատերին, որ հարցնես Քրիստոնյա ես թե չէ կպատասխանեն՝ իհարկե: Այդ "իհարկե" այսօր հենց հենվում է նրա վրա, որ հայ ենք, մեր ծնողները Քրիստոնյա են, դե հետևաբար մենք էլ:
կարծում եմ քրիստոնյա դառնում են, դա ընտրություն է, որ մենք կատարում ենք ամեն օր...
Քրիստոնյա ծնվում են միայն սրբերը, դառնում են այդ սրբերի ծնվելուն հավատացողները։ Մնացած բոլորը ոչ ծնվում են , ոչ դառնում։
Այսի՞նքն:
Եթե մարդիկ քրիստոնյա ծնվեին, ապա կխախտվեր նրանց կամքի ազատությունը: Փրկության գաղափարը կիմաստազրկվեր. կստացվեր, որ կամ փրկվում են բոլորը` նույնիսկ իրենց կամքին հակառակ, կամ էլ փրկվում են միայն ընտրյալները` նրանք, ովքեր "ծնվել են քրիստոնյա": Մարդու անձնական ճիգը, սեփական թուլությունների դեմ մաքառելը, զղջալը, ապաշխարելը կդառնային ավելորդ: Ուրեմն` քրիստոնյա դառնում են:
Ասվածը վերաբերում է նաև ազգությամբ հային, այսինքն նրան, ով, ծնվում է որպես "հայ քրիստոնյա": Այն, որ մենք քրիստոնյա ժողովրդի ներկայացուցիչ ենք, անշուշտ, հեշտացնում է քրիստոնյա դառնալու մեր ընտրությունը, մեր ճանապարհը: Բայց դա նաև մեծ պարտավորություն է դնում մեր ուսերին, որովհետև եթե վատ քրիստոնյա դառնանք կամ չդառնանք ընդհանրապես, ապա անտեսում ենք մեր ժողովրդի քրիստոնեական ամբողջ արժեհամակարգը:
Կներեք, թեմայից դուրս, էս հարցի հետ կապված մի հատ անեգդոտ եմ հիշել:Ստեղ հպարտության հարց չի: Ամբողջ հարցը այն է, որ իմ կրոնական հայացքները ու կնքված լինելը իրար հակասում են: Իսկ քանի որ երեխաներին շատ հաճախ կնքում են փոքր տարիքում, երբ նրանց աշխարհայացքը դեռևս ձևավորված չէ, ապա ես ուրախ եմ, որ իմ հետ նման բան տեղի չի ունեցել, քանի որ հիմա կընկնեի հակասության մեջ: Իսկ մնացածը այս թեմայի քննարկման նյութ չի:
Ուրեմն, հոլանդացին երեխա է ունենում, ընկերները հարցնում են, տղա թ, թե աղջիկ, ասում ա, կմեծանա, ինքը կորոշի:
Հայ Քրիստոնյա ծնվում են: Հայ Առաքելական Եկեղեցին մեր ինքնության անբաժան գործոննեից մեկն է: Թե որքանով է դա ճիշտ կամ սխալ, օգտակար թե անօգուտ, այլ հարց է: բայց Փաստը մնում է փաստ, հայերի մեծամասնությունը Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդներ են, ու չկան այլ ազգերի ներկայացուցիչներ, որոնք մեր եկեղեցու հոտում են: Կարծեմ մի տեղ էլ էի գրել սրա մասին, հիմա չեմ հիշում որտեղ: Անձամբ ես ռելիգիոզնի չեմ, բացարձակապես: Բայց կնքված հայ քրիստոնյա եմ, ու մեր կեղեցին համարում եմ մեր պատմության ու մշակույթի առանցքային բաղադրիչներից մեկը:
Mephistopheles (23.11.2009), Yeghoyan (23.11.2009), Շինարար (23.11.2009)
Տրիբուն, քրիստոնյա լինելն ու կնքված լինելը իրարից էապես տարբերվող բաներ են
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ապեր, քրիստոենկան դոգմատները չեմ ուզում քննարկման առարկա դարձնել, հատկապես, որ խելքս առանձնապես չի հասնում դրանից: Բայց ես կոնկրետ իմ համար էի գրել, որ կնքված հայ քրիստոնյա եմ: կարող ա մարդ կա, չկնքված հայ քրիստոնյա ա, կամ կնքված քրիստոնյա ա, կամ չկնքված վրացի ա:Տրիբուն, քրիստոնյա լինելն ու կնքված լինելը իրարից էապես տարբերվող բաներ են
Տրիբուն ձյա, նորից գնամ սարեր ու ձորեր ընկնեմ, ոնց որ էս թեմայում մի անգամ արել եմ, բայց ոչինչ, կոպիտ օրինակ բերեմ:
Եթե վերցնենք ացետոնի շշի վրա պիտակ կպցնենք ու վրան գրենք «Իսկական գինի», էդ ացետոնը գինի չի դառնա:
Քո գրառումը քո մասին չէր, ընդհանուր էր, մեջբերում եմ. «Հայ Քրիստոնյա ծնվում են»: Բայց ինչքան էլ ուզում ես ոչ քրիստոնյա մարդու վրա էդ պիտակը (յառլիկ) կպցրու, ուզում ես անունը կնքվել դիր, ինչ ուզում ես դիր, ինքը դրանից քրիստոնյա չի դառնա, ճիշտ էնպես, ինչպես գինու պիտակով ացետոնը գինի չի դառնում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Դե հիմա էդ իսկական անկախ յառլիկից քրիստոնյան էնքան դեֆիցիտ ա դառել, երևի սկի չճարվի էլ, հիմա մեծ մասամբ էդ ացետոնային վիճակներն ա: Ծնվում ենք անունով քրիստոնյա: Ես ինձ քրիստոնյա համարում եմ, գլուխս շատ կրոնական հարցերով չեմ ցավացրել, ինչքան հավատում եմ, երկու էդքան չեմ հավատում, մի քիչ էլ իսլամ եմ ուսումնասիրել, ինձ համար էլի շատ ընդունելի կրոն ա, էլի նույն Աստվածն ա, ինձ քրիստոնյա եմ համարում, բայց սա իմ ընտրությունը չի… Կնքված չեմ, էս պահի դրությամբ չեմ էլ ուզում, կարող է մի ուժեղ հավատացյալ մարդ ինձ քրիստոնյա չհամարել, բայց դրանից բան չի փոխվի, ես քրիստոնյա եմ այնպես, ինչպես և հայ եմ, ուզեմ, թե չուզեմ:
Տրիբուն (24.11.2009)
Եթե չուզես չես լինի ավելի ճիշտ քեզ այդպիսին չես համարի,եթե հայ ես չի նշանակում որ Քրիստոնեա ես,Տիգրան Մեծն էլ էր ՀԱՅ,բայց Քրիստոնեա չէր:
յոգի (23.11.2009)
Ոչ, դա քո ընտրությունն ա քեզ այդպիսին համարելը, որովհետև քրիստոնեության ուսմունքը քեզ բավարարարում ա, քո աշխարհայացքին համապատասխան ա: Բայց մեջբերածս գրառումը ցույց ա տալիս, որ դու քրիստոնյա չես բառի բուն իմաստով՝ հավատացյալ չես: Դու ընդամենը արժեհամակարգի կրող ես:
Իսկ ուրիշները, հայեր, անգամ լուրջ հավատացյալների ընտանիքներում ծնված, ընտրել են քրիստոնյա չլինելու, փոխարենը այլ կրոն դավանելու կամ աթեիստ լինելու տարբերակը: Հետևաբար ասել «ուզեմ թե չուզեմ» սխալ ա:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ