Կներեք որ թեմային այնքան էլ չեմ հետեվել.
Ինչպես վերջին մի էջից հասկացա ոմանք հային փորձում են էլի քրիստոնյա ներկայացնել (կամ էլ ուղղակի ոմանք սխալ հարց են քննարկում, քանզի խոսում են հայ լինելու եվ ոչ-թե քրիստոնյա լինելու մասին):
Իմ կարծիքով լինի դա քրիստոնյա, մահմեդական, բուդդիստ թե ինչ-որ ուրիշ կրոն, դառնում են, ավելին, ինչպես նշեց անդամներից մեկը՝ դարձնում են: Իսկ այ թե չափահաս արդեն մարդն ինչ ընտրություն կանի իր մինչ այդ ձեռք բերած աշխարհայացքից ելնելով ... դա արդեն դառնում են:
Իմ դեպքում փոքր տարիքից ինձ փորձել են քրիստոնյա մեծացնել, ինչ-որ ժամանակ ինձ համարում էի քրիստոնյա, իսկ մնացած բոլոր կրոնները չարիք (նամանավանդ քրիստոնեության մյուս դրսեվորումները, հանձինս եհովայի վկաների կամ այլ աղանդների), սակայն եկավ մի տարիք, մի հոգեվիճակ, երբ հասկացա որ բոլորն էլ մի արտի ցորեն են, բոլորն էլ փորձում են քեզ համոզել որ միմիայն իրենցն է ճիշտ, ոմանք գտնվում են քիչ հանդուրժողական մնացածի հանդեպ, ոմանք՝ ավելի (որպես կրոն կնշեմ բուդդիզմը, որպես ուղղություն թեկուզով մեր առաքելական, ով հանդուրժողական դիրք է ընտրել կաթոլիկ եկեղոցու հետ կապված, բայց թշնամական այսպես կոչված «աղանդների» նկատմամբ):
Կարծում եմ՝ կարեվոր է այն ընտրությունը, որ մարդ ինքն է անում, եվ ոչ-թե այն «ընտրությունը», որ «արվել» է մինչ իր ծնունդը կամ իր փոխարեն:
Իսկ թե քրիստոնյա դառնում թե ծնվում են, ես կպատասխանեմ . «քրիստոնյա մնում են»
Մեջբերել
Էջանիշներ