Հայերս հպարտանում ենք, նրանով, որ առաջինն ենք ընդունել քրիստոնեությունը: Յուրաքանչյուր հայ համարում է իրեն քրիստոնյա, մտածելով, որ դա (քրիստոնեությունը) ժառանգել է ծնողներից: Սակայն քրիստոնեւոթյունը միայն կրոն չէ, այլ ապրելաձև է և այն ընտրում են ոչ թե ժառանգում:
Իսկ ինպե՞ս եք կարծում Դուք:
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 21.11.2009, 19:06:
Այ եթե բացատրեիր, թե ինչա նշանակում "լինել քրիստոնյա", կասեի ես քրիստոնյա ծնվել եմ, թե դարձել, ու ընդհանրապես` քրիստոնյա՞ եմ, թե՞ ոչ:
Ոã միայն քրիստոնեությունը կամ ընդհանուր դեպքում կրոնը, այլ նաև մյուս հատկանիշները մարդ ձեռքա բերում կյանքի ընթացքում: Խոսքն ամենևին պաշտոնական կոչման հետ չի,որ 1 տարեկանում կնքում են երեխային քրիստոնյա, այլ հավատքի, որն այդ տարիքում ուզես էլ չես կարող փոխանցել երեխային:razmik21-ի խոսքերից
Ճիշտ է նաև այն, որ մեծ ազդեցություն է ունենում մարդու վրա իրեն շրջապատող աշխարհը, բայց մեծանալուն զուգընթաց էդ ազդեցությունը կամաց-կամաց փոքրանումա
Եթե շատ խիստ նայենք, մարդը ծնվելուց նույնիսկ ազգությունը չի ձեռք բերում, էլ ուր մնաց, թե կրոնը:
քրիստոնեության ապրելաձևը որնա՞
Հյունսու պիկի պիկի բում © ԴԿ
Հայաստանում քրիստոնյա լինելը, չգիտես ինչու, համարվում է հայ լինելու անժխտելի բաղադրիչ։Բայց ընդհանրապես ցանկացած կրոն, էդ թվում և քրիստոնեությունը, ի ծնե չի կարող լինել, ուրիշ բան, որ ի ծնե մարդուն պարտադրում են որոշակի կրոնի ձևական կողմերը (կնքվել, եկեղեցի գնալ, հաճախ առանց հասկանալու ու զգալու, անգիր արած աղոթել, խաչ կրել և այլն)։ Բայց եթե մարդը ներքուստ չընդունի տվյալ կրոնը, ի՞նչ ի ծնեի մասին է խոսքը։ Կդառնա, ասենք, շարքային ձևական քրիստոնյա, ինչպես որ հայերի ճնշող մեծամասնությունն է, քանի որ իրենց ոչ ոք չի հարցրել՝ որ կրոնն են ուզում ընտրել, ի ծնե պարտադրել են իրենցը ու վերջ։ Կրոնը մարդու ընտրությունը պետք է լինի, ոչ թե ծնողների, ազգի կամ այլ ազդեցությամբ պարտադրված բան, որ հետո էլ արդեն ուզած–չուզած համարվի, ասենք, քրիստոնյա, ու եթե մեծանալով՝ հանկարծ որոշի այլ կրոն ընտրել, օ՜, ինչպիսի՜ մոլորություն, սրբապղծություն, ազգուրացություն...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես այս հարցն ասոցացնում եմ հետևյալ հարցի հետ. «Նասկին առանց հագնելու ծակվու՞մ ա»:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Gayl (22.11.2009)
հա Չուկ, ցեցա ընԳնումբայց քրիստոնյան պիտի որ չընկնի
Հյունսու պիկի պիկի բում © ԴԿ
Նասկին մարդն էր, ծակը՝ քրիստոնեությունը, հետևաբար ասածդ սխալ էր:հա Չուկ, ցեցա ընԳնում
Հիմա նայի: Նասկին կարող ա ծակվի հագնելուց, կարող ա ծակվի ցեցից կամ ուրիշ բանից:
Մարդն էլ կարող ա քրիստոնյա դառնա ծնողի ասելուց (նասկու դեպքում՝ ցեց), սեփական վերլուծություններից (նասկու դեպքում՝ հագնել), կամ էլ, մեկ էլ տեսար, հանկարծ ու էդպես ծնվեց (նասկու դեպքում կատարյալ պայմաններում մնալուց հանկարծ ու ծակվել):
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Լրիվ համաձայն եմ: Դրա համար էլ ես շնորհակալ եմ իմ ծնողներին, որ ինձ չեն կնքել:Հայաստանում քրիստոնյա լինելը, չգիտես ինչու, համարվում է հայ լինելու անժխտելի բաղադրիչ։
Իհարկե հարգանքս բոլորին բայց կարծում եմ ծնողներտ լուրջ չեն մոտեցել կնքելու կամ կնքվելու լրջությանը ու կարևորությանը իսկ եթե ոչ ուրեմն նրանք անպայման քեզ կնքեին: Ոչ թող կնքվածը հպարտանա իր կնքվելով ոչ էլ չկնքվածը իր չկնքվելով:
Վերջին խմբագրող՝ Արծիվ: 22.11.2009, 03:11:
Տրիբուն (22.11.2009)
Ստեղ հպարտության հարց չի: Ամբողջ հարցը այն է, որ իմ կրոնական հայացքները ու կնքված լինելը իրար հակասում են: Իսկ քանի որ երեխաներին շատ հաճախ կնքում են փոքր տարիքում, երբ նրանց աշխարհայացքը դեռևս ձևավորված չէ, ապա ես ուրախ եմ, որ իմ հետ նման բան տեղի չի ունեցել, քանի որ հիմա կընկնեի հակասության մեջ: Իսկ մնացածը այս թեմայի քննարկման նյութ չի:
Chuk (22.11.2009)
Քրիստոնյա չեն ծնվում,այլ դառնում են...Քրիստոնեությունը ժառանգական չէ, այլ ձեռքբերովի...Ուղղակի 1700 տարվա քրիստոնյա ազգ լինելով՝ մենք թույլ ենք տալիս այն ժառանգական համարել...
Ես ինձ քրիստոնյա համարում եմ այնքանով, որ հավատում եմ իմ Աստծուն ու շնորհակալ եմ իմ ընտանիքին,որ քրիստոնեությունը չեն պարտադրել,այլ սերմանել են,բայց ընտրության իրավունքն ինձ թողնելով... ու ես հպարտ եմ, որ քրիստոնյա եմ...
Մարդը ծնվելուց ազգությունը ժառանգում է, իսկ կրոնը ձեռք բերում...
Ծնողներդ քեզ չեն կնքել, քանի որ մտածում ու դատում են քեզ պես, ինչը տրամաբանակն ու բնական է, իսկ ես շատ շնորհակալ եմ իմ ընտանիքին, որ կնքել են ինձ ու հասուն տարիքում...
Վերջին խմբագրող՝ Հոգեվարք: 22.11.2009, 18:42:
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
Արծիվ (23.11.2009)
դառնում:
շ:
մարդ ամեն ինչ էլ դառնում է:
Քեզ որպես գաղտնիք ասեմ, որ ծնողներս քրիստոնյա հավատացյալներ են:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ