Վա՜յ, Ուլուանա, գրողի խոսքն իր ողջ փայլքով էստեղ երևում է...մի երկու կտոր կարդա, չես փոշմանի:
Վա՜յ, Ուլուանա, գրողի խոսքն իր ողջ փայլքով էստեղ երևում է...մի երկու կտոր կարդա, չես փոշմանի:
Shpinx, Քննադատ
Հարգելիս:
Սկսեմ նրանից, որ ես որևէ վիրավորվելու պատճառ ունենալ ուղղակի չէի կարող: Պարզապես տեսնելով հավակնոտ կարծիքները, որոնք համեմվում են ընդհանուր ոճում ցուցադրելով գրաքննադատ կամ գրականագետ լինելու ակնարկներով, մոտս նման բնական հակազդեցություն է առաջացնում, որովհետև ՄԱՆԱՎԱՆԴ երբ առանց ստեղծագործություններին ծանոթանալու նման կարծիք է հնչում, որ գրողը «Վայ անվանի գրող է», ապա արդեն իմ համար այդ կարծիքն անարժեք է դառնում: Ինչևէ, բարեկամս, անձիդ վրա չեմ կենտրոնանում (դեռևս վստահ չեմ նույն մարդն ես, թե պարզապես իրար հետ եք):
Շեկոյանին ծանոթ եմ իր «Հայկական ժամանակ» վեպով, գնահատականս՝ գերազանց:
Ծանոթ չեմ իր այլ արձակ գործերին, ծանոթ չեմ պոեզիային, ցավոք:
Շեկոյանին վստահաբար անվանում եմ գրող, կայացած ու լավ գրող: Հիմա հերթով ասեմ:
Կայացած ա պարզագույն պատճառով, ինքն ունի իր ընթերցողը, ընդ որում այդ ընթերցողի մեջ սակավ չեն գրականությունից իսկապես հասկացող, այն գնահատող մարդիկ: Հետևաբար նրա գրող ու իսկապես գրող լինելը արդեն իսկ կասկածից դուրս է: Հիշենք, որ գրողի համար ամենամեծ գնահատականը ընթերցող ունենալն ու սիրված լինելն է ու բնավ էական չի, որ կլինեն նրա գործերը չսիրողներ, այդ թվում «դիպլոմավոր» կամ այլ տեսակի:
Ամենահանճարեղ գրողներն անգամ ունեն չհավանողներ, իրենց արվեստը չսիրողներ: Պարզապես սովորաբար դրանք լինում են հիմնավոր կարծիքներ, այլ ոչ թե օդից մի քանի մոլեկուլ բռնելով իրար կողք շարելով սարքված կարծիքներ:
Լավ գրող հասկացությունը առավել սուբյեկտիվ հասկացություն է: Մասնավորապես Շեկոյանը լավ գրող է ինձ համար, որովհետև իր պարզ, չպարտադրող ու հետաքրքիր ոճը հավանում եմ, իր վեպը կարդում եմ հաճույքով, այն ինձ շատ բան է տալիս: Նույն գրողը շատերիդ համար կարող է վատը լինել, դա էական չէ, բոլորովին:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Երվանդ (07.12.2009)
Շեկոյանի չափածո գործերից չեմ կարդացել, բայց արձակը դուրս գալիս ա, գրում ա առանց ավելորդ երկարացնելու, հումորով ու դիպուկ, բայց ամենաշատը դուրս գալիս ա էն, որ ինքը գրում ա նենց ոնց որ հասարակ մարդը կգրեր, այսպես կոչված «փողոցի» լեզուն իր արձակի մեջ շատ կա, մանավանդ երկխոսությունների մեջ, էտ իրա հումորի ու դիպուկության հետ միախառնված կարգին բան ա ստացվում:
Chuk (07.12.2009)
Chuk ջան, ես ի տարբերություն քեզ չեմ կարծում, որ դու և Երվանդը մի մարդ եք,իսկ ընկեր եք, թե ոչ , ինձ տվյալ դեպքում չի հետաքրքրում, քանի որ այստեղ ոչ մի կրիմինալ չեմ տեսնում:Ես ջհանդամը, ինձ վիրավորելն էդքան հեշտ չի, էդ մարդուն ինչի վիրավորեցիր իզուր տեղը, չհասկացա:
Անցնենք առաջ,ես Շեկոյանի արձակին քո հղումով ծանոթացա:Լեզուն իրոք անընդունելի է ,Ժարգոնով լցված, ես զարմանում եմ, թե նրա ինչն ես հավանում: Լավ , մի խոսքով, մեր տեսակետները պարզ են, արի չերկարացնենք՝ ամեն մեկս մնանք մեր կարծիքին, թե չէ քեզ գիտեմ, պետք ա նորից կռվես...ախր քո տունը շինվի, հեչ աչք չունես...
Բարեկամս, երբևէ նման կարծիք չեմ կազում կարծիքների նույնական լինելու պատճառով, ունեմ շատ ավելի լայն հնարավորություններ: Եթե սխալվում եմ, նախապես ներողություն:
Ինչ վերաբերվում է Շեկոյանին, ապա ես հակիրճ գրել եմ, թե ինչն եմ հավանում: Ի դեպ Շեկոյանը ժարգոնով չի գրում, գրում է Երևանյան խոսակցական լեզվով: Ու ամբողջ խնդիրն այն է, որ ես լրիվ նորմալ կվերաբերվեմ, եթե հիմնավորվի, որ այդ խոսակցական լեզվի պատճառով իրեն չես սիրում, բայց դրա վրա հիմնվելով անվանել նրան «վայ գրող» մշտապես նման ռեակցիա է առաջացնելու:
Ոչ մեկը ոչ մեկին չի կարող պարտադրել սիրել ինչ-որ գրողի կամ լավ արտահայտվել նրա նկատմամբ, բայց ավելորդություններից խուսափելը ու քննադատելուց առանց նման պիտակումների քննադատելը ճիշտ է: Օրինակ ինձ համար լրիվ ընդունելի է Ուլուանայի տեսակետը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ապե նատուռի բեսամթ չի դզում էս գրական լեզվի մասին շուխուռները, թարգեք, գյաջ ըլնեմ:
DIXIcarpe noctem
Ուլուանան էլ, Քննադատն էլ շատ լավ հիմնավորեցին իրենց տեսակետը: Երևանյան խոսակցական լեզուն ես տարբերում եմ ժարգոնից՝ չես համոզի: Կարող եմ ավելի մանրամասն խոսել էդ մասին՝մեջբերումներով, բայց դա երկար խոսակցություն է: Բոլորն էլ աչք ունեն՝ թող կարդան:
Հիմա չեմ հասկանում, իմաստը որն է վիճաբանության, քեզ դու չի գալիս, ինձ ու Փիլիպոսին էլ չի դուր գալիս, Չուկին ու Մարտիրոսին էլ դուր է գալիս, հո քննադատի հիմնավորելով չի, եթե մարդը սիրում է, կարդում է, էլ ի՞նչ չափանիշ պիտի ունենա գրողին լավը համարելու, Ջրբաշյանի Գրականագիտության տեսության սահմանած օրենքնե՞րը: Մի բան ասի, մի բան ասեմ սկզբունքի զրույց ա դառնում…
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Համ էլ ձեռի հետ հիշեցնեմ, որ քննարկվող երկու թեմաների վերաբերյալ Ակումբում ունենք առանձին թեմաներ՝ «Ժարգոնը ժամանակակից հայ գրականության մեջ» և «Արմեն Շեկոյան»։ Թեև երկուսն էլ այս թեմային առնչվում են, բայց եթե շատ խորանալու միտում կա, խորհուրդ կտայի նշածս թեմաներում գրառում անել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Նաիրուհի (07.12.2009)
Մի գուցե շատ օֆթոփեցինք, բայց էն ինչ-որ կասեմ, էնքան էլ օֆթոփ չի, ուզում եմ անպայման ասել, ես ակումբում գրանցվեցի հատուկ գրականության, հայոց լեզվի մասին թեմաների համար, այդ ժամանակ աշխուժացում կար այդ թեմաներում, էս վերջերս անցում էր կատարվել սերիալների ու աստղերի, ձանձրանում էի, շնորհակալություն Նաիրուհուն, որ էն Անտաշյանի մասին թեման բացեց, մի գուցե դրանից հետո ավելի շատ գրականության այլ հարցերից խոսացինք, այլ գրողների քննարկեցինք, բայց կարևորը որ աշխուժացում նկատվեց նորից ժամանակակից, ու ոչ միայն, գրողների ու գրականությանը վերաբերող խնդիրների շուրջ
snow (09.12.2009)
Հետաքրքիր է... Google-ում "Ժամանակակից հայ գրականություն" արտահայտության փնտրումը առաջին տողով այս կայքն է բերում, մտնում եմ ու ... ինչ եմ տեսնում`
Արմեն Շեկոյան
Լուսինե Վայաչյան
Վիոլետ Գրիգորյան
Տիգրան Կարապետիչ
Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյան
Արտաշես Յավրյան
Էդուարդ Հարենց
Կարեն Անտաշյան
Թերթեցի քննարկումներն ու չդիմացա, որոշեցի գրացվել:
Ցավուվ պիտի նշեմ, որ այս ֆորումի մասնակիցներից շատերի մոտ ես էժանագին անձնական վիրավորանքների կամ ախպերական գովերգերի մակարդակից բարձր բան չգտա: Այս ցանկը խեղճ է և ողբերգական, եթե ձեր պատկերացումները արդի հայ գրակի մասին սահմանափակվում են այս ցանկով` ուրեմն ձեր պատկերացումներն էլ են խեղճ: Մեր ազգին բնորոշ հատկանիշ է` խառնվել ցանկացած հանարավոր գործի, անկախ նրանից թե խելքդ ինչքանով է հասնում դրանից: Համազգային դիլետանտության սինդրոմին վերջ տվեք: Եթե ինչ-որ մեկին դա երջանկացնում է` թող Արտաշես Յավրյանն ու Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյանը մնան ժամանակակից հայ գրակի տակ, բայց, ասենք աններելի է, երբ այդ ցանկում չկան Հովհաննես Գրիգորյանն, Գուրգեն Խանջյանը, Նորայր Ադալյանը, Լևոն Խոչոյանը, երիտասարդներից հատկապես Հրաչյա Սարիբեկյանն ու Մհեր Բեյլերյանը:
Էս մարդիկ արդի համաշխարհային գրականությանը հարիր մակարդակի իրական գրականություն են ստեղծել/ում և պետք չի սար ու չոլ ընկնել` կարդացեք, պատկերացում կազմեք, արժեվորեք, նրանք են ձեր ժամանակի գրողները, չէ որ դա մի առանձին երջանկություն է քո հետ միևնույն տարածաժամանակային հատվածում ապրող և այդ տարածաժամանակը կրող գրողին ճանաչելը:
ՀԳ
Վերջը միքիչ պաթոսով ստացվեց չսիրածս բանն ա
snow (09.12.2009)
Սիրելի Տաթև, այն էլ Արծրունի, խորհուրդ եմ տալիս մինչ քննարկման մեջ մտնելը ծանոթանալ քննարկումների կարգին ու ակումբի կանոնադրությանը: Մասնավորապես գրառումդ թեմայից դուրս է, ու շուտով այն կտեղափոխեմ համապատասխան թեմա:
Ինչևէ, ինչպես ցանկացած ֆորում, սա էլ բաց հարթակ է, որտեղ յուրաքանչյուր ոք ազատ է նոր թեմաներ, նոր քննարկվող նյութեր առաջարկել, այդ թվում բացել նշածդ հեղինակներին վերաբերվող թեմաներ:
Մասնավորապես նշածդ հեղինակներից ծանոթ եմ Հովհաննես Գրիգորյանի, Գուրգեն Խանջյանի և Լևոն Խեչոյանի գրականությանը, երեքին էլ շատ սիրում եմ: Արդ, ի՞նչն է քեզ խանգարում հիմա մտնել ու նրանց նվիրված թեմաներ բացել՝ վերևից խոսելու ու «ամոթանք» տալու փոխարեն:
Ի դեպ նշածդ գրողների լավը լինելը չի նշանակում քննարկվող գրողների վատը լինելը: Մասնավորապես ինձ շատ դուր է գալիս Շեկոյանի արձակը, ինձ նաև դուր է գալիս Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյան ոճը, թեև նրան թույլ բանաստեղծ եմ համարում:
Ասածս այն է, որ բացառված չէ, որ դու էլ այստեղ ստանալու շատ բան ունես, մի շտապիր փոքր ինչ վերից նայել, դա արդեն իսկ քո նկատմամբ որոշակի վերաբերմունք է ստեղծում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ