Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Բարեկամ (05.12.2009)
Անկեղծ ասած բոլորովին չեմ հիշում, թե ակումբում Շեկոյանից ինչ գործ է տեղադրված ու ինչ քննարկում է եղել (որին գուցե և ես էլ եմ մասնակցել), բայց Շեկոյանի գրականությունը պարզ ու անմիջական գրականություն է: Մասնավորապես նրա «Հայկական ժամանակ» վեպը, որը կարող ես գտնել aravot.am կայքի աջ սյունակից: Ինչևէ, անկախ նրանից դիրքորոշումդ կփոխվի՞, թե՞ ոչ այդ վեպն ընթերցելուց հետո, տեսակետդ գոյության իրավունք ունի, չնայած այն բանին, որ Շեկոյանը հրաշալի գրող է, ով ունի ընթերցողի մեծ բանակ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Երվանդ (04.12.2009)
Եղավ,Chuk ջան, անպայման կնայեմ:
Գրողը պատասխանատու է իր լեզվի համար, քանի որ նա գրական աշխարհի ներկայացուցիչն է, նա խոհանոցում նստած դեսից-դենից չի զրուցում: Ես չեմ գտնում , որ հասարակաբանությունների, ժարգոնի չհիմնավորված, անտեղի օգտագործումը որակի նշան է, այն դեպքում, երբ դրանց գրական համարժեքը նույնպես կարելի էր հանգիստ օգտագործել: Դրանք կենդանի խոսքի տպավորություն ստեղծելու էժան միջոցներ են:Ես չեմ բացառում հասարակաբանությունների օգտագործումը ընդհանրապես, դա պետք է անել տեղին, աննկատ: Գլուխ կա, որ կարդալ չի լինում...Գրական երկի մեջ գերիշխող խոսքը պետք է գրականը լինի , այստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող, իմ համոզմամբ::Երկխոսությունները անհաջող են կառուցված՝« ես ասացի-նա ասաց »անվերջանալի շղթայով, որ աչք է հոգնեցնում:
Շինարար (05.12.2009)
Փաստորեն կարող է, և կարող ոչ միայն երկու կարծիք լինել, այլև 10:
Այսպես, կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությանը կարելի է այնքան ազատություն տալ, որ նրանում ներառվն նաև ժարգոնը, անգամ հայհոյախոսությունը:
Կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությունը կարելի ու ցանկալի է առավել ժողովրդական խոսքով, առանց ավելորդ ճոռոմաբանությունների (օրինակ՝ ես):
Կան գրական լեզվի կողմնակիցներ:
Ու կան գրական լեզվի կողմնակիցներ, ովքեր գրական ասելով հասկանում են արհեստական ու ձևական բառերի կիրառումը:
Եվ այլն:
Բայց կարծում եմ, որ այդ հարցը քննարկելու համար ճիշտ թեմա չի ընտրված: Որոնելու դեպքում կգտնեք համապատասխան թեմաներ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Chuk ջան,խոսքս ոչ թե սիրողական , այլ մասնագիտական կարծիքին է վերաբերում:Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ. ես նշեցի, որ ծայրահեղական չեմ:
Իսկ այս մասին խոսելով՝ գրականության մեջ ժարգոնի կիրառման խնդիրը շոշափելու նպատակ չեմ ունեցել, այլ պարզապես մեկնաբանել եմ, թե ինչու եմ գրողի նման որակի խոսքը գրականության մեջ անվանում «պլեբեյական»՝ պատասխանելով այստեղ ինձ տրված հարցին և ինչու Շեկոյանին գրող չեմ կարող համարել :Ես տեղյակ եմ, որ գրականության մեջ ժարգոնի կիրառման վերաբերյալ առանձին թեմա է հատկացված,ծանոթ եմ նաև կոնկրետ քո կարծիքին . որն ինձ ավելի մոտ է թվում, քան պարոն Շեկոյանին, ինչը ինձ զարմացրեց, եթե հաշվի առնենք քո դրական կարծիքը նրա գրածի վերաբերյալ:Եթե այնտեղ որևէ նոր բան ունենամ ավելացնելու, անպայման կմասնակցեմ զրույցին:
Վերջին խմբագրող՝ Քննադատ: 05.12.2009, 15:02:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Շինարար (07.12.2009)
Ես էլ « բախտ» ունեցա ծանոթանալ Շեկոյանի գործին... Քննադատը ճիշտ է, իրոք կարդալ չի լինում: Լավագույն դեպքում կարելի է ենթադրել և հուսալ , որ սա հում նյութ է՝ գրվելիք գործի համար՝ հաշվի առնելով գրելաոճը. ասենք , չի բացառվում, որ իսկական գործը դրանից հետո տպի:
Այ, էսպես, ամեն մի վայ անվանի գրող՝ սազով զինված մի մեծ բանակ է հավաքում, դրա համար էլ, այսօր «ոչ բանակային »երիտասարդ» ընթերցողը գրականության մեջ թացը չորից չի կարողանում տարբերել:
Վերջին խմբագրող՝ Sphinx: 07.12.2009, 11:43:
Շեկոյանի առումով, հիմա Ակումբում դրած գործերն եմ կարդում, արդեն որոշակի կարծիք կազմեցի:
Երգիծանք, բավականին հետաքրքիր մոտեցման միջոցով է ստացվել: Որոշակի բառեր ու պատկերներ փոխելու միջոցով կստանանք ժողովրդական ստեղծագործության օրինակ:ԱՐԴԻ ՊՈԵԶԻԱ
Փոքրիկ տղան «Շիսսոտ» տեսավ,
տեսավ «Շիսսոտ» մայլի միջին,
«Շիսսոտ» տեսավ, ուրախացավ,
մոտիկ վազեց սիրուն մաշնին:
Սիրուն մաշնին, քնքուշ մաշնին,
սիրուն մաշնին մայլի միջին:
Տղան ասաց. « Քեզ կքշեմ,
Ա'յ սև «Շիսսոտ» մայլի միջին»:
«Շիսսոտն» ասաց. «Քեզ կքաշեմ, ես «Շիսսոտն» եմ Կոնդի Բջի»:
Կոնդի Բջի, Կոնդի Բջի,
ձեռին հեռախոսը բջջի:
ՈՒ անհամբեր տղան քշեց
էն «Շիսսոտը» մայլի միջին,
Բիջը նրա հորը ծակեց,
Որ չմոռնան Կոնդի Բջին:
Կոնդի Բջին, Կոնդի Բջին,
Կոնդի բիջը բերդի միջին:
Փոխվող պատկերներ՝ փոխվող արժեքներ: Փաստորեն, ժամանակակից արժեքների դեպքում, եթե ժողովուրդն ինքն իր հետ ազնիվ լիներ, այսպիսին կլիներ նաև ժողովրդական ստեղծագործությունը: Ինտելլեկտուալ ու սարկաստիկ մոտեցում է:
Մնացած գործերն, ինչպես նաև դրանց ուղղված դրական ու բացասական պատասխանները, առանձնապես հետաքրքրություն չէին ներկայացնում: Լիքը մեծ-մեծ բառեր ասվեցին, բայց, ինչպես ասում են, ոչինչ չէին ասում:
Ինչևէ, արվեստը նպատակ ունի գեղագիտական արժեք ստեղծել, ոչ թե հասարակական կամ քաղաքական: Հակառակ դեպքում կոմունիստական պրոպոգանդիստական լոզունգներն ու պլակատները նույնպես արվեստի ճյուղ են (հիմա մեր ավանգարդիստները կասեն՝ այո, փոփ-արթ է, ատում եմ քեզ, օՑ):
Կարճ ասած՝ Շեկոյանը հասարակական-քաղաքական գործիչ է, հրապարակախոս (ու բնավ ոչ վատ), բայց ոչ մի դեպքում ոչ գրող կամ բանաստեղծ:
Հայկական ժամանակակից գրականությանը հատուկ են երիտասարդ սերնդի բոլոր թերությունները. անհիմն մեծամտությունը, «հանճարեղ բան ստեղծելու» նպատակաուղղվածությունը, հներին մերժելու, «տրորելու» մղումը... Այս մասին բավականին նուրբ երգիծանքով գրում է Սոմերսեթ Մոեմն իր «Լուսինն ու վեցպենսանոցը» վեպի սկզբում.
Ամեն ինչ պտտվում է, ոլորվում ու լցվում ինքն իր մեջ: Ֆուկոյի ճոճանակի նման:Երիտասարդությունն երկրպագում էր աստվածների, որոնք մեր ժամանակ անհայտ էին, ու այժմ պարզ տեսանելի է այն ուղղությունը, որով կշարժվեն նրանք, ովքեր ապրելու են մեզնից հետո: Երիտասարդ սերունդը, անխոնջ ու սեփական ուժը գիտացկցող, արդեն չի թակում դռները՝ նա ներխուժել է ու նստել մեր տեղում: Օդը դղրդում է նրանց կոչերից: Ծերերը նմանակում են երիտասարդների վարմունքին ու փորձում են իրենք իրենց համոզել, որ իրենց ժամանակը դեռ չի անցել: Նրանք երիտասարդների հետ միասին աղմկում են, բայց շրթունքներից ոչ թե մարտակոչ է պոկվում, այլ խղճուկ ճիչ. նրանք նման են ծերացած պոռնիկների, ովքեր փորձում են իրենց վերադարձնել անցած գեղեցկությունը: Ավելի իմաստուններն արժանապատվորեն գնում են իրենց ճանապարհով: Նրանց զուսպ ժպիտում ներողամիտ քմծիծաղ է: Նրանք հիշում են, որ ժամանակին նույն կերպ աղմուկով ու արհամարհանքով դուրս են մղել նախորդ, արդեն հոգնած սերունդը, ու կանխատեսում են, որ այսօրվա քաջ ջահակիրներն էլ շուտով ստիպված կլինեն զիջել իրենց տեղը:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Շինարար (07.12.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ