Մեջբերում Yeghoyan-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Դու լինելով բանկ, ինչքանո՞վ ես քեզ ապահովագրում, որ էդ տվածդ վարկը հետ ես ստանալու: սկի տաս տոկոս չես կարա համոզված լինես որ օգուտով կաշխատես, իսկ ինչ-որ գործ ձեռնարկելուց, առաջին հերթին հաշվում են օգուտը: կամ թեկուզ օգուտիդ մասին չենք մտածում: Մի անգամ էլ ժողովրդի մասին մտածենք, հավասար պայմաններով աշխատենք, մեզ օգուտ պետք չի, վերցրածն էլ տան հերիքա, բայց կտա՞ն, հիմա ժողովուրդը/ցածր խավը/ մենակ էսօրվա ուտելու համար են կարողանում փող աշխատեն:
Ասում ես եթե առաջին վերցրածը չեն տալիս, երկրորդ անգամ չենք տալիս, եթե առաջին անգամվա տվածը չեն տալիս, քեզ որտեղից փող մյուսին տաս, երրորդին տաս: Վնասա լինելու քեզ, մի տարի հետո բանկիդ կամ վարկային կազմակերպությանդ հետքն էլ չի լինելու:
Լավ ես մտածում, բայց քիչա էսօրվա պայմաններում Հայաստանի համար, ավելի հարմար բան մտածի
Ես ինչ-որ մասով համաձայն եմ ձեզ հետ, իհարկե մեր նման երկրում, որ գոյություն ունի ծայրահեղ ծանր վիճակ աշխատուժի շուկայում, հատկապես ուսանողների , ծերերի և անապահով խավի համար, դժվար է հավատալ, որ ստեղծված բանկը շահույթով կաշխատի: Սակայն բանկը նաև վարկեր կսկսի տրամադրել ուսանողներին, այսինքն բանկային ռիսկի շեմը կիջացվի, բացի ուսանողներից հնարավոր է շահավետ վարկերի տրամադրում այլ տնտեսական սուբյեկտների: Փաստորեն վարկային ռիսկերը ցրվում են բնակչության տարբեր խավերի համար: Մյուս կողմից այստեղ մեծ պետք է լինի պետության դերը, քանի որ վերջի վերջո պետությունն է վարում աղքատության կրճատման ռազմավարական ծրագիրը: