Այս թեման բացեցի այս բաժնում, որովհետեվ կապված է մարդու հոգեբանության հետ
Եթե վաղը պատերազմ լինի, ով կգնա առաջին գիծ, որպեսզի պաշտպանի իր հայրենիքը, եվ ինչու, պատասխանները հիմնավորում ենք
Այս թեման բացեցի այս բաժնում, որովհետեվ կապված է մարդու հոգեբանության հետ
Եթե վաղը պատերազմ լինի, ով կգնա առաջին գիծ, որպեսզի պաշտպանի իր հայրենիքը, եվ ինչու, պատասխանները հիմնավորում ենք
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Владимир Солоухин
Սա այնքան բարդ թեմա է, հեշտ է ասել՝ ես, իսկ պատերազմ լինելու դեպքում գնալ, բայց ոչ թե ճակատ, այլ այնտեղ, ուր լավ են կերակրում, իսկ հնարավոր է, որ մեկն էլ ասի՝ ես հաստատ չեմ գնա, բայց իրական արհավիրքի դեպքում առաջինը հենց ինքը արձագանքի, դրա համար էլ՝ ես ձեռնպահ եմ մնում, անկեղծ՝ չգիտեմ, թե ինչ կանեմ:urartu-ի խոսքերից
Ariadna (16.11.2009), Chilly (16.11.2009), davidus (15.11.2009), Freeman (22.06.2010), Lion (15.11.2009), ministr (15.11.2009), mkofranc (15.11.2009), One_Way_Ticket (15.11.2009), REAL_ist (15.11.2009), Sagittarius (15.11.2009), Tig (16.11.2009), zanazan (16.11.2009), Արամ (15.11.2009), Արիացի (15.11.2009), Դատարկություն (15.11.2009), Երկնային (16.11.2009), Հարդ (15.11.2009), Տրիբուն (24.11.2009)
«մեկն էլ ասի՝ ես հաստատ չեմ գնա, բայց իրական արհավիրքի դեպքում առաջինը հենց ինքը արձագանքի» կամ էլ ով ամենից շատնա գոռում,որ ինքը գնալու ա հենց առաջինը ինքնա գնում ուղիղ «գրողի ծոցը»
իսկ ինչն է քեզ ստիպում ձեռնպահ մնալ
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Հարցերիդ պատասխանը կարող ես այս թեմայում կարդալ՝
Ո՞վ է պատրաստ պաշտպանել հայրենիքը մարտի դաշտում
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ճիշտա ես աղջիկ եմ, պատերազմի հետ շատ ուղղակի կապ չունեմ, եթե ասում են պատերազմ, կռվել, տղաներն են առաջինը մտածում դրա մասին, բայց ես էլ միշտ դրա մասին մտածել եմ ու մտածում եմ: Ես վախենում եմ պատերազմներից,սարսափում եմ, դա աչքովս տեսնելու հետևանքնա միգուցեՎախենում եմ հարազատների կորստից, մտերիմ մարդկանց տխրությունից նեղվում եմ:Հեգեբանական մեծ դրոշմ ես զգում եմ ինձ վրա: Այս թեման և նմանատիպ թեմաներ տեսնելով կրկին եմ վերապրում: Գտնում եմ ,որ պետք չի դրա մասին այդքան խոսել, մեկ է գործելու պահին այնպիսի մարդիկ են գլուխ բարձրացնում ու գնում հայրենիքի պաշտպանության, որ մինչ այդ ծպտուն հանած չկային և հակառակը, ինչպես ասեց Վանաձորցին: Քիչ չեն նաև սփյուռքահայերը, որոնք առաջինն են ցանկություն հայտնում կռվելու մասին: Մենք մի հարևան ունեինք,առողջ կենսուրախ մի տղամարդ էր, որ արդեն պատերազմ սկսեց, տղամարդկանց հավաքագրում էր կատարվում,ինքը չգիտես ոնց եղավ հիվանդացավ ու պարկեց անկողին, ու մինչև պատերազմի «ավարտը» տեղերից վեր չկացավ:Պատերազմի «ավարտից» հետո նորից անցավ իր ամենօրյա կյանքի նման ապրել,չհիշելով ,որ երեկ հիվանդ էր: Մի օր չգիտեմ ինչ պատճառով դաշտ էր գնացել, ականով ընկավ ու մահացավ.... Չգիտեմ, խի սա հիշեցի, բայց ոչ մեկը իրեն ճանաչողներից չափսոսաց այդ մահը,որքան էլ որ դա արդարացված չէր ու անթույլատրելի է....
Ես ամեն բացվող օրվա հետ ուրախանում եմ արևածագին, որ բարի է...ուրախությանս պատճառը խաղաղ իմ երկրում ապրելն է, դասի գնացող երեխաներն են,որոնց ձայնը լսվում է պատուհանիցս
Մեր սերնդի համար մեծ հարված կլինի կրկին պատերազմ տեսնել, չգա այդ օրը...
Իսկ սկսվելու ժամանակ իսկական հայորդիները պատրաստ կլինեն կրկին պաշպանել հայրենիքը,որտեղ էլ լինեն կգան, պետք չի դրա մասին ասվի, որ ուրիշները գիտենան ու ասեն բա տեսաք ինչ տղա է,ամեն բան գործով են ապացուցում
Վերջին խմբագրող՝ Լուսաբեր: 15.11.2009, 16:19:
Վեր տան զրուցը տանան տուսա կյամ, տան կրիշը կլխեդ փոլա կյամ
Ժողովուրդ
Ես պարզ ասել եմ իմ գրառման մեջ, ավելին ասել չեմ կարող
նայի ինքդ ես գրել
մինչև չգա այդ պահը ոչ մեկ չի կարա ասի ուր կգնա:
Ես էլ եմ համաձայն ոչ մեկ չի կարա ասի որովհետև տենց արտակարգ իրավիճակների, վախի, սարսափի, ազդեցության տակ բոլոր մարդիկ փոխվում են: Մարդիկ իսկի չեն կարողանում պատկերացնել թե աֆֆեկտի իրավիճակում ինչ են անում, ուր մնաց ասեին էդ ժամանակ ինչ կանեն........ ինձ թվումա որ հաճախ նա ով ամբողջ օրը գոռումա որ պատերազմին ինքը առաջին գծումա լինելու, հենց ինքը պատերազմի ժամանակ առաջինը կփախչի մարտի դաշտից, իսկ էն նորմալ մարդիկ որ իրանց համար հանգիստ ապրում են հաճախ դառնում են ազգային հերոսներ...
Վերջին խմբագրող՝ Դատարկություն: 15.11.2009, 16:50: Պատճառ: շտկում
Պատ. Եթե վաղը պատերազմ լինի...
Հարցումը սխալ ա: Պետք ա ավելացնել չգիտեմ դրույթը, որովհետև շատերն ինոք չգիտեն, ինչպես և ես: Ասենք մտածում եմ, որ կուզեմ գնալ, բայց ինքնապաշտպանության բնազդը կարող ա ավելի ուժեղ գտնվի ու փախնեմ ստեղից... ոչինչ չի բացառվում: Կարող ա մեջս հայրենասիրության ուժը բոցավառվի ու գնամ առաջին գիծ...
Դատարկություն (15.11.2009), Շինարար (15.11.2009)
Պետք չի սենց միանշանակ ասել Դ ջան, որովհետև նման դեպքերն էլ շատ են,երբ ասողնա արել
Վեր տան զրուցը տանան տուսա կյամ, տան կրիշը կլխեդ փոլա կյամ
Ժողովուրդ
Chilly (16.11.2009), Դատարկություն (15.11.2009), Շինարար (15.11.2009)
Փորձը ցույց է տալիս, ովքեր ամենաշատն ու ոգեշնչված են խոսում հայրենասիրությունից ու պատրաստակամությունից կռվել մարտի դաշտում, ավելին խոսում են պատերազմի անհրաժեշտության մասին՝ պատերազմի պարագայում առաջին են փախնում մարտի դաշտից, իհարկե լինում են նաև բացառությունները: Իսկ մյուսները լռում են, անում իրենց գործը, իսկ հարկ եղած դեպքում առաջինը զենքը ձեռքները վերցնում ու գնում կռվելու, էլի բացառություններով:
Այս պարագայում ոչ մեկ չի կարող ասել, թե ինչպես կվարվի՝ պահը ցույց կտա:
այ հենց դրա համար էլ 3 տարբերակ չկա, որ պարզենք ինքնապաշտպանական, , եվ ֆանատիզմի, բնազդն է ուժեղ, թե վախի
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Էդ դեպքում բոլորը "չգիտեմ" կընտրեն, խուսափելով "այո" կամ "ոչ" ասելուց
իսկ ես այդպես չեմ կարծում, կասկածողների, կամ չկողմնորոշվողների մեծ մասը, ինքնակամ երբեք չի գնա ֆրոնտ, էտ մարդկանց, կարող են ստիպողաբար տանել, իսկ եթե հայտնվեն մարտի դաշտում ուզեն չուզեն պտի կռվեն, որ կարողանան գոյատեվել
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ