Վանաձորցի-ի խոսքերից
-Ի՞նչ ա եղել…
-Ասում ա՝ Վարթուշը լաց ա լինում, Սիրանուշի տուն գնաց…
-Ախ Աստված, երբ պիտի տուն ստանանք, որ էս բակից ազատվենք…
Հըբը ըսոնք (լավ չեմ հիշում, կներեք)...
-Ուրեմն Ռուբեն տղա, գնա ուղիղ բանտ, թե չէ Մեսրոպի ձեռից փախար, իմ ձեռիցս ու՞ր բդի փախնիս:
-Էն խումարբազ տղեդ ընձի կտեսնի սվիստոկ կուդա: Ուրեմն ես աղունի՞կ եմ, օր ընձի կթռցնե: Աղջիկդ էլ կգոռա - Ըդիգ իմ հե՜րս է: Է, ես էլ հավադացի, հա՞:
- Իյա, այ մարդ էդ ինչ կըսես, կռնա՞ քուգդ չէ:
- Իմս է, ըբը ումն է:
-Ի՞նչ եք ուզում, տիկի՛ն:
- Գուզեմ չոքեչոք մոտդ գամ:
- Բարձր խոսե՛ք, տիկի՛ն:
- ԳՈՒԶԵՄ ՉՈՔԵՉՈՔ ՄՈՏԴ ԳԱՄ:
- Չոքեչոք պետք չէ:
- Հենց ըսեցի երեք չորս, բարձր կխնդաք, օր Վարդուշի սիրտը տրաքի, երեք չո՛րս:
Ժողովուրդ, վրաս չխնդաք, բայց մի բան եմ ուզում ճշտեմ, երեկ մամաս ասեց, մեջս կասկած ընկավ: Վերջին սցենայում, երբ դուռը բացվում է, Ռուզանն է, չէ՞ հղի կանգնած, Սիրանուշի աղջիկը: Մամաս էլ երեկ համոզում էր, թե Վարդուշն էր...Կարո՞ղ ա էսքան տարի վերջը սխալ եմ հասկացել:
Մեջբերել
Էջանիշներ