Ծնողների ազդեցությունը երեխաների մասնագիտական կողմնորոշման վրա

[Մանոն]

Այս հարցը, իսկ գուցե խնդիրը, կարծում եմ ոմանց տխուր հուշերի մեջ կնետի: Իհարկե ծնողները կարող են հուշել իրենց զավակներին, թե ի՞նչ մասնագիտություն ընտրեն, բայց ես նկատել եմ, որ շատ ծնողներ պարզապես բռնանում են երեխաների կամքի վրա: Նրանց փոխարեն որոշում են կայացնում ու ուղղորդում իրենց զավակներին ուղիղ դեպի անկատարություն, թերարժեքություն…
Հետագայում այդպիսի երեխաները, որոնք զբաղվում են չսիրած մասնագիտությամբ, միշտ էլ իրենց դժբախտ են զգում, չկայացած, անընդհատ որոնումների մեջ են լինում ու չեն գտնում իրենց տեղը: Անգամ եթե նրանք հասնում են որոշակի աշխատանքային հաջողությունների՝ միշտ մեղադրում են իրենց ծնողներին, որ չթույլատրեցին գնալ իրենց ընտրած ճանապարհով:
Ի՞նչ կասեք այս մասին: Որքանո՞վ պետք է ծնողը մասնակցություն ունենա իր երեխայի մասնագիտական ընտրությանը, որը հաճախ ճակատագրական է լինում:

[Dayana]

Ասա է
Մաման ուզում էր դու բժիշկ դառնամ, ես էլ էի մտածում էդ մասին, պապան ուզում էր որ երաժիշտ դառնամ, մասնավորապես դաշնակահար, եղբայրս ուզում էր, որ գենետիկ դառնամ, իսկ ես "ձվից դուրս չեկած ասում էի "մաթեմատիկոս եմ դառնալու" ու չգիտես ինչու ընտրեցի ծրագրավորողի մասնագիտությունն ու դառա որակի ապահովման ինժիներ: Տատիս կասեր՝ աջափ սանդալ:

Ես շնորհակալ եմ ծնողներիս, որ միայն խորհուրդներ են տվել ու չեն պարտադրել, դրա համար էլ հիմա ինքնախարազանմամբ եմ զբաղվում:
Բայց ավելի լավ է սեփական սխալներն անել, քան ծնողների, որոնք ստիպում են երեխային ընտրել "մոդայիկ" մասնագիտություն ու դրա ձեռքին տանջվել ՝ միջակ մասնագետի պիտակով:

[Շինարար]

Ես էլ իմ մասնագիտական ընտրությունը հորս խորհրդով եմ կատարել, բայց ընթացքում շատ սիրեցի, հիմա արդեն գիտական առումով եմ խորացել դրա մեջ, բայց աշխատում եմ այն բնագավառում, ինչ ուղղությամբ ժամանակին ուզում էի սովորել, ու դա ոչ թե այն պատճառով, որ ձգտումս էր մեծ իմ երազած մասնագիտությամբ զբաղվելու, այլ այդպես ստացվեց, արի ու տես, որ հիմա էլ փնտրում եմ աշխատանք, որ մասնագիտությանս հետ կապ ունենա

[Yeghoyan]

Որքանո՞վ պետք է ծնողը մասնակցություն ունենա իր երեխայի մասնագիտական ընտրությանը, որը հաճախ ճակատագրական է լինում:

Լինում է նաև հակարառը. երեխան մեծանալով մեղադրում է ծնողներին, որ իրեն ժամանակին ճիշտը ցույց չեն տվել, չեն ասել սխալ մասնագիտություն ես ընտրում ու տաս տարի հետո բանի պետք չի լինի քո ընտրածը:
Դե արի ու հասկացի երեխաներին:

Կարծում եմ ծնողները ուղղակի պարտավոր են երեխային հասկացնել իր ընտրածի հետևանքների մասին, իսկ մնացածը ինքը՝ երեխան պիտի որոշի, կամ հետ կանգնել ու ճիշտն ընտրել, կամ էլ համատեղել իր ընտրածն ու ծնողների կողքից հուշածը:

[Հարդ]

Օրինակ ոչ մեկի մտքով չէր անցնի, որ ես կգնայի երաժշտական ուղղով: Ճիշտ ա ծնողներս հորդորել են ավելի կայուն մասնագիտություն ընտրել, բայց վերջին խոսքն ինձ են թողել ու կարծում եմ էտ ա ճիշտը: Ես ուրախությամբ եմ դասի գնում, որովհետև գիտեմ՝ իմ սիրած բանն եմ սովորում:

[Լուսաբեր]

Ժամանակները հիմա նենց են փոխվել, որ եթե առաջին մասնագիտությունդ սխալ ես ընտրել, շատ հեշտ կարող ես մասնագիտանալ գոնե հեռակա կարգով սովորելով քո ցանկացած մասնագիտությունը
Իսկ ծնողներին մեղադրել ինչ-որ առումով չի կարելի :

[Գուգօ]

Ես չլսեցի ծնողներիս ու գնացի ուրիշ բան սովորեցի, չնայած որ մասնագիտությամբ եմ աշխատում, չեմ սիրում, զգում եմ որ իմը չի, շատ կուզեի ժամանակը հետ տալ ու լսել իրենց

[Farfalla]

Մասնագիտական ընտրությունը ինքս եմ կատարել ու շատ շնորհակալ եմ ծնողներիցս դրա համար: Պապիկս պոլիտեխնիկում ամբիոնի վարիչ էր շատ էր ուզում, որ ես էլ պոլիտեխնիկում սովորեմ, բայց քանի որ մաթեմատիկայից ու ֆիզիկայից շատ հեռու եմ, երկար չպնդեց, ես էլ ընտրեցի իմ ուզած մասնագիտությունը:

[VisTolog]

Առաջինը երեխան պետքա հասկանա, թե իրեն ինչա պետք, որ չընկնի ծնողների ազդեցության տակ:

Լավա, ինձ ոչ մեկ չի ստպել կամ փորձել ստիպել որոշումիս մեջ: Չնայած եթե օգնեին, հիմա փոշմանելու եզրին կանգնած չէի լինի..

ՀԳ. Էս ասեցի, հիշա էն հայկական ավանդույթը, որ ծնողներն են որոշում իրենց տղան կամ աղջիկը ում հետ ամուսնանա..

Ընկերոջս նման` "մերոնք ասում են գնա սլավիանսկի սովորի..": Ախր ինքն էլ չգիտի թե ինչա սովորելու

[Mariam1556]

Իմ կարծիքով ծնողը չպետք է երեխայի տեղ որոշում կայացնի,նա ընդհամենը կարող է նրան խորհուրդ տալ,զգուշացնել թե ինչ ռիսկերի է դիմում ...
Մի հատ ծանոթ ունեյի,իր ծնողներին գոհացնելու համար իրավաբանական ընդունվեց,սովորեց երեք տարի հետո կտրվեց,խելքի եկավ,հիմա ծաղկանոց է բացել Փարիզում ու ասեմ որ շատ լավ էլ վաստակում է:

[Gayl]

Իմ կարծիքով ծնողը չպետք է երեխայի տեղ որոշում կայացնի,նա ընդհամենը կարող է նրան խորհուրդ տալ,զգուշացնել թե ինչ ռիսկերի է դիմում ...
Մի հատ ծանոթ ունեյի,իր ծնողներին գոհացնելու համար իրավաբանական ընդունվեց,սովորեց երեք տարի հետո կտրվեց,խելքի եկավ,հիմա ծաղկանոց է բացել Փարիզում ու ասեմ որ շատ լավ էլ վաստակում է:

Քո բերած օրինակի թարս պատկերն էլ բավականին շատա,չեն լսում ոտները քարինա ռաստվում:

[Mariam1556]

Քո բերած օրինակի թարս պատկերն էլ բավականին շատա,չեն լսում ոտները քարինա ռաստվում:

համաձայն եմ