Վերջերս արդեն հաճախ են շոշափվում այնպիսի եզրույթներ, ինչպիսիք են՝ քրդերի հարց, Քուրդստան պետություն, քրդերի անկախացում, և այլն...
Ինչքանո՞վ եք այն համարում իրատեսական, ու ի՞նչ եք կարծում, այն դրական, թե՞ բացսական ազդեցություն կունենա տարածաշրջանի վրա, և մասնավորապես, ինչքանով է այն նպաստավոր հայերի համար :
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Հյուսիսային Իրաքում նրանք կարելի է ասել արդեն անկախ են, մնացել է միայն ձեվական մասը, դե նրանց անկախությունը այնքանով լավ կլինի, որ թուրքիային նոր հակակշիռ ուժ կլինի, իսկ մեզ համար դա վտանգավոր է նրա համար, որ թուրքիայի քրդերը հավակնում են արեվմտյան Հայաստանի հողերին, եվ դա որոշակիորեն, կարող է լավ չանրադառնալ մեր վրա
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Владимир Солоухин
Թե չէ հեսա հայհայա էդ հողերը մեզնով էինք չէ անելուurartu-ի խոսքերից
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Մարդիկ կան, որ էդ ուղղությամբ լուրջ ներդրումներ են անում:Թե չէ հեսա հայհայա էդ հողերը մեզնով էինք չէ անելու
Եվ հենց Թուրքիայում ապրող հայերից կամ սփյուռքում ապրող հայերը:
Ի դեպ Քուրդստանի հարցը առաջ էր քաշվել դեռ 19-րդ դարի վերջին ու 20-րդ դարի սկզբին, ու իմաստն էն է եղել, որ հայերին մեջտեղից հանեն:
Սրա մասին ես կտեղադրեմ Րաֆֆու հոդվածներից Քուրդստանին վերաբերվող:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Եթե մեկը բիզնեսա անում Արևմտյան Հայաստանում էդ իրա պրոբլեմնա թե քրդերն ինչ ոնցՄարդիկ կան, որ էդ ուղղությամբ լուրջ ներդրումներ են անում:
Եվ հենց Թուրքիայում ապրող հայերից կամ սփյուռքում ապրող հայերը:
Ի դեպ Քուրդստանի հարցը առաջ էր քաշվել դեռ 19-րդ դարի վերջին ու 20-րդ դարի սկզբին, ու իմաստն էն է եղել, որ հայերին մեջտեղից հանեն:
Սրա մասին ես կտեղադրեմ Րաֆֆու հոդվածներից Քուրդստանին վերաբերվող:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Աշխարհի արարման պահից հայերին մեջտեղից հանում են.. ես նույնիսկ կասկածներ ունեմ, որ թուրքիայի տարածքում ապրող դինոզավրերը լուրջ ուզեցել են ոչնչացնեն Հայաստանի տարածքում ապրող դինոզավրերինՄարդիկ կան, որ էդ ուղղությամբ լուրջ ներդրումներ են անում:
Եվ հենց Թուրքիայում ապրող հայերից կամ սփյուռքում ապրող հայերը:
Ի դեպ Քուրդստանի հարցը առաջ էր քաշվել դեռ 19-րդ դարի վերջին ու 20-րդ դարի սկզբին, ու իմաստն էն է եղել, որ հայերին մեջտեղից հանեն:
Սրա մասին ես կտեղադրեմ Րաֆֆու հոդվածներից Քուրդստանին վերաբերվող:
Իսկ եթե ավելի լուրջ ես հեչ չեմ զարմանա եթե քրդերը իրենց քրդստանը պատկերացնեն ՀՀ տարածքի վրա...
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Բիձա (19.11.2009)
Բայց էդ հողերը իրավականորեն մեզ չեն պատկանում, իսկ ընդհանուր որ նայենք, ավելի լավ ա հիմա քրդերը վերցնեն, հետո քրդերից վերցնելը ավելի հեշտ կլինի, քան թուրքերից:
Lion (12.11.2009)
դե հա, բայց թե ստեղ հոգեբանական պահ կա, եսիմ
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Ինչու՞:Բայց էդ հողերը իրավականորեն մեզ չեն պատկանում, իսկ ընդհանուր որ նայենք, ավելի լավ ա հիմա քրդերը վերցնեն, հետո քրդերից վերցնելը ավելի հեշտ կլինի, քան թուրքերից:
Նրանք արդեն պայքարել են այդ հողի համար ( հայերին վռնդելով թուրքերի հրամանով և իրենց սեփական գայթակղվածությամբ), նրանց լիքը սերունդներ այդտեղ ապրել են և մինչև անկախությունը դեռ կապրեն, նրանք վայ թե նորից կպայքարեն այս անգամ իրական անկախության համար, գուցե արյուն էլ թափեն:
Իսկ հետո կգան հայերն ու կասեն՝ կներեք, բայց էդ մերն ա եղել Նոյան թվին, դե հիմա հետ տվեք՞:
Դու որ քուրդ լինեիր, ի՞նչ կպատասխանեիր:
Հերիք չի՞ բոլորից մի բան ուզենք, որ ինքներս ենք մեղավոր կորցնելու համար:
Եկ՝ քրդերի մասին չմտածենք, մեր մասին մտածենք, միշտ մեզ ուրիշի դրության մեջ ենք դնում, հայի խասյաթ ա, ես էլ եմ էդձև, բայց ճիշտ չի
Դու որ քուրդ լինեիր, ի՞նչ կպատասխանեիր
Հերիք չի՞ բոլորից մի բան ուզենք, որ ինքներս ենք մեղավոր կորցնելու համար:
Պարզապես, երբ հարցը տալիս ես (ծիպա՝ քուրդ, հողերս տուր), պետք է մոտավոր պատասխանը պատկերացնել: Եվ այն կլինի քմծիծաղ կամ դանակ: Եվ ճիշտ կլինի:
Տատ ջան, համաձայն եմ քո հետ: Ու իմ ասածն էլ նրա մասին չէր, որ գնալու ենք բարի դեմքով ասենք տվեք, իրենք էլ տալու են: Տենց բարի դեմքով նույնիսկ Սովետի մեջ չեղավ Ղարաբաղը պոկել երկրի մի մասից ու միացնել մի այլ մասին, էլ չեմ խոսում այլ երկրի տարածք վերցնելու մասին: Խոսքը հենց կռվով վերցնելու մասին է, իսկ դրան այլընտրանք չկա: Դրա համար էլ ասում եմ, եթե ենթադրենք, որ Քրդստան պետություն կարա լինի մեր պատմական հողերում, ավելի լավ է կռվել այդ դեռևս չկայացած ու ձևավորման փուլում գտնվող երկրի դեմ, քան թե աշխարհի խոշորագույն տնտեսությունն ու բանակը ունեցող երկրներից մեկի հետ:Ինչու՞:
Նրանք արդեն պայքարել են այդ հողի համար ( հայերին վռնդելով թուրքերի հրամանով և իրենց սեփական գայթակղվածությամբ), նրանց լիքը սերունդներ այդտեղ ապրել են և մինչև անկախությունը դեռ կապրեն, նրանք վայ թե նորից կպայքարեն այս անգամ իրական անկախության համար, գուցե արյուն էլ թափեն:
Իսկ հետո կգան հայերն ու կասեն՝ կներեք, բայց էդ մերն ա եղել Նոյան թվին, դե հիմա հետ տվեք՞:
Դու որ քուրդ լինեիր, ի՞նչ կպատասխանեիր
Հերիք չի՞ բոլորից մի բան ուզենք, որ ինքներս ենք մեղավոր կորցնելու համար:
Բայց միևնույն է, ես դեմ եմ որ էդ տարածքները հիմա մենք վերցնենք: Մենք հիմա ունենք երկիր, որից դեռևս մարդիկ փախնում են: ՈՒ մեր գերխնդիրը պետք է լինի, ոչ թե տարածքների մասին մտածելը, այլ էս եղած հողում կայուն, զարգացած ու հզոր երկիր ունենալը: Երբ ունենանք էդ երկիրը, երբ Հայաստանը լքած մարդիկ վերադառնան, էդ ժամանակ էլ կարելի է մտածել տարածքների մասին: Ասածս կարող է մի քիչ իդեալական հնչել, բայց ես համոզված եմ, որ եթե Հայաստանի բնակչությունը հասնի ասենք թե 7 միլիոնի, այդ ժամանակ էդ տարածքները շատ կարճ ժամկետում մերը կդառնա: Մի խոսքով ամեն ինչ աստիճանաբար պետք է լինի: Առաջնայինը երկիրը երկիր սարքելն է: Ու հիմիկվա փուլում քրդերին չարժե վերաբերվել որպես թշնամու, հենց գոնե այն պարզ սկզբունքով, որ իմ թշնամու թշնամին իմ բարեկամն է, չնայած վերջերս ինչ-որ լսել եմ, որ թուրքերը էլ մեր թշնամին չեն
Քրդստան պետության հետ կապված ասեմ, որ այնուամենայնիվ չեմ կարծում, թե նրանք պետություն կունենան: Քրդերը ոնց ոչ ուղտի ականջում քնած լինեն: Պետք ա դրսից բշտի տան, որ սրանք էլ վեր կենան ու պայքարեն: Եթե լինի էլ էդ պետությունը, դա ավելի շատ կլինի ոչ թե քրդերի ազատագրական պայքարի արդյունքը, այլ դրսի ուժերի ցանկությունը: Հետո էլ ըստ մի տեսակետի, քրդական ազատագրական պայքարի առաջնորդներից շատերը եղեռնից փրկված ու քրդացած հայեր են, որը իմ կարծիքով չի բացառվում:
Մինչև մեր երկիրը կկայանա ու կձևակերպվի, քրդերն այնքան կշատանան, որ էլի չենք կարողանաՏ եթե ենթադրենք, որ Քրդստան պետություն կարա լինի մեր պատմական հողերում, ավելի լավ է կռվել այդ դեռևս չկայացած ու ձևավորման փուլում գտնվող երկրի դեմ, քան թե աշխարհի խոշորագույն տնտեսությունն ու բանակը ունեցող երկրներից մեկի հետ:
Ուրիշ բան, որ կարելի է նրանց օգնել ու ահագին ավտոնոմիա խոստանալ ու իրոք ապահովել: Գինը՝ թուրքերին քշենք միասին: Կհամաձայնվե՞ն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ