Տրիբունի և Mephistopheles-ի համատեղ հարցազրույցը

[Գալաթեա]

Հարգելի ակումբցիներ, ներկայացնում եմ Ակումբի երկու սիրված անդամների՝ Տրիբունի և Mephistopheles-ի համատեղ հարցազրույցները:

Հարցազրույցները կտեղադրվեն հատվածաբար:

Հարցերի մեծ մասը տրվել է և՛ Տրիբունին, և՛ Mephistopheles-ին: Փորձել եմ ներկայացնել երկու՝ իրար նման և իրարից շատ տարբեր մարդկանց հայացքները նույն երևույթների մասին:

Հարցազրույցը կարող է հիշեցնել սովորական զրույց, քանի ընկերներիս հետ խոսելիս օֆիցիալ նոտայից խուսափելու համար ներառվել են սևագրային հատվածներ


Տրիբուն, օր առաջին

Կրթություն, աշխատանք

Գալաթեա: Քեզ կարող եմ չէ՞ մի երկու հարց տալ:
Տրիբուն: Տուր, բայց մի երկու
Գալաթեա: Բայց չեմ ուզում է գործիդ խանգարեմ:
Տրիբուն; Ուղիղ 45 րոպե հաստատ չես խանգարի
Գալաթեա: Հա՞
Տրիբուն: Հա հա, բայց 45 րոպեից կարող ա կտրուկ ասեմ ՍՏՈՊ
Գալաթեա; Ես չեմ նեղանա, աներես եմ:
Տրիբուն; Ինձ նման; Մենակ դժվար հարցեր չտաս, խայտառակ լինեմ…ձեռիս տակ էլ հանրագիտարան չկա։
Գալաթեա; Հեշտից եմ սկսում Որտե՞ղ ես սովորել, ինչո՞ւ ես հենց այդտեղ ընդունվել ու ի՞նչ ես անկնկալել դառնալ, երբ որ մեծանաս
Տրիբուն; Քեզ համար ա հեշտ Ես պիտի կես ժամ պատասխանեմ: Սովորել եմ սկզբում Ժողում, հիմիկվա Տնտեսագիտական Համալսարանում, ինչի հենց այնտեղ, քանի որ ողջ ընտանիքս ինժեներ ու մաթեմատիկոս էր(բավականին հաջողված) իսկ ես թարմ բան էի ուզում` չնայած հայրս դեմ էր: Ընդունվելուց առաջ ապրում էի Լաոսում (չծիծաղես, լուրջ եմ ասում) ու լուրջ զրուցեցինք հորս հետ, ինքն իրենն ասեց ես` իմը, վերջում արեցի այնպես ինչպես որոշել էի: Հետո մի տարի` Ֆլորիդա Սթեյթ Յունիվերսիթի, հետո թեկնածուական, հա, մեկ ել ընդունվել էի Ամերիկյան Համալսարանի MBA, բայց գնացի ԱՄՆ ու Ամերիկյանը թարգեցի Ինչ էի ուզում դառնալ, որ մեծանամ.. չեմ հիշում.. երևի էդ ուղղությամբ երբեք էլ չեմ մտածել.. դե տանկիստ, լյոտչիկ, կոսմոնավտի մասին չենք խոսում
Գալաթեա: Տրիբուն ձյա, իսկ Լաոսում ի՞նչ գործ ունեիր: Ինչ գործ ունի քո պես տղեն մի երկրում, որի մայրաքաղաքի անունը Վիենտյան ա:
Տրիբուն: Նախ հենց նրա համար էի այնտեղ, որ մայրաքաղաքը մեծ հայ աստղագետ Վիենտյան-ի անունով են դրե ։ Երկրորդ, ստիպված էի, քանի որ ծնողներս այնտեղ էին արդեն 3 տարի։ Հայրս նախագծում էր դրանց ռադիո/հեռուստակայանը ու հետո էլ շինարարությանն ու սկզբնական շահագործման աշխատանքներին էր հետևում.. դրանից առաջ էլ` 2 տարի Սայգոնում էր.. մի խոսքով, մեր ընտանիքում աշխարհի ծայրում ապրելն ու աշխատելը ոնց որ բարի տրադիցիա լինի։

Գալաթեա: Քույր կամ եղբայր ունե՞ս ու եթե այո, իրե՞նք ինչ մասնագիտություն են ընտրել:
Տրիբուն: Քույր ունեմ, ինձնից 1.5 տարի փոքր, երաժիշտ ա.. դաշնամուր ա չալում գիտությամբ։ Ահագին սովորեց-մովորեց, հիմա էրեխեքին ա պահում Բայց քույրս առանձնապես աշխատել չի էլ սիրել երբեք, ինքը էն դեմքերից ա (տիպիկ հայ աղջիկ) որ իրեն պիտի պահեն։ Վատ բան չմտածես, շատ եմ սիրում քրոջս ու արտակարգ հարաբերություններ ունենք, բայց դե իմ քույրն էլ տենց ա
Գալաթեա: Քո սովորած բոլոր ԲՈւՀ-երից ո՞րն է ավելի ճիշտ եղել քեզ համար: Որտե՞ղ ես իսկապես ուսանող քեզ զգացել ու գիտելիք ստացել, որն հետո պետք ա եկել:
Տրիբուն: Ամեն մեկն իր տեղն ուներ։ Լավագույն տարիներս անցել են Ժողում.. արտակարգ ընկերական շրջապատ։ Բայց մասնագիտական առումով, թերիոտ կրթություն էր, հատկապես այն տարիների համար, երբ ես էի սովորում ու տնտեսագիտության ասպարեզում.. դե նայի, 1991-1996.. հենց նոր որոշել էին, որ կոմունիզմը վատ բան է, բայց թե ինչ է շուկայական տնտեսությունը, ոչ մեկն առանձնապես չէր հասկանում։ Ուսումը մի տեսակ ինքնահոսի էր թողնված։ Բայց, ամեն դեպքում, չեմ ուրանում առաջին ինստիտուտը.. կոնկրետ չեմ կարող ասել թե ինչ տվեց, բայց վերջում մի բան ստացվեց, գոնե անձամբ ինձ համար: ԱՄՆ-ում սովորելը նորություն էր. դժվար էր, բայց լիարժեք ուսանողական կյանքի չէր նմանվում։ Ասեմ, որ երկու սեմեստրը պարզապես բացեց աչքերս, հասկացա, թե ինչքան բան չգիտեմ։ Ու հետո՝ էլի Երևանում, արդեն 99-2000 թվերն էր, ու կարելի էր զարգացնել գիտելիքները, նենց որ, Գալ, ամեն մեկն իր տեղն ուներ: Եթե կրթության համակարգերի տարբերությունների մասին խոսենք, ապա մի քանի օր կծախսենք
Գալաթեա: Լավ, ուսանողների պահով ասա:
Տրիբուն: Ուսանողների միջև տարբերությունները հիմնականում մաքուր ու կոկիկ հագնված լինելու մեջ էր։ Գոնե զուտ վիզուալ առումով.. չսանրված մազերով, ճմրթած մայկեքով, կրունկի տակ ընկած շալվարներով, ցեխոտ.. վիետնամկեքը ոտքերին գցած.. սա միջին ամերիկուհի ուսանողն է։ Բացառություն էին սևերը, որոնք միշտ սիրուն ու կոկիկ էին հագնված.. մերոնց պես: Մի տեսակ արհեստական անփութության մթնոլորտ կա դրանց մոտ, տիպա “ա նամ վսյո ռավնո”: Սկզբից հետաքրքիր ա.. նույնիսկ ուզում ես դու էլ իրանց նման լինես.. հետո զգում ես, որ քոնյ չի.. մաքուր են, լողացած են.. բայց ճմռթած են ու անշուք: Հա.. դասի ժամանակ սեղանի տակից Կոլա հանելն ու ֆշշսցնելով բացելն ու լակելն էլ վրից Կոմպլեքսներ չունեն.. կարող են դասախոսին դեբիլ հարց տալ, ու դեմք ընդունել, միթոմ շատ լուրջ հարց են տվել:
Գալաթեա: Քո կարծիքով էն, որ դու ջահել ժամանակներից շփվել ես օտարազգիների ու այլ կուլտուրաների հետ, քեզ օգնե՞լ է ավելի հեշտ հասկանալ մարդկանց, երևույթները, թե՞ նույնը կարող է լինել նաև միայն Հայաստանում ապրելու դեպքում;
Տրիբուն: Իսկ քո կարծիքո՞վ Գալ
Գալաթեա: Ես գիտեմ, որ հա… Ուզում եմ միքիչ փիլիսոփայես:
Տրիբուն: Լավ: Միանշանակ օգնել ա.. ուրիշ կերպ չեր ել կարող լինել .. մենակ Հայաստանում ապրելով մենք հաճախ առաջնորդվում ենք ստերեոտիպներով, որոնք հիմնականում սուբյեկտիվ են.. հիմնավորված չեն.. մենք սիրում ենք, օրինակ, սերբերին, չգիտեմ ինչի. կամ բուլղարներին ու հույներին.. բայց, ասենք, աֆղաններին չենք սիրում.. որ հարցնես ինչի .. ոչ մեկ նորմալ չի կարող պատասխանել.. մարդկանց ու տարբեր մշակույթների հետ շփվելը ընդլայնում է մտահորիզոնը.. շատ բաներ բառերով չեն բացատրվում.. բայց աշխարհին ուրիշ աչքերով ես սկսում նայել: Հետո, մեր մեջ ասած, դառնում ես մարդասեր .. գոնե ես ինձ այդպիսին եմ համարում։

Գալաթեա: Ներկա մասնագիտությանդ մասին կպատմե՞ս: Ի՞նչ ես անում, որտե՞ղ ես հիմա: Սիրու՞մ ես աշխատանքդ:
Տրիբուն: Տնտեսագետ.. ավելի կոնկրետ` պետական ֆինանսների գծով միջազգային փորձագետ, դիվելոփմենթ իքոնոմիստ: Կարճ ասած` աղքատ երկրներին խորհրդատվություն, միջազգային ֆինանսական կառույցներից հետ ընկած երկրերի համար` ֆինանսական ներարկումների ծրագրավորում, բանակցություններ ու հետո իրականացում: Աշխատանքս սիրում եմ, ահագին ժամանակ ա էդ գործի մեջ եմ, 10 տարի ուղիղ: Սկսել եմ Հայաստանից բնականաբար։ Հիմա Միջին Ասիայում եմ: Հիմանականում` Ղազախստան ու Ղրղզստան: Մեկ ու մեջ` Տաջիկստան: Գալ ջան.. էսօրվա վերջին հարցը տուր էլի .. պիտի գնամ, հանդիպում ունեմ:
Գալաթեա: Ֆսյո ջան, գնա, լիիիքը պաչ:


Mephistopheles, օր առաջին

Կրթություն, աշխատանք

Գալաթեա: Մեֆ, ողջույն, լավն ե՞ս:
Mephistopheles: Լավն եմ:
Գալաթեա: Ուխ ուխ:
Mephistopheles: Կազմ ու պատրաստ եմ:
Գալաթեա: Մեֆ ջան, եթե ուզում ես քնել, գնա, որ հետո ինձ չքֆրտես:
Mephistopheles: Ես մենակ Սերժին եմ քրֆում, Գալ ջան
Գալաթեա: Դե լավ, ուրեմն սկսենք բոլորին հետաքրքրող մի քանի չոր տեղեկություններից: Որտեղ ես հիմա ապրում ու երբ ես էդտեղ հայտնվել:
Mephistopheles: Ապրում եմ USA, Լոս Անջելես, 1990-ից:
Գալաթեա:Մեֆ ջան, ես հեսա մի հատ էս դեբիլ հնդիկին գրեմ ու գամ, հա՞:
Mephistopheles: Հնդիկ: Էդ հնդկերեն ես գրում:
Գալաթեա: ՉԷ, Դուբայի հնդիկ ա, անգլիախոս:
Mephistopheles: Կբարևես:
Գալաթեա: Անունը Ամոլ ա, Մեֆ, քեզ պետք ա: Համ էլ դեբիլ ա:
Mephistopheles: Գանդիի խաթեր դիմացի:

Գալաթեա: Ի՞նչ մասնագիտություն ունես, ու արդյո՞ք մասնագիտությամբ ես աշխատում:
Mephistopheles: Ճարտարապետ եմ: Աշխատում եմ մասնագիտությամբ:
Գալաթեա: Ճարտարապետաշինարարականն ե՞ս ավարտել: Էս ինչ երկար բառ ա տո:
Mephistopheles: Հա, հեչ մի ասա… ընդեղ ել էստեղ ել:
Գալաթեա: Էդտեղ Կալիֆորնիայի համալսարանում ե՞ս սովորել:
Mephistopheles: Չե, SCI-Arc (Southern California Institute of Architecture) M. Arch masters in Architecture:
Գալաթեա: Ի՞նչ ես կարծում, հայ ու ամերիկացի ուսանողների միջև շատ վառ ե՞ն տարբերությունները: Ինչու՞մ են հիմնականում արտահայտվում:
Mephistopheles: Ամերիկացիներն ավելի էնտուզիստ են ու նվիրված... մեզ մոտ դա մի քիչ պակասում է....
Գալաթեա: Իսկ արտաքին տեսքը՞:
Mephistopheles: Մենք ավելի ավանդապաշտ ենք... մի տեսակ վախ կա մերոնց մեջ, որ հանկարծ "հայկական" չենք լինի...որն էլ կաշկանդում ե մեզ, բայց ասեմ որ ի դեմս ձեզ ես էդ ազատությունն արդեն տեսնում եմ:
Գալաթեա: Այսինքն կարող ենք ասել, որ էդտեղ դու քեզ ավելի շատ ես ուսանող զգացել քան էստեղ` նաև գիտելիքներ ստանալու մակարդակով:
Mephistopheles: Ես կասեի ավելի տարբեր է եղել, բայց երբեք վատ... հայաստանյան իմ կրթությանը ես պարտական եմ: Մեր կրթական սիստեմը վատը չէր: Գալաթեա: Իսկ դու ի՞նչ նեղ սպեցիալիզացիա ունես: Կոնկրետ ի՞նչ ես նախագծում:
Mephistopheles:Բնակելի տներ և կոմերցիալ (հիմնականում` փոքր մասշտաբի):
Գալաթեա: Կա՞ ինչ-որ ճարտարապետական ուղղություն, պատմական կամ ժամանակակից, որ դու ամենաշատն ես սիրում ու օգտագործում ես նախագծերումդ:
Mephistopheles: Ես հիմնականում մոդեռն/ժամանակակից ուղղության կողմնակից եմ, եթե ակումբում իմ էջը նայես` այնտեղ մի քանի օրինակ կա:
Գալաթեա: Երեխաներ ունե՞ս, Մեֆ: Mephistopheles: Այո: Մի տղա` Արծվին և աղջիկ` Լիլիթը:
Գալաթեա: Վայ, ինչ լավ անուն ունի աղջիկդ:
Mephistopheles: Էլ նի գավարի....որտեղից էլ գտել եմ…
Գալաթեա: Դու կգտնեե~~ս.. սովորում ե՞ն տղադ ու աղջիկդ:
Mephistopheles: Տղաս` քոլեջ/high school/, աղջիկս էլ, բայց աղջիկս նաև սովորում է Մոնակոյի Monakoi Privess Grace Academi de Danse, Klasic ballet, ուսանողական թոշակով:
Գալաթեա: Ուխ Լիլիթ ա է
Mephistopheles: Հեչ մի ասա, կյանքներս կերավ:
Գալաթեա: USA-ում ե՞ն ծնվել, Մեֆ, թե էստեղ:
Mephistopheles: USA, բայց տղես հետս մենակ հայերեն ա խոսում (չգիտեմ ինչի):
Գալաթեա: Լավ...մի քիչ ուրիշ կարգի հարցերի անցնենք եթե չես քնում դեռ Մեֆ ջան
Mephistopheles: Կամաց-կամաց քնում եմ, բայց մի 15 րոպե կարող եմ դեռ:
Գալաթեա: Լավ ջան, մնա հետո.. վաղն ել կարող ենք շարունակել: Ուծյու Մեֆ ջան, պաչ:

շարունակելի

[Գալաթեա]

շարունակություն

Տրիբուն, օր երկրորդ

Տրիբուն: Հելլո Լիլլո:
Գալաթեա: Հայ, Տրիբուն ձյա:
Տրիբուն: Հավո՞ւ իզ լայֆ, հոնե՞յ։
Գալաթեա: Ֆայն: Ստարթինգ ֆրոմ թումորոու վիլլ բի բեթըր
Տրիբուն: Գուդ, գուդ, սվիթհարթ, էնիսինգ իմփորթանթ իզ գոննա հեփփեն թումորովո՞ւ։
Գալաթեա: Յեա Սասը էստեղ չէր, վաղը գալիս ա, կարոտել եմ։
Տրիբուն: Աա՜։ Օքեյ։ Լիքը բարևներ։ Կարաս մի հատ էլ իմ կողմից մուղամով պաչես
Գալաթեա: Անպայման Դու լավն ես, չէ՞։
Տրիբուն: Լավն եմ։ Ու քեզ համար՝ 2 ժամ ,ջան,.. սկսածը շարունակելու համար, եթե ուզում ես:
Գալաթեա: Ուխխ, երկրորդ ռաունդ: Էն կուպալնիկով, սիրուն ֆիգուրայով աղջիկը 2 թիվը բռնած իրան ժղշեց էս կողմ էն կողմ:
Տրիբուն: Ծափե՜ր։ Բայց բալա ա Գալ ! 4 համար կլինի՝ մինիմում:

Նախասիրություններ

Գալաթեա:Տրիբուն ձյա, քեզ համար երաժշտությունն ի՞նչ դեր ա խաղում կյանքում:
Տրիբուն: Գալ, պիտի մտածեմ։ Մի երկու ամիս.. Էս վիճակով 2-րդ ռաունդը հետաձգում եմ...
Շուտկա ! Բայց պիտի պրիմիտիվ պատասխան տամ.. ռոմանտիզմից հեռու եմ, ֆանտազիայից թույլ, երաժշտությունն ինձ համար հանգիստ է, ակտիվ հանգիստ:
Մեկ-մեկ կարող ա ձենս գլուխս գցած ավտոյի մեջ Ջո Կոկեր երգեմ: Մինիմում ամիսը 2 անգամ` կլուբ: Եթե չի ստացվում՝ գոնե մեկ անգամ:
Գալաթեա: Իսկ սիրած գիրք ունե՞ս, որ ինչքան կարդաս` չես հոգնի, ու մեկ ել նույն ձևի սիրած կինո, որ անգիր գիտես, բայց մեկա՝ էլի կնայես:
Տրիբուն: Ամենասիրած կինոյից սկսեմ` 3+2
Սիրած գրքերից` Մորիս Դրյուոնի "Անիծված թագավորներ" կամ “արքաներ” սերիան` 7 գրքից, "Ալեքսանդր Մեծ"-ը, Դրայզերի “Ֆինանսիստը”, Տարլեի "Նապոլեոն Բոնապարտ"-ը։ Ինձ համար՝ պարզ, հոգիս չտանջող, հետաքրքիր գրականություն։ Հա.. Հարրի Պոտտերին էլ եմ սիրում:
Գալաթեա: Ուխ ուխ Ա ծիպեր յա Գերմիոնա:
Տրիբուն: Նէէետ, ջան, իմ սիրածը Պոլումնա Լավգուդն ա.. չգիտեմ՝ ինգլիշով ճիշտ եմ սփելլ անում, թե չէ.. ռուսերեն եմ կարդացել:
Գալաթեա: Լունա Լավգուդ: Կոնկրետ ի՞նչն է դուրդ գալիս իր մեջ:
Տրիբուն: Ուշքս գնում ա անջոների ու յանը տարածների համար։ Համ էլ՝ հզոր աղջիկ ա, հատկապես՝ վերջում, որ էդքան ժամանակ քաղբանտարկյալ էր ու չէր ծակվել:

Գալաթեա: Ի դեպ, Հարրի Փոթերի մասին լիքը իրարամերժ կարծիքներ կան...օրինակ ասում են, որ էդ գիրքն իրականում վտանգավոր է ու երեխեքի հոգեբանությանը վնաս է տալիս, կարծում ես` ճշմարտություն կա՞ դրա մեջ:
Տրիբուն: Չէ, հակառակը։ Գիրքը լավ ընկերության մասին ա, հավատարիմ, նվիրված, չդավաճանող ու դավաճանին պատժող: Գիրքը սիրո հզորության մասին ա: Ի՞նչ վնաս պիտի տա: Էն, որ էրեխեքը պալոչկա-պալոչկա են խաղու՞մ Դե կներես.. հայկական դևի մասին հեքիաթներից ես անքուն գիշերներ եմ անցկացրել.. էլ չասեմ՝ Հենզելի ու Գրետելի կամ Կապույտ Մորուքի մասին հեքիաթները:

Գալաթեա: Եթե ասենք մի օր տարբերակ լիներ քո սիրած ֆիլմերից մեկում խաղալ, ո՞ր մեկում կխաղայիր ու ու՞մ դերը;
Տրիբուն: "Մատանիների Տիրակալ"-ում ծառի դերը "Transformers"-ում Optimus Prime-ի դերն էլ վատը չի;
Գալաթեա: Վայ, էն հին ու իմաստուն ծառի՞, որ քայլում-մայլում ա;
Տրիբուն;: Հա.. բա հո էն չորացած, տեղը կանգած ծառի դերը չէի ուզենա..
Գալաթեա: Բայց ինչի՞ հենց էդ;
Տրիբուն; Ինչի վատ դեր ա՞, սաղ օրը իր հավեսին քնած ա.. մեկ էլ աչքերը բացում ա ու երկրի կեսը ոտատակ ա տալիս.. էմոցիա կա.. էքսպրեսիա
Գալաթեա: Երեխաներդ կիսում ե՞ն կինոների ու գրքերի հանդեպ ճաշակդ Հարրի Պոտտեր, Մատանիների Տիրակալ:
Տրիբուն; Հաաաաա.. էն էլ ոնց։ Մեզ մոտ շաբաթը մի երկու օր պարտադիր համատեղ կինոդիտումներ են, ու եթե նոր լավ բան կա, ուրեմն կինոթատրոն բոլորով ենք գնում։

Սերեր

Տրիբուն: Ազատ թեմայով շարադրություն ե՞մ գրելու էս ռաունդում:
Գալաթեա: Չէ Ասա, առաջին անգամ երբ ես սիրահարվել:
Տրիբուն: Վայ, սկսվեցին բարդ հարցերը ..
Գալաթեա: Շատ չեմ խորանա էդ թեմայով, ջան Մի թեթև:
Տրիբուն: Նախ Գալ ջան, Ակումբում մի հատ թեմա կար՝ սիրել ու սիրահարվելու տարբերությունների մասին։ Ես տենց ել մինչև հիմա առանձնապես տարբերությունը չեմ հասկացել Դոդ ե՞մ:
Մնգոյում մի աղջիկ կար, անունը Մագդա, կպել էի տնեցիներին, որ փախցնենք Հետո դպրոցում մի աղջիկ կար, իրար ձեռք էինք բռնում… ահագին նուրբ, մի քիչ էլ էն կողմ Հետո ինստիտուտում, մմմ.. երևի էս էլ անվանենք առաջին սեր։Մի աղջիկ կար, իրար սիրում էինք կամ սիրահարում էինք (ով ոնց ուզում ա՝ հասկանա)։ Էդ ժամանակ ես 18 էի:
Գալաթեա: Իրենցից որևէ մեկին եղել է՞ հետո հանդիպես: Համամիտ ե՞ս, որ նախկին սեր չի լինում:
Տրիբուն: Եղել ա։ Վերջինին։ Մի քանի անգամ։ Թե ինչ եմ զգացել հանդիպման պահին, հիմա չեմ հիշում, բայց երևի ինչ-որ քնքշություն հաստատ զգացել եմ:
Նախկին սե՞ր։ Ինչի՞ չէ, լինում ա, էն էլ՝ մի քանի հատ

Mephistopheles, օր երկրորդ

Mephistopheles Բարիլիս, Գալ:
Գալաթեա: Ողջույն, Մեֆ, լավն ե՞ս:
Mephistopheles Շատ լավն եմ, մերսի:
Գալաթեա: Համ էլ՝ ես էդ գիտեի
Mephistopheles Դե ես որ ինձ չգովեմ, ինձ գովող չի լինի:
Գալաթեա: Սուտ Մեֆ ջան, ես թռնեմ սուրճս սարքեմ, գամ ու անցնենք գործի:
Mephistopheles Օքեյ, հարց չկա:

Նախասիրություններ

Գալաթեա: Ի՞նչ դեր ա խաղում երաժշտությունը քո կյանքում… կկարողանայի՞ր առանց դրա:
Mephistopheles: Ոչ, չեմ կարող առանց երաժշտության... կասեմ` շատ մեծ դեր է խաղում
Գալաթեա: Ակումբում բոլորին պարզ է, որ Լեննոնի երաժշտությունը սիրում ես, իսկ իրեն որպես մարդ ինչպե՞ս ես վերաբերում… ո՞վ էր` հանճա՞ր, տարօրինակ մա՞րդ, թե՞ պարզապես լավ երաժիշտ:
Mephistopheles: Լեննոնը կոնտրովերսիալ անձնավորություն էր...մարդ էր` իր բոլոր թերություններով և արժանիքներով... նա ուներ մի շատ կարևոր հատկություն` ամեն ինչը հարցականի տակ դնելը, որն էլ հանդիսացավ նրա հմայքը.. այդպիսին էր մի ամբողջ սերունդ:
Գալաթեա: Իսկ ինչո՞վ է հարցականի տակ դնելը լավ:
Mephistopheles: Նրանով, որ մարդուն ստիպում է մտածել... ի դեպ` բոլոր մեծերն էլ հենց այդպիսին են եղել... Լե Կորբուզյեն, իմպրեսիոնիստները, Էյնշտեյնը, Դարվինը... ես համեմատություն չեմ անում, զուգահեռներ եմ անցկացնում... Նրանք բոլորն էլ փոխեցին իրենց բնագավառի դեմքը:
Գալաթեա: Ես ինչ-որ տեղ կարդացել եմ, որ ճարտարապետությունը կարող է հասնել այնպիսի կատարելության, որ դառնա քարացած երաժշտություն... եթե ընդունենք, որ նման բան կա, Լեննոնը քո կարծիքով ի՞նչ կկառուցեր… Այսինքն՝ իր երաժշությունը որպես ճարտարապետական մարմնավորում ի՞նչ տեսք կստանար… ախմախ հարց էր, չէ՞
Mephistopheles: Լեննոնն ավելի լավ ա երգի ու երգ գրի... բայց եթե լուրջ` ապա երաժշտության ու ճարտարապետության կապն այդքան ուղղակի է ու պարզունակ, նմանություն շատ կա...բայց դրանք ֆիզիկական կամ ծավալական չեն...
Չկա ճարտարապետ, որ երաժշտության նկատմամբ լինի անտարբեր...իսկ կապի մասին շատ երկար կարելի է խոսել, բայց եթե մի բառով ասեմ` երկուսն էլ ամբողջական են դառնում մարդու մեջ:
Գալաթեա: Սիրած գրող, գիրք ունե՞ս: Կա՞ ինչ-որ գրական գործ, որ շատ անգամներ կարդացել ես, ու էլի կկարդաս` առանց ձանձրանալու:
Mephistopheles: Սարոյան, Մարկ Տվեն, Նարեկացի (բայց ես նրան մի քիչ ուրիշ ձև եմ հասկանում), Չեխով, Հեմինգուեյ, Էդգար Պո: Հա.. ու մեկ էլ Կիկոսի Մահը
Գալաթեա: Ի՞նչ նկատի ունես Նարեկացու պահով.. ուրիշ ձև` այսի՞նքն;
Mephistopheles: Այսինքն` նրա "ի խորոց սրտին" բոլորովին էլ խոսք չէր "ընդ Աստծո"... այլ զուտ ինքն իրեն խոստովանություն... դա ամենադժվար բաներից մեկն է:

Գալաթեա: Ինքնախոստովանանքը ինքնաճանաչման հետ կապ ունի՞: Ու ընդհանրապես, մարդն ի վիճակի՞ է լիակատար ինքնաճանաչման:
Mephistopheles: Կապ ունի, իհարկե, առանց ինքնախոստովանանքի ինքնաճանաչում չի լինում... եթե դու ինքդ քեզ չես կարողանում քո մասին ճշմարտությունն ասել, որը շատ հաճախ միայն դու գիտես, ապա կարելի է ասել` ինքնախաբեությամբ ես զբաղվում, այսինքն` ինքնաճանաչման մասին խոսք անգամ լինել չի կարող:
Սա հանգեցնում է բարդույթների... իսկ լիակատար` հնարավոր է… ուղղակի պետք ե ձգտել:

Գալաթեա: Անցնենք կինոյի աշխարհ։ Կա՞ ինչ–որ մի ֆիլմ, որի ձայնը եթե անջատեն, դու կարող ես դերասանների փոխարեն խոսել, անգիր ասել տեքստերը։
Mephistopheles: Էդ աստիճան չէ, Գալ ջան... միգուցե "Ոսկե Հորթը", բայց սիրած կինոներ ունեմ... «Ութ ու կես»՝ Ֆելլինի, Փարաջանովի ֆիլմերը, "The Good, the Bad and the Ugly"..., "Անորսալի վրիժառուները", "12 աթոռ"... բնույթով տարբեր են...
Գալաթեա: Ուհու, ահագին։ Իլֆի Ու Պետրովի հանդեպ անտարբեր չես, փաստորեն։ Քեզ հայերեն թարգմանությունը դուր գալիս է՞ "Ոսկե Հորթ" ֆիլմի։
Mephistopheles: Այո... մեր լավագույն թարգմանություններից է... Համլետն էլ, Սմակտունովսկու... հա "Պոտյոմկին զրահանավն" էլ եմ սիրում... Չարլզ Չապլինի ֆիմերը..
Գալաթեա։ Լսել ե՞ս էն խոխմա պատմությունը, որ Չապլինի նմանակների մրցույթ ա եղել, ինքն էլ ա թաքուն մասնակցել, 3-րդ տեղն ա գրավել։
Mephistopheles: Հա...ասում են՝ հեչ նման չի եղել..

Սերեր

Գալաթեա: Հիշում ե՞ս` երբ ես առաջին անգամ սիրահարվել:
Mephistopheles: Այո:
Գալաթեա: Կասե՞ս:
Mephistopheles: Ամենաառաջին անգամ ինձ են "սիրահարված եղել" երբ 10 տարեկան էի.... բայց երկրորդ անգամ դա ինձ համար մի քիչ ցավալի վերջացավ... ոչ ոքի մեղքն էլ չէր.... գնացի բանակ, նա էլ չսպասեց...
Գալաթեա: Հետո տեսել ե՞ս իրեն, բանակից գալուց հետո:
Mephistopheles: Այո...բայց ձևացրի իբր ոչինչ չի եղել.... հպարտությունս թույլ չտվեց, հետո հասկացա, որ դա այդպես էլ պետք է լիներ... ու թերևս սա ավելի "անցավ" էր, քան մի այլ ձևով.. մենք աճեցինք բոլորովին այլ ուղղություններով։


շարունակելի

[Բարեկամ]

Ոչի՞նչ որ քոմենթ խցկվի արանքում Գրագետ էր ու կենդանի: Բայց կարդալիս պատասխանները միաձուլված ես ընկալում, չես առանձնացնում մի տեսակ որն ումն էր, չնայած դրանից պատասխաններն իմանալու ցանկությունը չէր կորում:

[Տատ]

Բա որ էն հղումը չտաի՞ք ու կյանքում չտեսնեի Մեֆիստոֆելի գործերը...Գալաթեա, շնորհակալություն, Մեֆ...ո՞ր թվին ես ավարտել:

[Գալաթեա]

Տ ր ի բ ո ւ ն

Մի քիչ ներաշխարհ

Գալաթեա: Ինչ ես կարծում, դու կկարողանայի՞ր ուրիշ ժամանակում ապրել: Անցյալի մասին է խոսքը: Որքան նկատել եմ, դու բավականին լավ գիտես համաշխարհային պատմությունը… ո՞ր հատվածն է քեզ ավելի հարազատ:
Տրիբուն: Որ հատվածն ա դուրս գալիս.. Հելլենիզմի ոսկեդար` 500-300 մթա… չնայած` իմ ասած ժամանակաշրջանը ենքան էլ Հելլենիզմ չի կոչվում, ավելի շուտ` հունական քաղաքակրթության ոսկեդար։ Հելլենիզմը, որպես տերմին, սկսում են օգտագործել Մակեդոնացուց սկսած։
Իսկ այ ապրելու հետ կապված` դժվարանում եմ բան ասել.. հայկական պատմությունից սիրածս ժամանակահատվածը Կիլիկիան ա: Կարճ ասած` ամեն տեղ մի երկու ամիս կարելի էր ապրել, ման գալ, նայել:
Գալաթեա: Ժամանակի մեքենա է պետք փաստորեն
Տրիբուն: Վիզ պետք ա։ Աչքի պոչով ուզում եմ նայել, թե հայերը ոնց էին Ավարայրից հետո փղի քյաբաբ ուտում։

Գալաթեա: Մեր երկրի քաղաքական վերջին զարգացումները, բացի Ակումբի հետ ծանոթանալուց, ուրիշ ի՞նչ քեզ տվեցին, և դրական, և բացասական:
Տրիբուն: Բացասական` ներվերս կերան, ու պարզեցի, որ մեջս թաքնված ագրեսիվություն կա, հեչ չէի ուզի… իսկ դրական, որ սկսեցի ավելի շատ մտածել երևույթների մասին, որոնց առաջ հատուկ ուշադրություն չէի դարձնում։ Օրինակ, թե որքան հեշտ են ազգայնականության հակվում քաղաքականապես խոցելի ու չկայացած հասարակությունները:
Գալաթեա: Իմ շատ սիրելի ակումբցիներից մեկը ստորագրություն էր դրել որոշ ժամանակ, ոչ այնքան վաղուց, «Ազգայնականությունը տականքների վերջին հանգրվանն է»: Համամիտ ե՞ս էդ խոսքի հետ։
Տրիբուն: Ես տականքներին կավելացնեի նաև մոլորյալներին, բայց կոնկրետ տականքների մասով համաձայն եմ միանշանակ:
Գալաթեա: Դու քեզ ղեկավար դերում պատկերացնում ե՞ս: Կարող ես ոչ թե ասենք մի քանի հոգու ղեկավարես, այլ մի ամբողջ համակարգ ու ի՞նչ է քո կարծիքով լիդերին պետք` իսկապես այդպիսին համարվելու համար:
Տրիբուն: Մեկ-մեկ պատկերացնում եմ, բայց դրան գոնե մինչև հիմա չեմ ձգտել։ Լիդերը պիտի խարիզմա ունենա Մեկ էլ՝ երևի աստվածատուր ունակություններ` մարդկանց իր հետևից տանելու համար.. դե կարելի էր նաև ավելացնել բանալ ածականներ`խելացի, տրամաբանող, հանուն համակարգի պատրաստ անձնական զոհողությունների: Պետք է կարողանա վճռական պահին որոշումներ ընդունել, պատասխանատվություն վերցնել իր վրա ու չվախենալ դրանից:
Գալաթեա: Իսկ խարիզման բնատուր է՞, թե ձեռքբերովի:
Տրիբուն: Երևի ամեն դեպքում բնատուր կլինի Տեսել ե՞ս` մանկապարտեզներում էրեխեք կան, որ սաղին իրենց հետևից տանում են:

Գալաթեա: Պատմության մեջ օրինակելի լիդեր կա՞ քեզ համար: Եվ հայ և համաշխարհային:
Տրիբուն: Երևի ամեն դեպքում Նապոլեոն, իսկ հայ` Լևոնը… քո իմացածը չէ Ռուբինյանը:

Գալաթեա: Դու կարողանում ե՞ս մարդկանց ներել ու ինքդ հաճախ ե՞ս սխալներ անում, որոնց համար քեզ ներել ա պետք: Կարողանում ե՞ս ներողություն խնդրել:
Տրիբուն: Համարյա միշտ ներում եմ.. կամ ավելի շուտ, հիմնականում սխալները չեմ էլ նկատում, ուշադրություն չեմ դարձնում.. հատկապես, եթե կոպիտ սխալներ չեն… սխալներ անում եմ, ներողություն էլ խնդրում եմ` սկսած մանրուքներից, վերջացրած ավելի լուրջ բաներով.. վիճաբանությունների մեջ կարող եմ ոչ կոմպրոմիսային լինել ու չհամաձայնել, բայց դա երևի սխալ անելու ու ներելու հետ ոչ մի կապ չունի:
Գալաթեա: Ունե՞ս թերություններ, որոնց մասին քեզ կողքից են ասում, ու այնպիսիք, որոնց մասին մենակ դու գիտես, սենց սուսուփուս էլի
Տրիբուն: Հա, բայց իմ իմացած թերությունների մասին հո քեզ չեմ ասի, Գալ Կողքից ասում են, որ հաճախ անտարբեր եմ, ամփոփվում եմ, ու չեմ կիսվում ու հետո էլ բոլորին մեղադրում եմ, որ ինձ չեն ուզում հասկանան
Մեկ-մեկ խոզություն կարող ա անեմ… ասենք` հյուր ա գալիս տուն` ես գնում եմ քնելու Կամ իմ գործերով: Հա.. մի երկու անգամ ասել են, որ սնոբ եմ.. չնայած ինձ համոզում եմ, որ սխալ պատկերացում են կազմել:
Գալաթեա: Սնոբ լինելը վատ ա?
Տրիբուն: Չէ. բայց հուշտ ա անում շատերին Ասոցացվում ա ինքնահավանության ու ինքնասիրահարվածության հետ:
Գալաթեա: Մարդկանց ճանաչելուց ո՞նց ես: Առաջին տպավորությունդ ճիշտ ա՞ լինում:
Տրիբուն: Դժվարանում եմ ասել Գալ... ինձ մոտ ուղղակի գնահատականներ մարդկանց մասին չեն լինում.. սևուսպիտակ չի ամեն ինչը.. յոլա գնացող եմ Դրա համար էլ չեմ ծանրաբեռնում ուղեղս, որ խորը փորփրեմ, բայց ռուսները կասեին`сук чую сердцем: Սա վերաբերում ա համ տղաներին, համ աղջիկներին, ի դեպ:

Գալաթեա: Դու մի անգամ Ակումբում մի պուճուրիկ հավեսին պատմվածք դրեցիր, որ շատերին դուր եկավ ու հետո էլ չգրեցիր, պատճառը միայն ժամանակի սղությունն է՞ր, թե՞ դա քոնը չի ուղղակի:
Տրիբուն: Հենց էդ ա, իմը չի դա Լավ փորձ էր, ինձ էլ դուր եկավ .. բայց երևի առաջինն ու վերջինն էր… կամ էլ` ով գիտի…
Գալաթեա: Երբեք մի սա երբե՞ք
Տրիբուն: 100 տոկոս:

Գալաթեա: Ջան, իսկ ընկերությանն ի՞նչ դեր ես հատկացնում կյանքումդ: Ամենաերկար տևած ընկերությունդ ինչքա՞ն ա եղել: Ու մեկ էլ` աղջիկ ընկերներ ունե՞ս, թե համարում ես, որ տենց բան չի լինում:
Տրիբուն: Ընկերությանը շատ մեծ տեղ եմ հատկացնում.. շատ..
Մանկությանս ընկերը, որի հետ ծնվել-մեծացել ենք, հիմա էլ ընկերս ա, ամենամոտ ընկերներիս, որոնց հետ հիմա էլ ընտանիքներով ենք ընկերություն անում՝ գիտեմ 90-91 թվերից:
Աղջիկ ընկերներ ունեմ, ու շատ եմ սիրում իրենց ու հաստատ լինում ա աղջիկ-տղա իսկական ընկերություն.. գոնե իմ փորձից համոզված կարող եմ ասել:

Գալաթեա: Հավատում ե՞ս հոգեթերապիայի ուժին: Էն Ֆրեյդ-մրեյդ, լիբիդո-շմիբիգո, էգո և այլն: Ասենք, եթե խնդիր ունենաս հոգեբանական, կգնա՞ս հոգեթերապևտի մոտ` կյանքդ պատմես:
Տրիբուն: Երևի մինչև հոգեթերապևտին գործը հասնի, մի հատ լավ մոտ ընեկրոջ հետ կկիսվեմ.. կինոներում որ էդ հոգեբանների մոտ գնացողներին նայում եմ` խնդալս գալիս ա.. բայց դե ով գիտի: Մինչև հիմա պրոբլեմ չեմ ունեցել, բայց որ բգիս կանգնի` մեկ էլ տեսար` գնացի: Ֆրեյդի հետ մոտիկից ծանոթ չեմ, բայց լիբիդոյի ուժին հավատում եմ:
Գալաթեա: Քեզ օգնել ա՞ երբևիցե լիբիդոյի ուժը: Օրինակ հենց գործիդ ընթացքում, կանանց հետ ե՞ս ավելի լավ լեզու գտնում, թե՞ ձեր ցեղի:
Տրիբուն: Գործի մեջ սեռական խտրականություն չեմ դնում.. էս պահին օֆիսում երեք կնիկ ունեմ Լիբիդո էլ չեմ անում հետները.. լավ էլ աշխատում ենք



շարունակելի

[Գալաթեա]

Mephistopheles

Մի քիչ ներաշխարհ

Գալաթեա։ Մեֆ, իսկ մարդկանց ճանաչելուց ո՞նց ես։ Առաջին ստացածդ տպավորությունը հաստատվում է՞։
Mephistopheles: Վատ եմ Գալ ջան, մարդ ճանաչող չեմ... ու գիտեմ դրա մասին.... երբեմն հաստատվում է, երբեմն էլ՝ ոչ... երբեմն էլ խայտառակ եմ լինում...մարդու մասին ինչ ասես չեմ մտածում, պարզվում ա՝ կարգին մարդ էր։

Գալաթեա։ Մեֆ ջան, իսկ կա՞ ինչ որ քաղաքական կամ պատմական լիդեր, որ քեզ համար օրինակելի է, և հայ, և օտարերկրացի...
Mephistopheles: Դե... իմ բնույթին որ նայում եմ (ամեն ինչը հարցականի տակ դնելը) դժվար տենց օրինակելի մարդ լինի... բայց զարմանալի թող չթվա՝ Լինքոլնն ու Լևոնը, մեր՝ Տեր-Պետրոսիանը։
Գալաթեա։ Կբացատրե՞ս, ինչու հենց իրենք։
Mephistopheles: Գաղափարներն ու մտքերը... իհարկե նրանք անսխալական չեն (ես իրենց սխալներով հանդերձ եմ ընդունում ու նրանք այդպես էլ ներկայանում են), բայց նրանցից սովորել կարելի է.... նրանք մեր միջից են.... համենայն դեպս՝ ես ինձ տեսնում եմ նրանց մեջ։
Գանդին նույնպես...մոռացել էի Գանդիին։
Գալաթեա։ Իսկ դու կարող էի՞ր լիդեր լինել: Կա՞ քո մեջ այն, ինչ մարդկանց կարող էր հետևիցդ տանել։
Mephistopheles: Ոչ, ես քաղաքական լիդեր չեմ կարող լինել... ես ավելի շատ ....ոնց ասեմ...ես ճարտարապետ եմ ... ես կարող եմ իմ գաղափարները պաշտպանել, բայց մասսաներին իր հետևից տանելը բոլորովին այլ հատկություն է, ես կասեի՝ տաղանդ և շատ մեծեր այդ տաղանդը չեն ունեցել։

Գալաթեա։ Վերջին անգամ ե՞րբ ես էստեղ եղել:
Mephistopheles: 1997-ին Լևոնի հրաժարականից մի քանի ամիս առաջ:
Գալաթեա։ 12 տարի... "սռոկ" ա:
Mephistopheles: Լավ էլ երկար... ուղղակի հրաժարականից հետո մի տեսակ կախ էր սիրտս, բայց հոկտեմբերի 27-ից հետո լրիվ կոտրվեց:
Դրա համար եմ սենց կպած հետևում իրադարձություններին: Հետո շատ ուրախ ու հպարտ զգացի` տեսնելով ինչ տղերք ու աղջիկներ ունենք հիմա...
Գալաթեա։ Քո կարծիքով հիմիկվա վիճակը հաշվի առնելով, փոփոխությունների հույս կա՞, առաջիկա ապագայում, որ մենք հասցնենք տեսնել, էլի:
Mephistopheles: Կա....էն ել շատ... ճանապարհը դեպի հաղթանակ անցնում է պարտությունների միջով....կաևորը` սովորենք պարտություններից: Դա ժողովուրդը պիտի անի...ուրիշ ոչ ոք, Գալ:
Գալաթեա։ Իսկ մեր ժողովրդի քաղաքացիական ինքնագիտակցությունն ունի՞ էդ մակարդակը:
Mephistopheles: Մի մասն ունի, մի մասը` չէ...ինչպես ամեն տեղ....ուղղակի ունեցողը պետք է իր ձեռքն առնի նախաձեռնությունը` ինչպես նորմալ երկրներում… և մնացածը հետևներից կամաց-կամաց կգան: Էդ տանողները դուք եք....էս երկիրը ձերն ա`որքան էլ որ քիչ լինեք:
Գալաթեա։ Դու չես վերադառնա, չէ՞:
Mephistopheles: Եթե ասեմ չէ` սուտ ասած կլինեմ, բայց որ ասեմ հա` դա էլ ճիշտ չի լինի... հիմա կյանքն ուրիշ է... եթե կարողանանք Հայաստանը դնել ճիշտ ուղու վրա` "ներսի-դրսի" խնդիրը չի լինի, այսինքն դրսում լինելը` "գծից այն կողմ" չի լինի... հիմա այդպես է, բայց առաջ ավելի վատ էր…



շարունակելի

[Mephistopheles]

Բա որ էն հղումը չտաի՞ք ու կյանքում չտեսնեի Մեֆիստոֆելի գործերը...Գալաթեա, շնորհակալություն, Մեֆ...ո՞ր թվին ես ավարտել:

1990-ին Տատ ջան

[Տատ]

Ես ավարտել եմ, դու ՝ընդունվել: Դե որ եկար, ասա՝

Գալաթեա: Ինքնախոստովանանքը ինքնաճանաչման հետ կապ ունի՞: Ու ընդհանրապես, մարդն ի վիճակի՞ է լիակատար ինքնաճանաչման:

Mephistopheles: Կապ ունի, իհարկե, առանց ինքնախոստովանանքի ինքնաճանաչում չի լինում... եթե դու ինքդ քեզ չես կարողանում քո մասին ճշմարտությունն ասել, որը շատ հաճախ միայն դու գիտես, ապա կարելի է ասել` ինքնախաբեությամբ ես զբաղվում, այսինքն` ինքնաճանաչման մասին խոսք անգամ լինել չի կարող:
Սա հանգեցնում է բարդույթների... իսկ լիակատար` հնարավոր է… ուղղակի պետք ե ձգտել:

Համաձայն եմ լրիվ: Հիմա այդ ուղուն եմ կանգնել:
Բայց...ինչպե՞ս վարվել հետո այդ ինքնաճանաչման հետ: Ասենք, ինքնախոստովանեցիր և ինքնաճանաչեցիր մի վատ, շրջապատի համար անդուր բան, հետո՞: Ցանկացած որոշում հետագա քայլեր է պահանջում, տվյալ դեպքում ՝ փոփոխություն, լավացում...Իսկ եթե ես չեմ ուզում փոխվել, ինձ լավ եմ զգում այդ «վատի» մեջ, ինքս ինձ եմ, էլի պետք է շարունակեմ խաբեությամբ զբաղվե՞լ, այս անգամ ոչ ինքս ինձ, բայց մյուսներին: Թե՞ ազնիվ հայտարարել՝ գիտեք ես այսպիսին եմ: Գուցե բոլորին հեշտ կլինի՞:
Երևի այդ պատճառով է, որ մարդիկ չեն ձգտում ինքնաճանաչման, դա հետագա ցավալի գործողություն է պահանջում, որին մենք պատրաստ չենք:

[Mephistopheles]

մարդկանց ու տարբեր մշակույթների հետ շփվելը ընդլայնում է մտահորիզոնը.. շատ բաներ բառերով չեն բացատրվում.. բայց աշխարհին ուրիշ աչքերով ես սկսում նայել: Հետո, մեր մեջ ասած, դառնում ես մարդասեր

Շատ սիրուն ու դիպուկ ա… էն ինչ մեզ պետք ա առաջին հերթին